MDMA برای اولین بار در سال 1912 توسط یک شرکت آلمانی بعنوان داروی اشتها زا ساخته شد. استفاده غیر قانونی در دهه 1980 و 1990 در آمریکا رایج شد.‌MDMA غالباً به همراه مواد دیگر استفاده می‌شود، ولیکن به ندرت همراه با الکل از آن استفاده می‌شود چرا که برخی براین باورند که الکل اثر آن را خنثی می‌سازد. استفاده از این ماده بیشتر در اماکنی‌چون کلوپهای شبانه،‌میهمانیهای آخرشب و در کنسرتهای موزیک راک رایج است.

استفاده پزشکی  

 در دهه 1970 این دارو توسط برخی روانشناسان آمریکایی جهت تسهیل روان درمانی استفاده می‌شد. این ماده در حال حاضر هیچ استفاده پزشکی ندارد.این ماده باعث ایجاد وابستگی جسمی و روانی می‌شود گرچه این وابستگی به اندازه هروئین و کوکائین نمی‌باشد. 

تحمل داروئی

 مصرف اکستاسی با ایجاد پدیده تحمل همراه است.
 

مدت اثر

‌مدت اثر این ماده 6-4 ساعت است.
 

روشهای سوء استعمال

 این ماده در فرم قرص و کپسول موجود است و از راه خوراکی استفاده می‌شود.
 

تاثیرات

استعمال کنندگان این ماده می‌گویند، این ماده احساس بسیار مثبتی را ایجاد می‌کند،‌حس نزدیکی به دیگران، از بین رفتن اضطراب و ایجاد آرامش فوق العاده را نیز بدنبال دارد.همچنین نیاز به غذا خوردن،نوشیدن وخواب را از بین برده و لذا به فرد تحمل شرکت در میهمانیهای 3-2 روزه را می‌دهد و لذا دربرخی موارد ایجاد فرسودگی بیش از حد به همراه کم آب شدن بدن (dehydration) می‌کند. از اثرات دیگر این دارو می‌توان به تهوع،‌توهم،‌تب و لرز،‌تعریق، لرزش اندامها،‌دردهای عضلانی و تاری دید اشاره نمود.

مصرف بیش از اندازه 

استفاده مقادیر بیش از حد این دارو موجب‌فشارخون بالا،‌بیهوشی، حملات اضطرابی, تشنج و تب‌ می‌شود. این حالت به دلیل احتمال اختلال در عملکرد قلب می‌تواند مرگبار باشد.

ترک 

 این دارو درصورتیکه پس از مدتی استفاده نشود ایجاد اضطراب، حالت شک و تردید، وافسردگی می‌نماید.

منبع:www.mohsenazizi.blogfa.com