حقایقی در مورد آنفلوآنزای مرغی

آنفلوآنزای مرغی چیست؟

آنفلوآنزای مرغی ویروسی است که بین پرندگان وحشی به شدت مسری و اغلب در میان پرندگان اهلی و طیور، کشنده است.

نشانه های آنفلوآنزای مرغی بین انسان ها چیست؟

علائم انسانی شبیه به علائم شبه آنفلوانزا با نشانه هایی چون تب، سرفه، گلودرد و درد عضلانی و علائم دیگر شامل عفونت چشمی، ذات الریه و بیماری شدید تنفسی است.

چگونه انسان به آنفلوآنزای مرغی مبتلا می شود؟

ویروس از طریق تماس با پرندگان عفونی یا سطح آلوده منتقل می شود از این رو خطر عفونت در انسان ها کم و انتقال انسان به انسان نادر است.

تهدید جهانی این ویروس چیست؟

دانشمندان نگرانند که ویروسHSN1 جهش یافته و قابلیت انتقال از فرد به فرد را پیدا کند و یک شیوع جهانی را ایجاد کند.

پزشکان چگونه بیماری را تشخیص می دهند؟

به وسیله آزمایش خون.

آیا واکسنی برای آنفلوآنزای مرغی وجود دارد؟

در حال حاضر هیچ واکسن تجاری که به شکل رایج استفاده شود وجود ندارد؛ اما تحقیقات بالینی برای کشف واکسن ویروس HSN1 ادامه دارد.

چگونه آنفلوآنزای مرغی درمان می شود؟

تحقیقات نشان می دهد چنانچه درمان دارویی سریع شروع شود، داروهای آنفلوآنزای انسانی می تواند در درمان HSN1 مؤثر باشد.

در صورت بروز همه گیری آنفلوآنزا چه باید کرد؟

1 - احتیاط به خرج دهید و از ملاقات افراد مبتلا به آنفلوآنزا خودداری کنید.

2 - به بهداشت توجه خاص داشته باشید و مرتباً سطوح مختلف را با مواد ضدعفونی کننده قوی تمیز کنید.

3 - دست هایتان را مرتباً بشویید و به بینی تان دست نزنید.

4 - از لمس کردن افراد دیگر در مکان های عمومی اجتناب کنید. حتی المقدور به جای پرازدحام مثلاً آسانسورهای شلوغ وارد نشوید.

5 - از تماس های پوستی بخصوص بوسیدن خودداری کنید.

6 - مراقب دست هایتان باشید و در مکان های عمومی مثل مغازه ها به سطوح مختلف دست نزنید.

7 - اگر مرغ یا هر پرنده دیگری از گروه ماکیان یا طیور دارید که به طور ناگهانی مرده است، به لاشه او دست نزنید و مسؤلان بهداشتی را خبر کنید.

منبع: واشنگتن پست

مترجم: معصومه شرافتی

ویروس قاتل

ویروس های آنفلوآنزا همیشه باعث آزار و ناخوشی ما بوده اند و همه ما تجربه ناراحت کننده تب و لرز، بدن درد و سرفه  ناشی از آنها در فصول سرد را داشته ایم، اما دردسرهای ناشی از این ویروس ها تنها به بیماری معمول آنفلوآنزا ختم نمی شود؛ هر چند سال یک بار آنها چهره ای مرگبار به خود می گیرند و مشکلی جهانی را باعث می شوند. میزبان ویروس های آنفلوآنزا در اصل، پرندگان آبی  بوده اند و تنها بعدها بوده است که با بدن انسان ها تطبیق یافته اند و انواع ویروس های آنفلوآنزای انسانی به وجود آمده است. ویروس های آنفلوآنزا هر سال دستخوش تغییراتی جزیی به علت جهش های ژنتیکی می شوند و برای همین است که ما علیرغم آنکه سال قبل به آنها مبتلا شده ایم- یا واکسن آنفلوآنزا را تزریق کرده ایم- و بدنمان نسبت به آن نوع ویروس ها مصون شده، سال بعد دوباره در معرض بیماری قرار می گیریم؛ دستگاه دفاعی ما ویروس های جدیداً به وجود آمده را نمی شناسد. واکسیناسیون ضد آنفلوآنزا  نیز به همین دلیل هر سال باید با واکسن هایی که بر ضد این ویروس های جدید ساخته شده اند تکرار شود. اما به جز این، هر 25 تا 30 سال یک بار، ویروس های آنفلوآنزا دچار تغییراتی عمده می شوند؛ به این ترتیب که معمولاً انواع ویروس های آنفلوآنزای پرندگان و ویروس های آنفلوآنزای انسانی هنگامی که در بدن یک میزبان مشترک- مثلاً خوک که به هر دو ویروس حساس است- قرار دارند، ژن های خود را با هم مبادله می کنند و در نتیجه ویروس جدیدی به وجود می آید که دستگاه ایمنی بدن ما اصلاً با آن آشنایی ندارد و می تواند شدیداً بیماری زا باشد. گاهی نیز ویروس های آنفلوآنزای پرندگان  تدریجاً در طول سال ها با بدن انسان تطبیق می یابند. در هر حال تقریباً هر 25 سال یک بار، ویروس جدید به وجود آمده به سرعت در سراسر جهان گسترش می یابد و باعث تلفات بسیار می شود. در قرن بیستم، سه بار این واقعه در سال های 1918 و1957 و1968 رخ داده است و میلیون ها نفر به کام مرگ رفته اند.

از چند سال پیش، واقعه ای مشابه در جریان بوده است. ویروس H5N1 که باعث آنفلوآنزای فوق حاد در طیور می شد و مرگ و میر فراوان در آنها به بار می آورد، توانسته است انسان ها را هم مبتلا کند. از بیش از 180 نفری که از دو سال پیش با این ویروس آلوده شده اند بیش از نیمی از آنها فوت کرده اند. خوشبختانه تا به حال انتقال بیماری، منحصر به افرادی بوده است که تماس نزدیک و مدام با مرغ ها یا سایر ماکیان آلوده داشته اند؛ مثلاً افرادی که در مرغداری ها کار می کرده اند یا سلاخی این پرندگان را انجام داده اند. اما نگرانی دانشمندان این است که این ویروس در ادامه تغییرات ژنتیکی خود، بیشتر با بدن انسان سازگار شود، به طوری که مانند انواع معمول آنفلوآنزای انسانی به راحتی از یک انسان به انسان دیگر منتقل شود؛ پدیده ای که خوشبختانه هنوز رخ نداده است.

در آنفلوآنزاهای انسانی، ویروس در ترشحات تنفسی وجود دارد و هنگامی که پس از عطسه و سرفه، این ترشحات را استنشاق می کنیم یا به سطوح آلوده شده با این ترشحات دست می زنیم و سپس دستمان را به بینی یا دهانمان می زنیم ویروس به ما منتقل می شود. آنفلوآنزای مرغی ویروس H5N1 در ترشحات تنفسی و فضولات پرندگان دفع می شود اما با توجه به عدم سازگاری ویروس با بدن انسان، لازم است فرد به مدت طولانی به میزان زیاد با ترشحات آلوده یا سطوح آلوده شده با آنها در تماس باشد تا احیاناً به بیماری مبتلا شود. انتقال انسان به انسان این بیماری نیز جز در مواردی نادر- رخ نمی دهد.

مشکل دیگری که پزشکان با آن روبه رو شده اند، بروز مقاومت نسبت به داروهای موجود ضد ویروس آنفلوآنزا است. در حال حاضر دو گروه دارویی ضد آنفلوآنزا موجودند؛ یکی داروهای قدیمی تر آمانتادین و ریمانتادین - که بسیاری ویروس های آنفلوآنزا از جمله ویروس آنفلوآنزای مرغی نسبت به آن درجاتی از مقاومت را نشان می دهند و بنابراین توصیه شده که مصرف آنها کنار گذاشته شود. گروه دوم که جدیدترند، داروهای مهار کننده نورآمینیداز نام دارند و در صورت مصرف شدن در ابتدای آلوده شدن با ویروس، با جلوگیری کردن از تکثیر آن، باعث عدم ابتلای فرد به بیماری یا تخفیف یافتن علائم می شوند. در این دسته، در حال حاضر دو داروی اوسلتامیویر با نام تجاریTAMIFLU) ) به صورت قرص خوراکی و زانامیویر با نام تجارتیRELENZA) ) به صورت اسپری استنشاقی وجود دارند. بنابراین این دو دارو در حال حاضر تنها داروهای موجود برای درمان افرادی هستند که به آنفلوآنزای مرگبار مرغی مبتلا شده اند. اما در مورد استفاده از این داروها هم مشکلاتی وجود دارد؛ اولاً مقاومت نسبت به این داروها- هر چند به میزان کم- هم گزارش شده است. ثانیاً شکل تزریقی این داروها در حال حاضر موجود نیست و بالاخره این که این داروها گران قیمت اند و شرکت های دارویی تولید کننده آنها نیز در برابر سیل سفارشات کشورها با توجه به توان محدود تولیدشان، به سهمیه بندی تحویل آنها اقدام کرده اند.

در حال حاضر واکسنی برای انسان ها برای پیشگیری از ابتلا به آنفلوآنزای مرغی در بازار وجود ندارد. اما ما چه می توانیم بکنیم؟ تنها کاری که شخصاً از دست ما برمی آید رعایت نکات بهداشتی است؛ یعنی همان نکاتی که در مورد آنفلوآنزای انسانی هم باید رعایت شود؛از جمله شستن مکرر دست ها و پاک و ضد عفونی کردن سطوح آلوده. در صورت بروز همه گیری، باید از تماس با بیماران و رفتن به جاهای پر ازدحام پرهیز کرد. در صورتی که مرغ یا سایر طیور را نگهداری می کنیم و آنها ناگهان بمیرند، باید از تماس با لاشه آنها اجتناب کنیم و به مسئولان بهداشتی اطلاع دهیم. بالاخره این که اگر مرغ و تخم مرغ کاملاً پخته شوند (با حرارت بالای 70 درجه) خوردن آنها هیچ خطری ندارد.

علی ملائکه

اهایی سالم و شاداب

تغییرات‌ طبیعی‌ و غیرطبیعی‌ پا

هر فرد به‌ طور متوسط‌ روزانه‌ ده‌هزار قدم‌ برمی‌دارد، یعنی‌ سه‌ میلیون‌ قدم‌ در سال؛ و در هر قدم، دو یا سه‌ برابر وزن‌ بدن‌ خود را روی‌ پاها می‌ اندازد. با مرور زمان، این‌ مسئله‌ موجب‌ آسیب‌هایی‌ در پا می‌ شود که‌ با توجه‌ به‌ سن،‌ طبیعی‌ هستند.این‌ آسیب‌ها عبارت اند از:

- پا به‌ تدریج‌ درازتر و پهن ‌تر می‌ شود.

- قوس‌ پا به‌ مرور صاف‌ می‌ شود.

- چربی‌ کف‌ پا و پاشنه‌ کاهش‌ می‌ یابد.

- محدودیت‌ حرکت‌ و خشکی‌ مچ‌ و پا به‌ وجود می‌ آید.

- تعادل‌ هنگام‌ راه‌ رفتن‌ کاهش‌ می ‌یابد.

گاهی‌ نیز تغییراتی‌ در پا ایجاد می ‌شود که‌ غیرطبیعی‌ است. البته‌ بسیاری‌ از آنها قابل‌ پیشگیری ‌اند و مهمترین‌ عامل‌ پیشگیری‌ نیز استفاده‌ از کفش‌ مناسب‌ است.بعضی‌ از این‌ تغییرات‌ عبارت اند از:

- هالوکس‌ والگوس‌ (انحراف‌ شست‌ پا به‌ خارج(

- خم‌ شدن‌ انگشتان‌ پا

- چنگالی‌ شدن‌ انگشتان‌ (خمیدگی‌ شدید انگشتان(

- انحراف‌ انگشت‌ کوچک‌ پا به‌ خارج‌

- به‌ وجودآمدن‌ میخچه، تاول، زخم‌ یا عفونت‌ (در اثر فشار زیاد کفش‌ تنگ‌ بر استخوان‌ انگشت(

- فشار بر بافت‌ عصبی‌ انگشتان‌ پا

- آرتریت‌ (تورم‌ مفاصل‌ انگشتان‌ پا(

بسیاری‌ از بیماری‌های‌ پا، با تغییر نوع‌ کفش‌ رفع‌ می ‌شوند. ناراحتی‌های‌ مزمن‌ پا نیز ممکن‌ است‌ با استفاده‌ از وسایل‌ خاص‌ ارتوپدی‌ درمان‌ شوند. در موارد شدیدتر می توان با مراجعه‌ به‌ متخصص‌ جراحی‌ ارتوپدی‌ راه‌ درمان‌ مناسب‌ را یافت.

کفش‌ مناسب‌

کفش‌ نامناسب‌ از نظر اندازه، پا را به‌ بیماری‌های‌ بسیاری‌ از جمله‌ انحراف‌ انگشت‌ شست‌ پا (هالوکس‌ والگوس)، میخچه، تاول‌ و خمیدگی‌ انگشتان‌ مبتلا می ‌کند.

تحقیق‌ انجام‌ شده‌ توسط‌ یک انجمن‌ ارتوپدی‌ مچ‌ و پا نشان‌ می ‌دهد که:

- از هر ده‌ زن، نُه‌ نفر کفش‌ تنگ‌ و کوچک‌ می‌ پوشند.

- از هر ده‌ زن، هشت‌ نفر می گویند‌ کفش‌هایشان‌ دردناک‌ است.

- از هر ده‌ زن، هفت‌ نفر دچار بیماری‌ انحراف‌ شست‌ پا، خمیدگی‌ انگشتان‌ یا سایر ناراحتی‌های‌ دردناک‌ پا هستند.

- زنان‌ ده‌ برابر مردان‌ به‌ دلیل‌ پوشیدن‌ کفش‌ تنگ، دچار بیماری‌های‌ پا می ‌شوند.

- از هر ده‌ زن‌ که‌ دچار بیماری‌های‌ پا شده‌اند، در مورد نُه‌ نفر علت‌ بروز ناراحتی،‌ استفاده‌ از کفش‌ تنگ‌ بوده‌ است.

رابطه‌ کفش‌ با زمین ‌خوردن‌

ناراحتی‌های‌ پا، اعم‌ از بیماری‌ها یا آسیب‌های‌ ناشی‌ از کفش، راه‌ رفتن‌ را دشوار می ‌کنند و باعث‌ زمین‌ خوردن‌ فرد می‌ شوند.

بیش‌ از یازده‌ میلیون‌ (یک‌ نفر از سه‌ نفر) سالمند (دارای‌ 65 سال‌ یا بیشتر) مبتلا به‌ بیماری‌های‌ پا هستند. این‌ رقم‌ دو برابر تعداد افراد بالغ‌ (یک‌ نفر از هر شش‌ نفر) مبتلا به‌ ناراحتی‌ پاست؛ و اکثر بیماران‌ زن‌ هستند. همانطور که گفته شد تحقیقات‌ نشان‌ داده‌ است‌ که 90 درصد زنان‌ کفش‌ تنگ‌ می‌ پوشند. اما باید کفش‌ را به ‌خاطر راحتی‌ آن‌ انتخاب‌ کرد، نه‌ به‌ خاطر مُد. راحتی‌ کفش‌ برای‌ حفظ‌ ثبات، حرکت‌ و ایمنی‌ بدن‌ اساسی‌ است.

توصیه‌هایی‌ برای‌ خرید کفش‌

همه‌ ما در مقابل‌ آسیب‌های‌ پا و مچ‌ ناتوان‌ هستیم، اما با پوشیدن‌ کفش‌های‌ مناسب‌ - به‌ طوری‌ که‌ مطابق‌ حالت‌ طبیعی‌ پای‌ ما باشد - می‌ توان‌ از این‌ مسئله‌ در امان‌ ماند. اگرچه‌ نوع‌ کفش‌ نیز بسیار اهمیت‌ دارد؛ نکته‌ مهم‌ در انتخاب‌ کفش‌ جنس‌ آن‌ است؛ به‌ گونه ‌ای‌ که‌ بتواند پاها را به ‌راحتی‌ حفاظت‌ کند.

آکادمی‌ جراحان‌ ارتوپدی‌ آمریکا توصیه‌هایی‌ دارد که‌ با رعایت‌ آنها کمتر به‌ مشکلات‌ پا دچار می ‌شویم:

- هنگام‌ خرید کفش‌ هر دو لنگه‌ را به پایتان امتحان‌ کنید.

- خانم‌ها نباید کفش‌هایی‌ با پاشنه‌ بلندتر از پنج‌ و نیم‌ سانتیمتر بپوشند.

- سعی کنید بعد از ظهر به خرید کفش نو بروید، زیرا پاها معمولاً در طول‌ روز به‌ دلیل‌ نشستن‌ و ایستادن‌ مکرر، ورم‌ می‌ کنند و بزرگتر می‌شوند.

- کفش‌ باید در قسمت‌ پاشنه‌ و پنجه‌ کاملاً اندازه‌ باشد.

- بین‌ انتهای‌ بلندترین‌ انگشت‌ پا و جلوی‌ کفش‌ باید حداقل‌ یک‌ سانتیمتر فضا وجود داشته‌ باشد.

- در اکثر افراد یک‌ پا بزرگتر از پای‌ دیگر است. اندازه‌ کفش‌ مورد نظر خود را با پای‌ بزرگتر متناسب‌ کنید.

- پس‌ از پوشیدن‌ کفش‌ جدید، کمی‌ قدم‌ بزنید تا از راحتی‌ آن‌ مطمئن‌ شوید.

- برحسب‌ نوع‌ کفش، اندازه‌ آن‌ نیز فرق‌ می ‌کند. کفش‌ را براساس‌ مقایسه‌ اندازه‌ آن‌ با پای‌ خود بسنجید، نه‌ براساس‌ شماره‌ نوشته ‌شده‌ بر آن.

- وقتی‌ کفش‌ به‌ پا دارید، باید بتوانید آزادانه‌ انگشتان‌ خود را حرکت‌ بدهید.

- اگر کفش‌ تنگ‌ است، به‌ این‌ امید که‌ باز می ‌شود و اندازه‌ خواهد شد، آن‌ را نخرید.

- بعضی‌ کفش‌های‌ پاشنه‌ بلند، پنجهِ نوک ‌تیز هم‌ دارند که‌ به‌ انگشتان‌ پا فشار می‌آورد و به‌ آنها شکل‌ مثلثی‌ غیرطبیعی‌ می‌ دهد. هرچه‌ پاشنه‌ کفش‌ بلندتر باشد، فشار وارد بر کف‌ پا بیشتر می‌ شود. این‌ فشار به‌ جلوی‌ پا و در نهایت‌ به‌ پنجه‌ها رانده‌ می‌ شود و به‌ انگشتان‌ پا آسیب‌ می‌ رساند.

دکتر ویدا عامری ، پزشک عمومی

راهکارهاى مفید براى رفع بوى بد دهان

براساس دیده ها و البته شنیده ها، هیچ چیز به این اندازه عذاب آور نیست که آدمى، همکار و دوست و بدتر از آن همسر کسى باشد که به هالیتوزیس مبتلا است. هالیتوزیس که آن را به عنوان بوى بد دهان مى شناسیم مشکلى آزار دهنده و دردسرآفرین است که اغلب به دلیل این که فرد خود از بوى دهانش اطلاع ندارد، سرپوشیده باقى مى ماند تا این که باعث بروز تأثیرات ناگوار در روابط اجتماعى و حتى زناشویى وى شود.( شاید کمتر کسی می داند که مادر اسکندر کبیر هم دچار همین بیماری بود و زندگی زناشویی اش به همین دلیل شکست خورد!)

خوشبختانه این بیمارى قابل درمان است و با رفع مواردى که باعث آن مى شود مى توان تا حد زیادى از بروز آن کاست. بوى بد دهان برخلاف نظر برخى مردم تنها به خاطر خوردن سیر و پیاز نیست، دلایل بسیار متعددى دارد که شایع ترین آن عدم رعایت بهداشت دهان و دندان است. باکترى هاى بی هوازى دهان که وظیفه تجزیه غذاهاى باقى مانده را دارند، بلافاصله پس از صرف غذا در دهان رشد و تکثیر می کنند و باعث ایجاد گوگرد و بوى بد مى شوند. لذا شستشوى درست دهان کمى پس از خوردن غذا در جلوگیرى از چنین مشکلی بسیار مهم است. بیمارى هاى لثه و فساد دندان ها بر اثر شستشوى نامناسب و گیر کردن خرده هاى غذا لاى دندان ها نیز از دیگر علت هاى شایع در بروز بوى بد دهان  هستند که با به کارگیرى دقیق توصیه هاى دندان پزشک، قابل رفع خواهد بود. علاوه بر بهداشت ضعیف دهان و دندان، التهاب لثه، پوسیدگى دندان، گیر کردن خرده هاى غذا بین دندان و پروتز و دندان مصنوعى، برخى از بیمارى ها نیز موجب بوى بد دهان مى شود که در اینجا به مهمترین آنها اشاره مى کنیم:

شایع ترین دلیل بوى بد دهان در اول صبح، خشکى دهان است که به ترشح کم بزاق مربوط مى شود. بزاق نقش مهمى در تنفس دارد. وقتى باکترى ها شروع به رشد و تکثیر در دهان مى کنند بزاق باعث کاهش تعداد آنها خواهد شد و چون شب ها میزان ترشح بزاق کمتر از روز است، رشد و تکثیر باکترى هاى بی هوازى که تولید بوى بد مى کنند در این زمان نیز بیشتر مى شود. خشکى دهان  در بعضى مواقع به دلیل مصرف داروهاى مختلف مثل داروهاى قلبى بروز مى کند که مشاوره با پزشک متخصص کمک بزرگى به رفع این مشکل مى کند.

بوى دهان اگر بویى شبیه سیب گندیده یا استون باشد نشانه ابتلاى فرد به دیابت  است. اگر شبیه آمونیاک یا تخم مرغ گندیده باشد حکایت از بیمارى کلیوى  دارد و اگر بویى شبیه مدفوع دهد نتیجه  بیمارى مزمن ریوى  است. بوى بد دهان بر اثر استعمال دخانیات نیز بروز مى کند. مصرف سیگار باعث زرد شدن دندان ها و کاهش ترشح بزاق و ناراحتى هاى لثه مى شود که همگى در ایجاد بوى بد دهان مؤثر هستند. زبان نیز نقش مهمى در تولید بوى بد دهان ایفا مى کند. محققان اعتقاد دارند، قسمت عقب زبان که داراى فرورفتگى هاى کوچک است، منبع مهم و داخلى در تولید و تشدید بوى بد دهان است.

مهمترین اقدام در رفع بوى بد دهان، شناسایى دلیل بروز آن است. با توجه به این که غالباً عدم رعایت بهداشت دهان منشاء بوى بد دهان است، یادگیرى صحیح استفاده از مسواک، دهان شویه و مصرف روزانه نخ دندان و پاک کردن زبان به وسیله مسواک نرم و چکاپ داخلى بدن نقش مهمى در جلوگیرى از این پدیده آزار دهنده ایفا مى کند.

بهاره مهرنژاد

برای بی دندان ها: آنچه باید از دندان مصنوعی بدانید

چقدر طول می کشد تا یک دندان مصنوعی ساخته شود؟

بسته به پیچیدگی هر مورد، این زمان می تواند متغیر باشد. پس از انجام معاینات و آزمایشات ضروری و ویزیت های متوالی که معمولاً یک ماه طول می کشد، می توان این زمان را تعیین کرد.

چه انتظاری باید داشت؟

دندان مصنوعی جدید همیشه در دهان، عضوی بیگانه است. چندین روز یا هفته لازم است تا شما به آن عادت کنید. زمان لازم برای سازگاری با دندان مصنوعی در اشخاص کاملاً متفاوت است. در این جا پیشنهادهایی ارائه می کنیم، برای این که زودتر بتوانید به دندان مصنوعی تان عادت کنید:

غذاخوردن:

افزایش ترشح بزاق دهان:

صحبت کردن:

محل های زخم:

مراقب دندان های مصنوعی خود باشید

مانند دندان های طبیعی، دندان مصنوعی نیز می تواند محل تجمع پلاکت ها و ذرات غذایی باشد. خصوصاً زیر دندان مصنوعی محل بسیار مناسبی برای رشد میکروب هاست. به همین دلیل رعایت بهداشت روزانه دهان کاملاً لازم به نظر می رسد. بهداشت نامناسب دندان مصنوعی می تواند منجر به تشکیل جرم و بوی بد دهان  شود.

در صورت امکان، بهتر است پس از هر بار صرف غذا، دندان مصنوعی را در آورید و آن را بشوئید. در هنگام شستشو، موارد زیر را به خاطر داشته باشید:

حتماً از مسواک نرم یا مسواک مخصوص دندان مصنوعی استفاده کنید.

از آب ولرم استفاده کنید. آب داغ به دندان مصنوعی آسیب می رساند.

حتماً هر شب پیش از خواب، دندان مصنوعی تان را درآورید و از قرص های تمیز کننده و ضد عفونی کننده مخصوص این کار استفاده نمایید.

در هنگام شستشو، دندان مصنوعی را محکم در دست بگیرید؛ در غیر این صورت ممکن است دندان مصنوعی از دست شما بیافتد و بشکند.

چه مواقعی باید دندان مصنوعی را در بیاوریم؟

طبیعتاً در روزهای اول، ممکن است در طول روز به دلیل ناراحتی، چندین بار آن را از دهانتان خارج سازید. اما به طور معمول باید به خاطر داشته باشید که حتماً پیش از خواب دندان مصنوعی تان را درآورید. این امر اجازه استراحت به لثه ها می دهد. همچنین با قرار دادن دندان مصنوعی در محلول متشکل از آب و قرص جوشان تمیز کننده دندان مصنوعی، به بهداشت دهانتان کمک شایانی خواهید کرد. صبح روز بعد، پیش از گذاشتن دندان مصنوعی در دهان، حتماً آن را با آب ولرم بشویید.

نکته های آخر

استخوان فک و لثه ها به صورت طبیعی به مرور تغییر شکل می دهند؛ و این مسئله ممکن است روی وضعیت قرارگیری دندان مصنوعی تان تأثیر بگذارد.

هر گونه تغییر می تواند باعث ناراحتی شما در هنگام صرف غذا شود، موجب آزردگی بافت لثه شود، عفونت های دهانی را به وجود آورد و نهایتاً فیزیک مناسب صورت شما را به هم بزند. استفاده از چسب های نگهدارنده دندان مصنوعی در این موارد می تواند بسیار کارآمد باشد؛ اما اگر مشکل شما پیشرفته باشد، حتماً باید با دنداپزشک خود جهت تعویض دندان مصنوعی تان مشورت کنید.

در نهایت، با گذشت زمان و تمرین، به زودی می آموزید که چگونه با آسودگی خاطربا دندان های مصنوعی تان غذا بخورید، صحبت کنید و بخندید. درست مثل روزهای جوانی!

آرش شفاعی - منبع: هفته نامه سلامت

ویژه نامه شهادت امام حسن مجتبی با بیش از 100 مطلب
ادرس جدید سایت
کپسولهای ترک اعتیاد، بلای جان معتادان
کتامین
روشهای نوین ترک سیگار
[عناوین آرشیوشده]