عظیم جان ابادی وبلاگ موسسه آسیب های اجتماعی ستایشگران به شماره ثبت 174 واقع در زاهدان با اهداف کاهش آسیب و مواد مخدر ایدز که از جمله کارهای موفق این موسسه افتتاح اولین مرکزDIC(مرگز کذری معتادین )جنوب شرق کشور تحت حمایت معاونت امور فرهنگی و پیشگیری بهزیستی س و ب ادرس مرکز زاهدان خیابان هیرمند شمالی بین هیرمند 47و49که این مرکز توانسته با تحت پوشش قراردادن بیش از 400معتاد گذری در یه سال گذشته در یکی از محله ای محروم شهر زاهدان امارخوب و قابل توجهی از خود به جای گذارد.ضمنا تمام سوالات شما رادر مورد ایدز-اعتیاد-آسیب های اجتماعی- مهارت های زندگی-ترک اعتیاد- جوابگو می باشد.
تلفن های تماس:05414508964-09395438549وهمچنین در زمینه ترک اعتیاد و خدمات مشاوره ایی و حمایتی ویژه معتادین در شهر زاهدان به صورت رایگان همکاری مینماید
تشخیص دادن یک سرماخوردگی از حساسیت های بهاره آخر زمستان و فصل بهار که علائم آنها بیشتر عطسه است کمی مشکل می باشد ، ولی تفاوت های ظریف بین ایندو ، وضعیت را روشن می کند.
سرماخوردگی معمولاً همراه با تب خفیف است . ولی آلرژی های مجاری تنفسی فوقانی موجب آبریزش از چشم و بینی ، گرفتگی بینی ، عطسه و عدم وجود تب می شود .
سرماخوردگی به دلیل تب شما را از پا می اندازد و بدن شما احساس کوفتگی دارد ، ولی در آلرژی در کل بدن احساس ناراحتی می کنید.
سرماخوردگی ، عموماً در طی 3، 4یا 5 روز خوب شده ولی آلرژی تا زمانی که فرد با مواد آلرژی زا مثل گرده گیاه ، خاک و یا کپک در تماس است ، وجود دارد.
برای شروع درمان آلرژی یا سرماخوردگی ، حتماً به علائم اولیه یا تفاوت های آنها توجه کنید تا راه درستی را برای درمان درپیش بگیرید ؛ چرا که درمانهای غلط مضر خواهد بود . در کل ، افرادی که مبتلا به فشار خون هستند نباید دکونژستان (ضد حساسیت ) مصرف کنند و افرادی که مشکلات پروستات دارند نیز باید از مصرف آنتی هیستامین پرهیز نمایند.
سعی کنید دارویی را انتخاب کنید که تنها به درمان عارضه موجود در شما بپردازد و چند منظوره نباشد.
سلولهای عضلانی پس از انجام ورزش و فعالیتهای شدید، به علت عدم داشتن فرصت کافی برای استفاده از اکسیژن ، در نتیجه مصرف انرژی و سوخت و ساز،" اسید لاکتیک" تولید می کنند. تجمع این ماده در عضلات ، باعث ایجاد درد می شود، که ممکن است تا 48 ساعت ادامه یابد و به تدریج با جذب "اسید لاکتیک"، درد عضلات نیز کاهش یابد.
حال در پاسخ به این سوال که چگونه می توان تولید این ماده را کاهش داد، می توان گفت با تمرینهای خاصی مانندعادات تغذیه ای مناسب و روشهای خاص ورزشی می توان از تولید این ماده تا حدی جلوگیری نمود.
حائز اهمیت است بدانیم چگونه و چرا "اسید لاکتیک" درعضلات وماهیچه ها تجمع می یابد؟ به هنگام انجام تمرینات ورزشی، گلوکز یا قند خون، مورد استفاده و سوخت و ساز سلولهای عضلات قرار گرفته و به یک ماده شیمیایی به نام " پیرووات" تبدیل می شود . زمانی که ورزش به آرامی انجام گیرد، اکسیژن کافی به راحتی در دسترس سلول قرار گرفته و " پیرووات " را به دی اکسید کربن و آب تبدیل می کند ، که دی اکسید کربن نیز از طریق شش ها از بدن خارج می شود.
اما در صورتی که ورزش با شدت و سرعت بیشتری انجام گیرد، برای تبدیل تمام" پیرووات" به دی اکسید کربن و آب، اکسیژن کافی در دسترس قرار نمی گیرد و در نتیجه بخشی از پیرووات ها به اسید لاکتیک تبدیل می شود، و سبب احساس درد در عضلات شده و مانع از فعالیتهای عادی آنها می شود.
نقش تغذیه و مایعات
توجه داشته باشید باید به هنگام فعالیتهای ورزشی، از قبل آب کافی مصرف کرده باشید. همچنین به هنگام ورزش و پس از آن از مواد غذایی استفاده کنید که به راحتی قابل هضم و جذب باشند. علاوه بر این ، تغذیه پس از ورزش باید شامل ترکیبات "کربوهیدرات" و "پروتئین" باشد.
نحوه ورزش
انجام تمرینات ورزشی با فاصله های کم، سبب کاهش تولید" اسید لاکتیک " خواهد شد. باید برنامه زمانی ورزش را به دو یا سه روز درهفته برسانید. ورزشهای گاه گاهی شامل ورزشهای سخت، توام با ورزشهای ملایم و متوسط است. بدین ترتیب بدن شما خواهد آموخت که چگونه" اسید لاکتیک" ایجاد شده از ورزشهای شدید را خنثی کند. در نتیجه به هنگام مسابقه های ورزشی، می توانید بدون احساس اثرات منفی" اسیدلاکتیک" در ماهیچه های خود، به مدت طولانی تر ورزشهای سخت تری انجام دهید.
به طور کلی تغذیه خوب، استفاده از مایعات به مقدار کافی و انجام ورزشهای مناسب ورزشی به شما این امکان را خواهد داد، تا بتوانید بدون اثرات منفی" اسید لاکتیک " بر ماهیچه ها و محدود شدن فعالیت عادی آنها ورزشهای سخت و شدید خود را انجام دهید.
مطلبی که پیش رو دارید ، آخرین بخش از پرسش و پاسخ های ارائه شده درباره سینوزیت( از جناب آقای دکتر نراقی جراح و متخصص گوش، حلق و بینی ، جراح سر و گردن و پلاستیک بینی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران ) می باشد :
سینوزیت مزمن چه علایمی دارد؟
در سینوزیت مزمن شدت علایم کم تر است و معمولاً درد یا تب وجود ندارد. از علایم سینوزیت مزمن، گرفتگی بینی و ترشحات مداوم از بینی و پشت گلو است . ممکن است کاهش حس چشایی و بویایی همراه با بوی بد دهان نیز وجود داشته باشد. سرفه های مزمن و تغییرات رفتاری در کودکان نیز گاهی از سینوزیت مزمن ناشی می شود.
آیا سینوزیت همیشه با سردرد همراه است؟
خیر، در بسیاری از موارد سینوزیت مزمن، سردرد وجود ندارد و در بسیاری از سردردها نیز اثری از سینوزیت دیده نمی شود.
معمولاً افراد هر نوع سر دردی را به سینوزیت نسبت می دهند و چون برای خوب شدن آنچه که به تصورشان سینوزیت است ، آنتی بیوتیک های زیادی مصرف می کنند و نتیجه ای نمی گیرند، این تفکر نادرست بر ایشان مستولی می شود که سینوزیت درمان شدنی نیست. در معاینه دقیق این دسته از بیماران مشخص می شود که سردردشان با سینوزیت هیچ ارتباطی ندارد، یعنی در واقع آنان به سینوزیت دچار نیستند و مشکل شان از علل دیگری ناشی می شود . به طور کلی سردرد، علامتی شایع برای بسیاری از اختلالات جسمی و عصبی است و در رسیدن به تشخیص سردرد باید همه علل را در نظر گرفت. گاهی اوقات منشأ برخی از سردردها را باید در بینی و سینوس جست و جو کرد، اما این به مفهوم سینوزیت چرکی نیست . برای نمونه ، بعضی افراد ( به علل مختلف ) دچار آلرژی بینی یا تورم مخاط بینی هستند و در مواقعی که ورم بینی افزایش یابد، منافذ سینوس ها بسته شده و ممکن است ایجاد درد کند، بی آنکه هیچ عفونتی در کار باشد . برخی افراد به محض مواجهه با باد سرد یا هوای خشک، دچار سردرد می شوند. در این افراد ممکن است تورم پدیدار شده در بینی ، به طور موقت و زودگذر موجب شود که ساختمان های مختلف داخل بینی با هم تماس پیدا کنند و درد ایجاد شود. این دردها نیز نشانه سینوزیت نیست. توصیه ساده برای کسانی که به این قبیل دردها دچار می شوند، این است که موقع درد، به جای قرص مسکن ، تنها از بخور ساده استفاده کنند. ساده ترین روش انجام این کار ، آن است که یک ظرف آب جوش را پس از برداشتن از روی منبع حرارتی در مقابل خود قرار دهند، پارچه ای روی سر خود بکشند، آن گاه هوای اشباع از رطوبت را استنشاق کنند. این عمل به باز شدن منافذ سینوس ها و روان شدن ترشحات کمک می کند.
آیا وجود ترشحات پشت گلو نشانه سینوزیت است؟
خیر، در بیشتر افرادی که تنها مشکل شان ترشحات پشت گلو است ، سینوزیت مطرح نیست. به طور کلی طی 24 ساعت ، پوشش سینوس ها و داخل بینی مقادیر زیادی مایع ترشح می کند. این مایع هم رطوبت مجاری تنفسی را تامین می کند و هم عمل تصفیه ذرات و مبارزه با میکروب ها را عهده دار است.
این مایع به طور دایم در جریان است، حدود هر 15 دقیقه تعویض و پس از خروج از سینوس ها ، از سوراخ های پشتی بینی به فضای پشت گلو وارد می شود . سپس بی آنکه متوجه شویم ، به سوی معده جاری می شود . این جریان ، پدیده ای طبیعی است و گواه بیماری خاصی نیست. ممکن است عوامل مختلفی سبب شود که این مایع بیش از حد غلیظ و چسبناک شده و به راحتی این مسیر را طی نکند. در این صورت ممکن است فرد آزرده و مجبور شود که پی در پی آن را از گلویش خارج کند، یا به اصطلاح گلویش را صاف کند. عواملی همچون خشکی و آلودگی هوا نیز می توانند این حالت را پدید آورند. گرچه ممکن است یکی از علایم سینوزیت، ترشحات زیاد و چرکی پشت گلو باشد، باید دقت داشت که هر ترشحی را به حساب ترشح چرکی نگذاشت . همان طور که در مورد تاثیرات محیطی اشاره شد، ممکن است عوامل غیر عفونی مانند آلرژی نیز موجب ازدیاد این ترشحات شوند.
هر چند هم این ترشحات غلیظ باشند، رنگ سفید یا شفاف آنها احتمال وجود عفونت باکتریایی را کم می کند، حتی زرد یا تیره شدن رنگ ترشحات نیز می تواند بدون وجود عفونت دیده شود. بنابراین بهتر است که بیماران ، در صورت مشاهده ترشحات پشت گلو، پیش از استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک های مختلف ، به پزشک متخصص مراجعه کنند، تا با معاینه دقیق داخل بینی و پشت گلو، علت اصلی آن مشخص شود.
سینوزیت ممکن است چه عوارضی را در برداشته باشد؟
سینوزیت می تواند سه دسته عارضه ایجاد کند:
الف – عوارض محدود به خود سینوس ، که مهم ترین آنها تجمع ترشحات در پشت منفذ بسته شده ی سینوس است. این ترشحات به تدریج غلیظ و چسبنده می شود و ممکن است عفونت چرکی نیز به آن اضافه گردد.
با افزایش تدریجی ترشحات و خارج نشدن آن ، بر ساختمان های مجاور فشار وارد می شود و علایمی مانند جابه جایی چشم تظاهر می نماید .
ب- عفونت به کاسه چشم گسترش می یابد و موجب تورم پلک و در حالات شدید، تجمع چرک در فضای کاسه چشم می شود. در این حالت لازم است اقدامات درمانی فوری در جهت مهار عفونت سینوس صورت گیرد.
پ – عوارض مغزی مانند مننژیت و آبسه های مغزی.
میزان شیوع سینوزیت مزمن چقدر است و آیا آماری در این مورد وجود دارد؟
سینوزیت مزمن بیماری شایعی است . برای نمونه در سال 1995 شایع ترین بیماری مزمن در آمریکا سینوزیت مزمن اعلام شده است و در دهه اخیر نیز، میزان آن افزایش یافته است . شاید این افزایش تا اندازه ای مربوط به پیشرفت های اخیر در زمینه تشخیص بهتر و دقت بیشتر پزشکان در کشف این بیماری باشد.
سینوزیت چگونه تشخیص داده می شود؟
- تشخیص سینوزیت حاد در بیشتر مواقع از روی علایم بیمار و با معاینه ی دقیق وی ، بدون نیاز به عکسبرداری امکان پذیر است .
- در سینوزیت مزمن، معاینه دقیق داخل بینی تا حد زیادی به تشخیص کمک می کند . در صورتی که پزشک به سینوزیت مزمن مشکوک باشد، دو روش تشخیصی کمکی ، اطلاعات بیشتری را در اختیار قرار می دهد . یکی از این دو روش ، آندوسکوپی تشخیص بینی و سینوس و دیگریسی.تی.اسکن است . البته سی . تی . اسکن باید زمانی انجام شود، که عفونت بیمار مهار شده و بیمار در بهترین وضعیت ، از نظر درمان دارویی قرار داشته باشد؛ زیرا در صورتی که سی .تی .اسکن به هنگام عفونت ویروسی یا سرماخوردگی انجام شود، تغییراتی را در سینوس ها نشان می دهد که کاملا حاد بوده ، پس از مدت کوتاهی برطرف می شود و نمی تواند مبنای تصمیم گیری برای اقدامات درمانی باشد.
آندوسکوپ چیست؟
این روزها از آندوسکوپی بینی و سینوس، بسیار صحبت می شود. آندوسکوپ بینی ، لوله فلزی ظریف و باریکی است که در داخل آن دستگاهی دقیق شامل عدسی ها و منشورهای مختلف تعبیه شده است . یک طرف آن داخل بینی یا سینوس می شود و طرف دیگر آن ، مقابل پزشک یا دستگاهی قرار می گیرد که مناظر مورد معاینه را روی صفحه نمایش نشان می دهد. در حقیقت آندوسکوپ همچون تلسکوپ عمل می کند و از ساختمان های داخل بینی و سینوس منظره و دیدی عالی به جراح می دهد. در سال های اخیر، استفاده از آندوسکوپ در عرصه تشخیص و درمان بیماری های بینی و سینوس تحولات چشمگیری ایجاد کرده است . به کمک آندوسکوپ تشخیص بیماری های سینوس دقیق تر شده است و علت اصلی سینوزیت مزمن در بسیاری از موارد روشن می شود.
هدف آندوسکوپی بینی و سینوس چیست؟
آندوسکوپی بینی و سینوس با دو هدف انجام می شود . هدف اول تشخیص است که در این موارد آندوسکوپی تشخیصی بینی و سینوس با بی حسی ساده صورت می گیرد و حتی در کودکان نیز قابل انجام است . هدف دوم ، درمان بیماری های بینی و سینوس است . در این موارد، عمل جراحی آندوسکوپی بینی و سینوس در اتاق عمل و تحت مراقبت های ویژه انجام می گیرد.
در آندوسکوپی تشخیص بینی و سینوس چه مواردی کشف می شود؟
در حقیقت آندوسکوپی تشخیصی بینی و سینوس ، معاینه دقیق و تمام عیار وضعیت داخل بینی و سینوس هاست . به کمک آن می توان به مسیرهای مختلف داخل بینی وارد شد و عللی را که موجب گرفتگی بینی یا سینوزیت شده است، تشخیص داد. در آندوسکوپی تشخیصی ، پزشک به کمک آندوسکوپ ابتدا کف بینی و آن گاه حفره بینی را بررسی می کند. در این میان مشکلات زیر شاخک پایین بینی کاملاً قابل تشخیص خواهد بود. برای مثال در برخی موارد مشاهده شده است که شاخک پایینی بینی در قسمت پشتی بسیار متورم است و راه تنفس را می بندد. در هنگام آندوسکوپی بینی ، لوزه سوم را می توان به طور دقیق و مستقیم مشاهده و میزان بزرگی و نقش آن را در گرفتگی راه تنفس ارزیابی کرد. سپس از مسیر بالاتر در مجاورت شاخک میانی، وضعیت سینوس هایی را که دور دست ترند(مانند سینوس اسفنوئید) مورد بررسی قرار داد. همچنین در هر قسمتی از مسیر، وضعیت تیغه بینی از نظر وجود انحراف قابل ارزیابی و قضاوت است. برخی از انحراف های تیغه بینی در لابه لای شاخک های بینی پنهان شده، تنها با آندوسکوپ قابل مشاهده است.
سومین مسیر آندوسکوپی ( و مهم ترین آن ) راهی است که به سوی ساختمان های زیر شاخک میانی منتهی می شود. این قسمت که به اختصار اُ- ام- سی(مجموعه ی گذرگاه های سینوسی) نامیده می شود، مسؤول تخلیه ترشحات اکثر سینوس هاست؛ یعنی سینوس های پیشانی، فکی و اتموئید پیشین همه به یک ناحیه کلیدی با نام اُ- ام- سی تخلیه می شوند . بنابراین هر اختلالی دراین ناحیه مهم که زیر شاخک میانی قرار دارد، می تواند به درگیری منفرد یا همراه با هم این سینوس ها منجر شود.
در آندوسکوپی تشخیصی ، با ارزیابی دقیق ناحیه اُ- ام- سی می توان بر مسند قضاوت نشست که آیا در این ناحیه ضایعه ای غیر قابل برگشت وجود دارد یا خیر؟ برای مثال، وجود ترشحات چرکی نشانه سینوزیت است و به احتمال زیاد به درمان طبی پاسخ می دهد، اما وجود پولیپ های وسیع در ناحیه زیر شاخک میانی حکایت از آن دارد که باید از جراحی آندوسکوپی بینی مدد جست.
آیا در درمان سینوزیت مزمن، جراحی بینی و سینوس با استفاده از آندوسکوپ بر روش های دیگر ارجحیتی دارد؟
پاسخ این سوال در کیفیت و چگونگی دسترسی به سینوس ، در این روش ها نهفته است . در جراحی های متداول ، معمولاً سینوس فکی از راه های غیر از مجرای اصلی سینوس، باز می شود. امروزه ثابت شده است که جهت حرکت مایعات ترشح شده داخل سینوس، همیشه به سوی مجرای خروجی اصلی است و حتی اگر سوراخی بزرگ در محلی غیر از سوراخ اصلی ایجاد کنیم ، باز هم ترشحات تمایل دارند، از همان سوراخ اصلی مسدود شده خارج شوند.
این موضوع اهمیت باز کردن مجرای اصلی خروج ترشحات سینوس را نشان می دهد . در جراحی از طریق آندوسکوپ ، این امکان وجود دارد که با داخل کردن آندوسکوپ به درون بینی ، مجرای خروجی سینوس ها را از همان راه اصلی باز کنیم. حتما مشکلات این عمل برای بیمار، کم تر از عمل هایی است که در آنها از روش های برش های زیر لب و برداشتن استخوان سینوس استفاده می شود. با این نوع عمل های جراحی می توان عملکرد سینوس را به حالت طبیعی برگرداند. از این رو به نام جراحی عملکردی آندوسکوپی هم معروف اند.
آیا جراحی بینی و سینوس با استفاده از آندوسکوپ، عوارضی هم دارد؟
این روش جراحی به تجربه ، مهارت و دقت زیاد جراح نیاز دارد. مشکلات زیر ، عمل جراحی بینی و سینوس با استفاده از آندوسکوپ را به یکی از دشوارترین عمل های جراحی بدل ساخته است:
الف- در ساختمان عناصر تشریحی داخل بینی و سینوس ها، پیچیدگی و ظرافت خاصی نهفته است . عناصر حیاتی و مهمی چون عصب بینایی و سرخرگ اصلی تغذیه کننده مغز ، درست در دیواره سینوس ها جای گرفته اند.
ب – جراح مجبور است آندوسکوپ را در یک دست نگاه دارد و تنها با یک دست امکان کار دارد.
پ- کوچک ترین خونریزی مانع دید از طریق آندوسکوپ می شود.
ت- از آنجا که محدوده دید آندوسکوپ باریک است ، امکان آسیب عناصر تشریحی نزدیک به هم و عوارض ناگوار وجود دارد. با وجود تمام دشواری های این روش، بیماری که توسط جراحی خبره تحت عمل جراحی قرار گیرد، تا حد زیادی می تواند مطمئن باشد که پس از عمل با مشکلات مواجه نخواهد شد و عوارض ناشی از عمل جراحی نیز بسیار اندک خواهد بود.
اساس دیدگاه جدید در زمینه درمان سینوزیت مزمن چیست؟
بیشتر بیماری های سینوس با برقراری مجدد ارتباط سینوس با فضای بینی ( ورود هوا و خروج ترشحات) برطرف می شود. رفع عامل گرفتگی ، موجب بهبود کارایی سینوس و درمان سینوزیت می شود. در روشهای نوین ، هدف اصلی رفع علت گرفتگی است، نه تغییراتی که خود زاییده گرفتگی اند.
بین درمان سینوزیت و آسم چه ارتباطی وجود دارد؟
در کسانی که هم به آسم دچارند و هم به سینوزیت ، درمان سینوزیت بهبود قابل ملاحظه آسم و کاهش نیاز به استفاده از داروهای ضد آسم را به همراه خواهد داشت.
با وجود سرمای زمستان ، و سرماخوردگی هائی که گاه و بی گاه در این فصل سرد گریبانگیر افراد است ، بر آن شدیم تا سلسله پرسش و پاسخهایی در رابطه با سینوزیت از جناب آقای دکتر محسن نراقی برای شما ارائه نمائیم ، تا بتوانید زمینه پیشگیری از این بیماری را فراهم سازید .
مطلبی که پیش رو دارید قسمت دوم از این سلسله پرسش و پاسخهاست :
کار سینوس ها چیست؟
غشای مخاطی پوشاننده سینوس ها و بینی ، روزانه بیش از نیم لیتر مایع ترشح می کند. این مایع موجب مرطوب شدن سطح مجاری تنفسی می شود و همچنین هوای تنفسی را از ذرات ریز و میکروب ها تصفیه می کند.
متعادل کردن حرارت ، تامین رطوبت هوای تنفسی ، سبک کردن استخوان های جمجمه ، جلوگیری از انتقال ضربه ها به عناصر داخل جمجمه ، مشارکت در رشد صورت ، تاثیر در کیفیت تشدید صدا و افزایش منطقه حساسه بویایی از دیگر اعمالی است که به سینوس ها نسبت می دهند.
1- عوامل ایجاد کننده سینوزیت چیست؟
عوامل ایجاد کننده سینوزیت دو دسته اند:
الف – عواملی که موجب انسداد منافذ خروجی سینوس ها می شوند که بیشتر علل در این دسته قرار دارند.
ب – عواملی که در حرکت مواد ترشحی سینوس ها اختلال ایجاد می کنند.
2- چه عواملی سبب بسته شدن منفذ سینوس می شود؟
-مهمترین علت بسته شدن منفذ سینوس ها ، سرماخوردگی و عفونت های ویروسی حاد است ، که شایع ترین علت ایجاد کننده سینوزیت به شمار می آید.
-آلرژی یا حساسیت ، به دلیل ایجاد تورم و انسداد مجرای سینوس ، عامل مهم دیگر ابتلا به سینوزیت است .
-انحراف تیغه بینی ، بزرگ شدن شاخکهای بینی ، پولیپ ، لوزه سوم ، وجود اجسام خارجی در بینی و در موارد نادر تومورهای خوش خیم و بدخیم داخل بینی ، همگی ممکن است با مسدود کردن راه خروج ترشحات از سینوس ، ایجاد سینوزیت کنند.
3- آیا هر سرماخوردگی منجر به سینوزیت می شود؟
به دنبال هر سرماخوردگی ، معمولاً مخاط سینوس ها دچار التهاب می شود ، که با بهبود سرماخوردگی ، این التهاب نیز از بین می رود. در سنین پایین ممکن است کودک 8-6 بار در سال به سرماخوردگی دچار شود ، اما شمار کمی از این سرماخوردگی ها به سینوزیت منجر می شوند.
4- پس از سرما خوردگی ، در چه مواردی به خاطر شک به سینوزیت باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر :
-علایم سرماخوردگی بیش از 14-10 روز طول بکشد ، یا به تدریج بدتر شود.
-با سردرد شدید همراه باشد.
-ورم صورت یا تغییرات چشمی ظاهر شود.
-درد صورت بیش از 4-2 روز باقی بماند.
-تب بالای 38 درجه بیشتر از 3 روز ادامه یابد.
-ترشحات بینی پس از گذشت 7-5 روز از شروع سرماخوردگی ، زرد یا سبز رنگ شود.
-ترشحات ، از ابتدای سرماخوردگی زرد یا سبز رنگ باشد و بیش از 10-7 روز ادامه یابد.
-14-10 روز بعد از برطرف شدن سایر علایم ، سرفه همچنان باقی بماند؛ به ویژه اگرخلط دار باشد.
-گوش درد (به ویژه یک طرفه) بیش از یک روز باقی بماند.
5- رابطه سینوزیت و لوزه سوم چیست؟
همان طور که سینوزیت سبب گرفتگی و ترشحات بینی می شود ، لوزه سوم نیز علایم مشابهی را متظاهر می نماید . در بسیاری از کودکان این دو مورد را به سختی می توان از هم تمیز داد ، اما معاینه دقیق پزشک می تواند علت اصلی را مشخص نماید . لوزه سوم با متوقف کردن خروج ترشحات از پشت بینی ، فرد را دچار سینوزیت می کند. در سینوزیت نیز خروج ترشحات چرکی از پشت بینی موجب تحریک لوزه سوم و تورم آن می شود. بنابراین هر دو :
الف – اثر متقابل بر هم دارند.
ب – ممکن است علایم شان با هم اشتباه شود.
6- آیا سیگار کشیدن بر سینوزیت تاثیر دارد؟
بله ، سیگار کشیدن و حتی در معرض دود سیگار بودن (مانند کودکانی که والدین سیگاری دارند) ، فرد را به سینوزیت مستعد می کند. افزون بر سینوزیت ، عفونت های گوش میانی و حساسیت ها نیز از بیماری هایی هستند که در کودکان در معرض دود سیگار ، بیشتر بروز می کنند.
7- سینوزیت حاد با چه علایمی خود را می نمایاند؟
مهم ترین علامت سینوزیت حاد در افراد بزرگسال ، درد سینوس است که برحسب سینوس مبتلا ، محل درد نیز می تواند متفاوت باشد. درد ممکن است در گونه ، پیشانی یا اطراف و عمق چشم حس شود. معمولاً درد با احساس سنگینی و فشار همراه است و بیشتر در ساعات بیداری رخ می دهد. ممکن است این حالات با خم شدن بدتر شود. گاه بیمار احساس می کند مایعی در سرش در حرکت است . ترشحات چرکی بینی که از سوراخ های بینی یا پشت گلو خارج می شود و گرفتگی بینی از دیگر علایم شایع است.
در برخی موارد کاهش حس بویایی ، چشایی و احساس مزه بد در گلو همراه با ترشحات چرکی پشت گلو نیز وجود دارد. ممکن است فرو بردن ترشحات در کودکان به تهوع و استفراغ منجر شود. در برخی موارد کاهش اشتها ، تنفس بد بو و سرفه نیز وجود دارد.
گاهی ترشحات غلیظ پشت گلو موجب بسته شدن شیپوراستاش و احساس پری و صدای تق تق در گوش می شود. ممکن است همراه با این علایم ، تب با شدت کم یا زیاد وجود داشته باشد.
8- چه موقع می گوییم سینوزیت مزمن شده است؟
در صورتی که علایم سینوزیت بیش از 3 ماه ادامه یابد ، یا تغییرات غیر قابل برگشت ایجاد شده باشد ، سینوزیت به شکل مزمن در آمده است.
9- چه عواملی به سینوزیتهای مکرر یا مزمن منجر می شود؟
در هر فردی ممکن است یک یا چند مورد از عوامل زمینه ساز زیر وجود داشته باشد ، بنابراین لازم است در افراد مستعد تک تک این موارد بررسی شود:
الف- عفونت های مکرر ویروسی: در خردسالانی که در مهد کودک های شلوغ نگهداری می شوند ، عفونت های مکرر موجب می شود که پیش از رهایی از یک سرماخوردگی ها ، کودک گریبانگیر سرماخوردگی دیگر شود و مجالی برای بهبود ترشحات بینی در فواصل سرماخوردگی نباشد.
ب- آلرژی: حساسیت به عوامل مختلف ، از جمله عوامل استنشاقی یا غذایی می تواند عامل زمینه ساز سینوزیت باشد. آلرژی بینی به دو شکل ظاهر می شود:
- آلرژی فصلی که در فصلی خاص مانند بهار یا تابستان آشکار و از گرده درختان ، علف های هرز و چمن ناشی می شود.
- آلرژی دایمی ، یعنی در تمام طول سال گرفتگی و ترشح بینی وجود دارد که گرد و خاک منزل ، موجودات ریز همراه آن به نام "مایت" ، قارچ های معلق در هوا و مواد زاید حیوانات خانگی به عنوان عامل آن شناخته شده اند.
پ- دود سیگار و آلودگی هوا.
ت- اختلالات سیستم دفاعی بدن.
ث- برگشت مواد غذایی از معده به مری که موجب سوزش سر دل می شود؛ ممکن است زمینه سینوزیت را نیز در کودکان فراهم کند.
ج – اختلالات ساختمانی داخل بینی و تغییرات ساختاری منافذ سینوس ها که ممکن است مادرزادی یا اکتسابی باشد.
چ- بزرگی لوزه ی سوم در خردسالان.
ح- وجود اجسام خارجی در بینی : ترشح چرکی یک طرفه و بدبو از بینی خردسالان دال بر وجود جسم خارجی در بینی است .
خ- ممکن است تومورهای بینی و سینوس با علایمی شبیه سینوزیت مزمن تظاهر نماید و چهره خود را زیر این نقاب فریبنده پنهان کند.
د- گاهی عوامل قارچی با برانگیختن واکنش های ایمنی بدن ، زمینه ساز سینوزیت مزمن می شود.
سل عفونت مزمنی است که به وسیله باکتری " میکوباکتریوم توبرکلوزیس" و گاهی به وسیله سایر مایکوباکتریوم ها ایجاد می شود. این بیماری اغلب ریه را درگیر می کند ، اما تقریبا هیچ کدام از دستگاههای بدن از شر بیماری " سل " در امان نیستند و سایر اعضای بدن هم ممکن است با این بیماری درگیر شوند.
بیماری سل به وسیله قطره های ریز موجود در هوا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود و اغلب افرادی را که در ارتباط نزدیک با فرد بیمار باشند ، درگیر می کند . بنابراین همه اعضای خانواده فرد بیمار ، در معرض ابتلا به این بیماری هستند. مگر اینکه او به بیمارستان منتقل شود و با آنها زندگی نکند و یا تحت درمان صحیح قرار بگیرد.
فردی که دچار عفونت فعال سلی است ، اگر سرفه یا عطسه کند و جلوی دهان و بینی خود را نگیرد ، قطره هایی که حاوی مایکو باکتریوم یا میکرب سل هستند ، در هوا پخش می شوند و اگر فرد دیگری که نزدیک فرد مبتلا است ، این قطره ها را استنشاق کند ، باعث ابتلای او خواهد شد. بنابراین افراد مبتلا هنگام عطسه و سرفه باید همیشه برای پوشاندن دهان و بینی خود از دستمال استفاده نمایند و پس از آن ، دستهای خود را با دقت بشویند.
البته این به آن معنا نیست که فرد مبتلا به سل باید قرنطینه شود . در تماس کوتاه و گذرا امکان انتقال بسیار کم است ، اگر چه غیر ممکن نیست.
بسیاری از مردم میکروب سل در بدنشان وجود دارد . اما مبتلا به بیماری سل فعال نیستند.
علایم بیماری سل
علایم اولیه سل ، ممکن است بسیار عادی باشد و توجه را جلب نکند ، مثل شخصی که دچار سرما خوردگی است یا کسی که مدتی لاغر و ضعیف است یا گاهی فرد تب می کند و دچار سرفه های مکرر می شود. افراد ، در این مرحله به پزشک مراجعه نمی کنند تا علایم شدیدتری در آنها بروز کند ، علایمی مثل درد تیزی که در ناحیه قفسه سینه است و با نفس کشیدن و سرفه ایجاد و تشدید می شود و یا وجود خلط خونی .
باید توجه داشت هیچ کدام از این دو علامت ، مخصوص بیماری سل نیستند ، اما نباید این علایم را دست کم گرفت.علایم سل می تواند شبیه علایم سایر بیماریهای ریوی ( مثل ذات الریه ، آبهای ریوی ، تومورها و عفونتهای قارچی)، خیلی از بیماریهایی غیر ریوی و یا حتی همراه سایر بیماری ها باشد.
درمان بیماری سل
برای درمان سل ، راههای بسیاری وجود دارد ، اما همواره باید 3 نکته را در نظر داشت :
1- رژیم دارویی سل، اغلب شامل چند دارواست که میکروب سل نسبت به آنها حساس است . این داروها باید همراه هم مصرف شوند تا اثر لازم را داشته باشند . استفاده نامنظم داروها باعث می شود میکروب سل نسبت به این داروها مقاوم شود.
2- بیمار باید داروهایش را به طور منظم و دقیق ، طبق دستور پزشک مصرف کند . این نکته درباره همه بیماری ها صادق است. اما بخصوص درباره سل از اهمیت فوق العاده ای برخورداراست ، چون درصورت مقاومت میکروب سل نسبت به داروهای موجود تقریبا می توان گفت دیگر هیچ داروی کاملا مؤثری برای درمان سل وجود نخواهد داشت.
3- درمان سل کمی طولانی است. بنابراین بیمار باید حوصله داشته باشد و تمام مدت درمان را سپری کند. این دوره درمان گاهی تا 2 سال طول می کشد.
