ستورهای دارویی و مراقبت های پزشکی برای بیماران قلبی
با قلب خود مهربان باشیم ( قسمت سوم )
استفاده از تعطیلات در مواقع فراغت، روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می کند. این تمایل تنها برای گردش و استراحت نیست بلکه یک نیاز روانی است که بر اثر تحولات اجتماعی و در فرار از زندگی روزمره و یکنواختی احساس می شود. با این حال، بیماران قلبی قبل از این که بخواهند به مسافرت بروند بایستی تمام اطلاعات لازم را کسب کنند و به یاد داشته باشند که مسافرت های طولانی و بدون پیش بینی برای آنان اصلاً مناسب نیست و چه بسا ممکن است با عوارض شدیدتری از تعطیلات باز برگردند. توصیه می شود که قبل از مسافرت با پزشک معالج خود تماس بگیرند و مطابق نظریات وی عمل کنند. در ضمن در طول سفر داروهای مصرفی خود را حتماً به همراه داشته باشند و در این مورد هرگز کوتاهی روا ندارند.
فعالیت های ورزشی
به جز موارد استثنایی که پزشک معالج، تمرینات ورزشی خاصی برای بیماران قلبی تجویز می نماید، غالب اوقات،بهترین ورزش برای این قبیل از افراد، پیاده روی در هوای آزاد و در مناطق مسطح استکه باید با توجه به شرایط بیمار، مقدار آن را تعیین کرد.
فعالیت های حرفه ای
انجام کار برای بیماران قلبی نیز مثل هر شخص سالم ، لازم به نظر می رسد، زیرا کار و فعالیت جوهر زندگی و عامل آسایش روانی برای هر انسان است و شخصیت اجتماعی او را تضمین می کند. با وجود این ، نوع فعالیت های حرفه ای در بیماران قلبی در مقایسه با افراد سالم کاملاً متفاوت است و هر حرفه ای که مستلزم تلاش سخت و زیاد بدنی باشد، برای بیماران قلبی اکیداً ممنوع است. در مورد انواع کارهای مجاز که بیمار قلبی با توجه به نوع و سابقه ی بیماری می تواند انجام دهد ، پزشک معالج انواع فعالیت های مجاز را اعلام می دارد که بهتر است به صورت فهرستی در اختیار بیمار و بستگان وی قرار گیرد. این فهرست ثابت نیست و تابع وضع بیمار، نوسانات بازار کار و امکانات محلی است؛ ضمناً نباید سلیقه یا بی میلی بیمار را نادیده گرفت. توافق خانواده را نیز باید جلب کرد.
فرصت های بیکاری
ملال و غم و غصه، عمدتاً از یکنواخت بودن زندگی سرچشمه می گیرد. در حقیقت مبارزه علیه این یکنواختی که دشمنی آب زیر کاه است و تیشه به ریشه ی انسان می زند، استفاده از فرصت های بیکاری است. هر کس می تواند با امکاناتی که در اختیار دارد و تابع قواعد خاصی نیست ، این یکنواختی را تغییر دهد، مشروط بر آن که باعث خستگی قلب نگردد.
تلویزیون را می توان بهترین یا بدترین سرگرمی ها دانست. قبل از گذاشتن تلویزیون در اتاق بیمار باید مطمئن شد که در تماشای آن زیاده روی نکند.از تماشای فیلم های طولانی و دیروقت و برنامه های هیجان آور مانند مسابقات فوتبال، کشتی کج و بوکس ، باید خودداری کرد.
برنامه های رادیویی نیز به شرط آن که آرام و متنوع باشد و طولانی نشود سرگرمی خوبی خواهد بود. به طور کلی اگر بیمار قلبی کتابخانه ی خوبی در اختیار نداشته باشد یا علاقه ی چندانی به مطالعه در خود احساس نکند ، بهترین سرگرمی ، استفاده از برنامه های رادیو و تلویزیون در حد معقول است.
دستورهای دارویی و مراقبت های پزشکی
درمان دارویی و مراقبت های پزشکی و بهداشتی در بیماران قلبی از اهم مسائل است. این افراد باید به پزشک معالج خود اعتماد کامل داشته باشند و دستورهای دارویی وی را به دقت انجام دهند. نکته ی قابل تذکر در مورد بیماران قلبی این است که از مصرف خودسرانه ی هر نوع دارو به هنگام احساس ناراحتی باید اکیداً خودداری کنند و در اسرع وقت به پزشک معالج خود مراجعه نمایند تا تحت نظر وی مداوا گردند.
محیط خانوادگی
می توان گفت که معاشرت با خانواده بهترین یا بدترین چیزها برای بیماران قلبی است ، زیرا علاوه بر خانواده های صمیمی که قادرند بیمار را از تشویق ، حسن تفاهم و محبت برخوردار کنند و تحت مراقبت دقیقی برای پیشرفت بهبود بیماری و معالجات قرار دهند ، متأسفانه خانواده هایی هم هستند که به علت بی خبری از خلق و خوی خود موجب دلسردی می شوند: بستگانی که از آرامش لازم برخوردار نیستند. اقوامی ناآگاه که نمی توان به کمک و مواظبت آنها متکی شد. خانواده هایی که از نظر تظاهرات شدید به دوستی ، تندرو و افراطی اند. اقوامی که به علت طولانی بودن مدت بیماری ، از نظر مالی ناراضی اند و اقوامی که وارث شناخته شده اند و بهتر است نارضایی آنها را تعبیر و بر ملا نکنیم. پزشک باید همواره از نظر وضع روانی ، بیمار و اطرافیانش را شناسایی کند و نکات لازم برای حُسن تفاهم هر چه بیشتر با بیمار قلبی را به بستگان وی یادآوری کند. بر افراد خانواده نیز لازم است که در غیاب پزشک ، رفتار معقولانه و صحیحی را نسبت به بیمار در پیش بگیرند و از هرگونه برخوردی که موجب کدورت خاطر وی گردد بپرهیزند.
