محیط اجتماعی و پرخاشگری در اوج عصبانیت
(با مشت حمله کنید منتها به کیسه بوکس (4)
میزان خشونت به عوامل بسیار ظریف اجتماعی از قبیل پرخاشگری در تلویزیون، گزارش های جنایی و همدلی با یک وضع نامساعد بستگی دارد. مشاهده رفتار پرخاشگرانه می تواند محرکی برای انجام این گونه رفتارها باشد. بچه‌هایی که شاهد پرخاشگری‌اند، برای حل مسائل و گرفتاری های خود بیشتر به راه‌حل های پرخاشگرانه متوسل می شوند. امروزه نمایش فیلم های تلویزیونی پرخشونت برای سازندگان آنها سود فراوانی دربردارد، زیرا نمایش شبیه سازی خشونت در تمام دنیا به فروش می رسد. بینندگان با هر فرهنگی بدون نیاز به ترجمه مکالمات، در این گونه فیلم ها تعقیب و درگیری را به خوبی درک می کنند.
نتایج تحقیقات ثابت کرده که کودکان نه فقط بعد از تماشای صحنه‌های خشونت بار، با عروسک خود پرخاشگری می کنند و اثر تماشای خشونت، به کتک زدن عروسک محدود نمی شود، بلکه آنها را برمی انگیزد تا با همدیگر نیز کتک کاری کنند. متأسفانه بسیاری از سازندگان برنامه‌های تلویزیونی بی توجه به این واقعیت ها، از انواع حرکات پرخاشگرانه در فیلم خود استفاده می کنند تا بینندگان را جذب کنند.
آموزش اجتماعی، مهمترین راه‌حل برای رفع خشونت
گروهی از محققان با توجه به علل خشونت، اظهار داشته اند که خشونت قابل کنترل است. شواهد روشنی وجود دارد که حیوانات پرخاشگر و همین طور انسان ها قادرند از خشم خود بکاهند؛ به شرط این که توقف خشونت به نفع آنها باشد. در نتیجه ابراز خشم و پرخاشگری امری انتخابی و اختیاری است.
از سوی دیگر، هنوز ثابت نشده که قوانین سفت و سخت نیز می تواند مانع از قتل و حمله شود. در نظام جنایی دادگستری نیز تنبیه های نامعلوم و با تأخیر هرگز کارآمد نبوده‌اند. این روش ها معمولاً موجب می شود که افراد قانون‌شکن ، خشونت خود را مخفی کنند و منتظر فرصتی دوباره برای رفتارهای نامناسب بمانند.
هرگز به فکر انتقام شدید از فرد پرخاشگر نباشید. این بدترین کاری است که می توانید انجام دهید. به یاد داشته باشید که بدی مولد بدی است. آموختن مهارت های اجتماعی و روش های حل مسئله از راه های کاملاً مؤثر و اساسی کنترل خشم است.
پیروی از این درس بزرگ بشریت نیز می‌تواند هدایتگر همگان باشد:
«همان طور عمل کنیم که دوست داریم با ما رفتار شود.»
"روان شناسی اجتماعی"، ارونسون، الیور؛ ترجمهِ حسین شکرکن، تهران
