بررسی انواع انسولین
>
رژیم های رایج انسولین عبارتند از:
- انسولین NPH مخلوط با انسولین رگولار یا لیسپرو قبل از صبحانه و قبل از شام.
- انسولین NPH مخلوط با انسولین رگولار یا لیسپرو قبل از صبحانه، انسولین رگولار یا لیسپرو قبل از شام و انسولین NPH قبل از خواب.
- انسولین رگولار یا لیسپرو قبل از هر وعده ی غذایی و انسولین NPH قبل از خواب.
- انسولین اولترالنت و رگولار یا لیسپرو (با تزریق های جداگانه) قبل از صبحانه و شام، انسولین رگولار یا لیسپرو به تنهایی قبل از ناهار.
- برای دیابتی های نوع 2، انسولین NPH در موقع خواب، همراه با مصرف دوز ماکزیمم داروهای سولفونیل اوره (به اضافه ی متفورمین) توصیه می شود.
- پمپ انسولین، مقادیر کم انسولین رگولار یا لیسپرو به طور مداوم در 24 ساعت، در یک میزان پایه آزاد می کند، همراه با مصرف مقادیری از انسولین رگولار قبل از هر وعده ی غذایی.
- مخلوط های انسولین هم به صورت تجاری موجودند که عبارتند از: مخلوط 30/70 (70 درصد NPH و 30 درصد رگولار) و مخلوط 50/50 (50 درصد رگولار و 50 درصد NPH).
رژیم رایجی که به طور روتین تجویز می شود مخلوط انسولین کوتاه اثر و انسولین متوسط اثر (NPH یا لنت) است که دو بار در روز تزریق می شود. معمولاً دوز قبل از صبحانه حاوی رگولار و NPH ، و دوز قبل از شام حاوی مقادیر مساوی NPH و رگولار است.
بعضی متخصصان توصیه می کنند که قبل از هر وعده غذایی یک انسولین کوتاه اثر (لیسپرو) تزریق شود و هنگام شب هم یک انسولین طولانی اثر.
انواع انسولین:
1- انسولین های کوتاه اثر یا تند اثر:
انسولین کوتاه اثر ایده آل، انسولینی است که شروع اثر آن کمتر از یک ساعت و مدت اثر آن کمتر از 4 ساعت باشد و در همه ی بیماران اثر یکسان داشته باشد.
*رگولار: معایب این نوع انسولین آن است که شخص حتماً باید 30 دقیقه قبل از غذا آن را تزریق کند. دیگر این که مشکل هپیوگلیسمی بین وعده های غذایی پیش می آورد، زیرا اگرچه انسولین رگولار، گاهی 2ساعت بعد از تزریق به اوج اثر خود می‌رسد، ولی در بیش تر مواقع این اوج اثر 4 تا 6 ساعت بعد از تزریق اتفاق می افتد یعنی وقتی که سطح قند خون پایین آمده است. بنابراین، تزریق این نوع انسولین برای کسانی که میان وعده مصرف می کنند بهتر است.
* لیسپرو: این انسولین تند اثر، برای کنترل افزایش ناگهانی قند خون بعد از غذا، نسبت به رگولار ارجحیت دارد. مزیت آن این است که در هر زمان( 15دقیقه قبل ازغذا تا مدت کوتاهی بعد از غذا ) می تواند تزریق شود و خطر بروز هپیوگلیسمی و افزایش وزن با آن کمتر است.
ترکیب انسولین لیسپرو با یک انسولین متوسط اثر، بهترین نتیجه را می دهد.
*آسپارت: این انسولین درسال 2000 توسط FDA مورد تأیید قرارگرفت. آسپارت قند خون بعد از غذا را شبیه به لیسپرو تنظیم می کند، ولی زودتر به اوج اثر می رسد و طول اثر کمتری دارد.
2- انسولین متوسط و طولانی اثر:
انسولین متوسط اثر ایده آل، انسولینی است که نیمه عمر زیاد داشته باشد، اوج اثر مشخص نداشته باشد، یک بار در روز تزریق شود و از فردی تا فرد دیگر هم متغیر نباشد.
* NPH و لنت: این دو انسولین 4 تا 10 ساعت بعد از تزریق به اوج اثر خود می رسند و 10 تا 20 ساعت مدت اثر دارند. ولی وقتی به عنوان انسولین پایه مصرف می شوند، دو اشکال ایجاد می کنند:
اولاً اوج اثر مشخص دارند. ثانیاً مدت اثر آنها هم ایجاب می کند که فرد بیشتر از یک بار در روز، تزریق این نوع انسولین را داشته باشد. به علاوه این دو شبیه به انسولین پایه ی طبیعی عمل نمی کنند.
* GLARGINE: این انسولین اخیراً وارد بازار شده و از NPH و لنت بهتر است.
این نوع انسولین آهسته جذب می شود، تغییرات قابل پیش بینی دارد و سطح آن در طول 24 ساعت نسبتاً ثابت است و احتیاج به یک بار تزریق دارد و اوج اثر آن هم مشخص نیست.
* اولترالنت: اشکال این نوع انسولین این است که زمان شروع اثر متفاوت و متغیر دارد، اوج اثر آن قابل پیش بینی نیست و طول اثر آن هم تقریباً همیشه کمتر از 24ساعت است.
گیتی بهدادی پور- کارشناس تغذیه
