علائم بیماری آسم و تشخیص آن
در مطلب قبلی در مورد خود بیماری آسم و انوع آن ، واینکه چه افرادی بیشتر مستعد ابتلا به آن هستند برای شما توضیح دادیم. حال سایر اطلاعات راجع به این بیماری را پیگیری می کنیم.
عوامل زمینه ساز بیماری آسم کدام است؟
علاوه بر علت ژنتیک، یک سری از آلرژن های خانگی مانند سوسک های خانگی می توانند سبب ایجاد آسم شوند و یا در فرد مستعد امکان ابتلا را افزایش دهند.
هم چنین یک سری از داروها مانند آسپرین، ایندومتاسین و بعضی از داروهای قلبی می توانند باعث ایجاد آسم در فرد مستعد شوند.
موادی که به اصطلاح آلاینده های محیطی گفته می شود و آن هایی که در هوا رسوب می کنند، مانند ذرات اگزوز ماشین هم می توانند سبب آسم شوند. از جمله آلاینده های محیطی می توان به فاکتورهای شغلی و افرادی که سر و کارشان با بافندگی یا وسایل کشاورزی است، اشاره کرد. این افراد بیشتر در معرض ابتلا به آسم قرار دارند.
از موارد دیگر، مسایل عفونی می باشد. عفونت های ویروسی شایع ترین علت ابتلا به آسم می باشند، مانند عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی که می تواند باعث حمله آسم شود.
از عوامل دیگر که باعث ایجاد آسم می شود، استرس های روحی می باشد و باید گفت که هر هیجان روحی و استرسی می تواند باعث شروع حمله یا بیماری آسم شود.
افرادی که پدر و مادر سیگاری دارند احتمال این که بعداً دچار بیماری آسم شوند زیادتر است.
علایم بیماری آسم کدام است؟
مهم ترین علامت های آسم، سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس است. البته لازم نیست که بیمار هر سه علامت را با هم داشته باشد و ممکن است بیمار فقط یکی از انواع علامت ها را داشته باشد. هم چنین بیمار ممکن است علایم دیگری مانند افزایش خلط، حساس بودن به بوها مانند بوی غذا، بوی عطر و بوی بعضی از گل های تند را داشته باشند. معمولاً در افراد آسمی حملات آسم و تنگی نفس و حملات سرفه در شب ها باعث می شود که این بیماران از خواب بیدار شوند.
لازم به ذکر است که معمولاً افراد بالغ مبتلا به آسم، در کودکی نیز دچار خس خس سینه بوده اند و والدین اظهار می دارند که این بیماران در زمان کودکی دچار سرماخوردگی های طولانی مدت می شده اند و سرفه های طولانی داشته اند.
راه های تشخیص بیماری آسم کدام است؟
مهم ترین راه تشخیص، شرح حال و معاینه بیمار می باشد که توسط پزشک انجام می گیرد و در صورت صلاحدید پزشک اسپیرومتری انجام می گیرد. چنان چه بیمار آسم داشته باشد در این تست مشخص می شود. بدین صورت که در این تست حجم های ریوی کاهش پیدا می کند. در طی این آزمایش به مریض اسپری داده می شود و آزمایش، قبل و بعد از مصرف اسپری تکرار می شود، بعد از مصرف اسپری آن حجم که قبل از مصرف اسپری کاهش پیدا کرده بود، بعد از مصرف اسپری معمولاً درصدی افزایش حجم پیدا می کند. انجام تست قبل و بعد از مصرف اسپری جهت تشخیص کمک کننده است، چون بیمارانی هستند که اسپیرومتری طبیعی دارند و نشانی از کاهش حجم نشان نمی دهند و فقط به صورت دوره ای دچار مشکل می شوند.حتی ممکن است این دوره ها به حدود چندین سال هم بکشد.
در کل این بیماری می توان حمله ای یا متناوب باشد و حتی ممکن است بیمار در صبح خوب باشد و در شب حالش بد شود و یا ممکن است بیمار فقط در شب ها حالش بد باشد و در نتیجه تست تنفسی هم می تواند تابعی از این قانون باشد. در این گونه موارد پزشک می تواند از تست های تحریکی استفاده کند تا متوجه شود که بیمار آسم دارد یا نه.
ادامه دارد...
دکتر ام البنین پاک نژاد- متخصص داخلی و فلوشیپ فوق تخصصی ریه
