کودکان دیابتی
درمان های امروزی به کودکان دیابتی کمک می کند که زندگی طبیعی داشته باشند و مانع بروز مشکلات احتمالی بعدی می شود.
یک کودک مبتلا به دیابت، احساس خستگی می کند، شب ها برای ادرار کردن بیدار می شود، از دل درد می نالد، مقدار زیادی آب می نوشد و به طورمرتب لاغر می شود. با تشدید وضعیت جسمی او، دیابت تشخیص داده می شود. یک آزمایش ساده، مقدار زیاد قند را در ادرار او مشخص می کند.
قبل از سن بیست سالگی، معمولا بیماری دیابت از نوع اول است که آن را "وابسته به انسولین" یا "دیابت جوانی" می دانند. در موارد نادری دیابت نوع دوم مشاهده می شود.
هر چند که بیماری دیابت جوانی، ارثی نیست، ولی علایم اولیه آن را می توان در بین برادران و خواهران مشاهده کرد.
در واقع دیابت جوانی، بیماری است مربوط به انهدام سلول های لوزالمعده ی مولد انسولین(هورمون تنظیم کننده قند خون) از طریق آنتی کورها و لنفوسیت های تی (T). اگر این سلول ها از بین بروند، دیگر هورمون انسولین ترشح نمی شود، لذا مقدار قند خون بالا می رود.
این بیماری پیش رونده است و می توان امیدوار بود که در صورت تشخیص زود هنگام، بتوان با استفاده از روش های درمانی نوین، بروز دیابت را تا چند ماه و حتی چند سال به تأخیر انداخت.
پس از تشخیص بیماری، کودک برای چند روز بستری می شود تا مقدار قند خون او به وسیله تزریقات انسولین، طبیعی شود. زندگی کودک دیابتی و خانواده اش با ظهور این بیماری مزمن که درنگاه اول پیچیده به نظر می رسد، دستخوش تغییر می شود. در منزل می بایست کنترل قند خون و تزریقات انسولین چندین بار در روز انجام گردد و نوع تغذیه و ساعات خوردن غذا او تنظیم شود.
البته کودک و خانواده اش تنها نیستند، چرا که پزشک، پرستار، متخصصین تغذیه و روان شناس آماده اند تا نکات لازم در مورد بیماری و روش کنار آمدن با آن را به آنها آموزش دهند.
آغاز مداوا چندان دشوارنیست، چرا که اغلب اوقات، ترشح انسولین کودک کاملاً از بین نرفته است. این ترشح ضعیف، به طور قابل توجهی به تنظیم میزان انسولین تزریقی کمک می کند. به گفته متخصصان نباید والدین را نگران کرد و کودکان را به وحشت انداخت، شروع درمان باید بسیار ساده باشد.
یادگیری به تدریج و با افزایش مشاوره هایی که معمولاً هر دو ماه یک بار انجام می شود و برخورد با خانواده های دیگری که کودک دیابتی دارند، حاصل می شود.
مشکل خاص دوره جوانی
متخصصان می گویند که کودکان باید به زندگی طبیعی خود ادامه دهند و درمان را می بایست با زندگی منطبق کرد، نه برعکس. کودکان خیلی زود، نحوه ی استفاده از دستگاه های مدرن معالجه بیماری قند را می آموزند. مزیت برخی از این وسایل اندازه گیری قند خون، علاوه بر سرعت بالای پاسخ دهی (20 ثانیه)، در امکان ذخیره کردن نتایج و سپس مشاهده آنها به شکل نمودار بوسیله رایانه های بخش است. بدین ترتیب می توان نوسانات قند خون را در طول روز مشاهده و در صورت لزوم، درمان مناسب را اتخاذ کرد.
برای تضمین سلامت این کودکان در آینده ، درمان بیماری باید با جدیت صورت پذیرد. پیچیدگی های دیابت اکنون دیگر روشن شده اند و درصورت درمان مناسب می توان از بروز آنها جلوگیری کرد .
دکتر پیربونیر متخصص غدد درون ریز می گوید: " آغاز دیابت در دوران کودکی، مساوی است با قرارگرفتن در معرض بیماری و خطرات آن در سنین بالاتر از پنجاه سالگی، چرا که تجمع مقدار زیاد قند در خون، برای رگ های کوچک و خصوصاً رگ های کلیه و چشم مضر است. در صورت بالا بودن قند خون، گلوکز بر روی پروتئین ها جمع می شود. این پدیده را گلیکاسیون می نامند که فقط تا مدتی برگشت پذیر است و پس از آن عملکرد این پروتئین ها را مختل می کند."
پس متوجه می شویم که قند خون نباید برای مدت طولانی در حد بالایی باشد. میزان متعارف گلیکاسیون بین 7 تا 5/8 درصد است. در واقع این درصد مرزی است که عبور از آن، مشکلات عروقی را در پی دارد.
همه متخصصان بر تزریق حداقل دو بار انسولین در روز و در سنین بالاتر از ده سالگی سه تزریق در روز اتفاق نظر دارند. صرف نظر از میزان تزریق ها، در مرحله آخر، کودک و خانواده اش باید آن را اجرا کنند. اجرای نامناسب درمان، باعث بازگشت وضعیت اولیه بیماری می شود.
دکتر پیربونیر می گوید: "با پیشرفت های انجام شده در زمینه درمان، دیابت دیگر بیماری سختی محسوب نمی شود، البته در صورتی که پزشک خود دچار هراس نشده باشد و شیوه درمان با دقت دنبال شود."
