هروئین که نام شیمیایی آن "دی استیل ـ مورفین" است و در سال 1900 به عنوان وسیله‌ای برای درمان مؤثر اعتیاد به مورفین ارائه شد. اما افسوس که این امید واهی خیلی زود به یأس مبدل گشت. زیرا متوجه شدند، گرچه هروئین خواب‌آوری کمتری دارد، اما قدرت مسموم کنندگی آن پنج برابر مورفین است.

هروئین با عمل تقطیر از مرفین استخراج می‌شود. هروئین پودر کریستالی سفید رنگی است که در سال 1874 توسط دانشمند انگلیسی در بیمارستان سنت مری کشف شد. دانشمند قوی این ماده را تترااستیل مرفین خواند تا اینکه در حدود سال 1890 دانشمند آلمانی بنام درسر و چند دانشمند دیگر مطالعات بیشتری روی آن انجام دادند و دریافتند که این مشتق دی استیله است و آن را برای معالجه اشخاص مبتلا به سل و سایر بیماریهای جهاز تنفسی و همچنین برای ترک اعتیاد به مرفین پیشنهاد و عمل کردند.

کارخانه بایر آلمان دست به تهیه تجارتی آن زد و به آن نام هروئین داد شاید بایر کلمه هروئین را از کلمه که در زبان آلمانی به معنی‌ عامل بسیار قوی و بسیار موثر که مقدار کم آن اثر زیاد دارد، اقتباس کرده است. از طرفی شاید چون مصرف هروئین می‌تواند اثر اعتیاد مرفین را از بین ببرد (چون یک مخدر قوی‌تر می‌تواند اثرارت فیزیولوژیکی داروی مخدر قبلی را از بین ببرد و خود جانشین آن بشود)در ضمن چون پس از مصرف هروئین البته فقط در شروع و اوایل مصرف آن اعمال روانی و جسمانی به شدت تقویت می‌شود و شخص می‌تواند کار چند روزه را در یک روز تمام کند به این ماده نام هروئین مشتق از کلمه به معنی قهرمان دادند.

هروئین اعتیاد شدید فیزیکی را در کمتر از 21 روز در 97 درصد اشخاصی که آن را مورد مصرف قرار داده بودند، به وجود آورد. هروئین ماده مخدری قوی است، که آخرین پله نردبان اعتیاد را در مصرف مواد مخدر به خود اختصاص داده است و شخص را به سفری می برد که کمتر کسی از آن به سلامت بازگشته است!

فردی که پس از سیر در مصرف انواع مواد مخدر به هروئین روی می‌آورد. ابتدا آن را استنشاق می‌کند، اما کمی بعد جهت تأثیر فوری و افزایش دادن اثر آن، به سرنگ روی می‌آورد و در رگ تزریق می‌کند.

هروئین تزریق شده احساس لذت عمومی و سریع و شدید را تولید می‌کند. متخصصان این حالت را شبیه اوج در جماع توصیف نموده ولی در اصطلاح، معتادان آنرا فلش (Flash) یعنی چیزی شدید و آنی همانند نور فلش دوربین عکاسی می‌نامند.

فلش عکس‌العملی است ناگهانی، زنده و عمیق که ارگانیسم نسبت به ورود ماده نشان می‌دهد. این حالت که حداکثر در حدود 10 ثانیه طول می‌کشد برای معتاد همیشه عالی است. هروئین که قدرت خواب‌آوری کمتری دارد، تولید برانگیختگی‌های شدید و خشنی می‌کند، لیکن سهولت تفکر و تصور تریاک را تولید نمی‌نماید،شاید به همین علت است که مصرف این ماده بیشتر در بین مردها متداول است. بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که در برابر هر 5 مرد معتاد فقط یک زن معتاد وجود دارد.

هروئین از مورفین مستبدتر است و کمبود آن زودتر احساس می شود. به طوریکه معتاد را مجبور می‌سازد در فواصل زمانی مشخص ( 3 تا 5 ساعت برای هروئین و 8 تا 12 ساعت برای تریاک) از این ماده استفاده کند، تا اضطراب غیرقابل تحمل ناشی از کمبود را از بین ببرد.

مضافا اینکه پس از مدتی، مصرف هروئین به جز رفع احتیاج، اثر دیگری ندارد و مکانیسم وابستگی، ریتم تزریق و مقدار مصرف را رفته رفته افزایش می‌دهد و زوال و نابودی فرد را سرعت می‌بخشد.
اعتیاد به هروئین بندگی مطلق است و معتاد فقط برای هروئین و توسط آن زنده است. شخص معتاد به علت آگاهی از اعتیاد خود رنج فراوان می‌برد، اما ظاهرا کاری از دستش بر نمی‌آید.

باید دانست هروئین برخلاف الکل که بعضی از رفتارهای سرکوب شده را آزاد می‌سازد، تعدادی از رفتارهای پایه، مانند رفتارهای جنسی، خشونتی و تهاجمی و حتی رفتارهای رفع گرسنگی را سرکوب کرده و از قدرت اصلی آن می‌کاهد. ایجاد حالت کرخی در معتاد باعث می گردد که فشار مختلف و دردهای جسمانی خصوصا دلواپسی و اضطراب وی بهبود یابد.

وابستگی فیزیکی بسیار شدید است، معتاد می‌بایست حداقل هر 8 تا 12 ساعت یکبار از این ماده مصرف کند تا از بروز علائم کمبود جلوگیری نماید.

تجربیات حاصله نشان می‌دهد که مصرف روزانه 60 میلی‌گرم هروئین می‌تواند در مدت دو هفته فرد را کاملا معتاد سازد. زیرا در این مدت ارگانیسم بدن خود را با ماده مخدر وفق داده و با آن سازگار می‌گردد، و وقتی شخص از نظر فیزیکی کاملا معتاد شد، کمبود مصرف یا عدم دستیابی باعث بروز علائمی ‌می‌شود. تقریبا 12 ساعت بعد از آخرین مصرف، معتاد خود را بدحال حس می‌کند، احساس ضعفی به او دست داده و خمیازه می‌کشد، می‌لرزد و عرق می‌کند، از بینی و چشمهایش ترشحات زیادی خارج می‌شود. این علائم توام با حالت آشفتگی به مدت چند ساعت ادامه یافته و پس از آن معتاد به خوبی ناآرام فرو می‌رود. در موقع بیداری یعنی 18 تا 24 ساعت بعد از آخرین تزریق فرد معتاد وارد عمق جهنم زندگیش می‌شود. خمیازه ها آنچنان شدید می گردد که می‌توانند فکهایش را از هم جدا سازند. ترشحات بینی همچنان ادامه می‌یابد، موهای بدن سیخ می‌شود و انقباضات شدیدی در معده و روده‌ها پدید می‌آید، که باعث ایجاد اسهال و استفراغ شدید می‌شود.
حدود 36 ساعت بعد از آخرین تزریق، معتاد خود را با پتوهای متعدد می‌پوشاند. زیرا بدنش به شدت می‌لرزد و پاهایش بی‌اختیاد دچار لرزشهای شدیدی می گردد. به طوری که قادر به خوابیدن نیست، بلند می‌شود، راه می‌رود، روی زمین دراز می‌کشد و فریاد می‌زند.

ریزش ترشحات از بینی همچنان ادامه می‌یابد و سرعت و میزان آن باور نکردنی است، زیرا فقط تعریق او باعث خیس شدن دائم لباسها و رختخوابش می‌شود.

در این مرحله ضعف جسمانی به حدی است که فرد قادر به بلند کردن سر از روی بالش نمی‌باشد و گاهی متخصصان از بیم جان بیمار به هراس می‌افتد و مقداری هروئین به وی تزریق می‌کنند. تزریق مقدار کمی هروئین تقریبا تمام علائم را به سرعت از بین می‌برد.

هاریس ایزبل در این مورد می‌نویسد "منظره شگفت انگیزی است، زیرا شخصی که به شدت مریض است، نیم ساعت پس از تزریق به صورت آدمی سالم، خنده رو، خوشحال و مرتب در می‌آید."
البته اگر تزریق انجام نگیرد تمام علائم فوق پس از 6 تا 7 روز از بین می‌رود، زیرا بدن پس از این مدت دوباره قابلیت عدم نیاز به هروئین را باز می‌یابد. 

منبع:www.mohsenazizi.blogfa.com

مصرف دخانیات در حال حاضر یکی از بزرگترین عوامل افزایش مرگ ومیر در سطح جهان است. چهارمیلیون نفر هر سال در اثر ابتلا به بیماری‌های ناشی از مصرف دخانیات در جهان جان خود را از دست می‌دهند. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، پیش بینی می‌شود در چند سال آینده 500میلیون نفر از جمعیت دنیا به علت مصرف دخانیات بمیرند که بیش از نیمی از این افراد را کودکان و نوجوانان امروز تشکیل می‌دهند. تخمین زده می‌شود تا سال 2030دخانیات با قربانی کردن 10میلیون نفر در سال، بیش از کل مرگ‌های ناشی از مالاریا، مادران باردار، کودکان و سل، تنها عامل عمده مرگ در دنیا باشد و بیش از 70درصد این مرگ و میرها در کشورهای در حال توسعه اتفاق خواهد افتاد. در ایران نیز مرگ‌های ناشی از مصرف دخانیات 50هزار نفر درسال برآورد شده و پیش بینی می‌شود طی 20سال آینده این میزان به 200هزار نفر درسال برسد. وجود چهار هزار نوع ماده شیمیایی و سم در ترکیب دود سیگار و استنشاق آن موجب بروز مخاطرات برای سلامتی مصرف‌کنندگان دخانیات واطرافیان افراد سیگاری می‌شود. طبق مطالعات انجام‌شده درسراسر دنیا در خصوص بیماری‌های مرتبط با استعمال دخانیات، حداقل 25نوع بیماری خطرناک شامل انواع سرطان‌ها و بیماری‌هایی مانند قلب و عروق، ریه، کبد،گوارش، جنین و نازایی به اثبات رسیده است. مصرف دخانیات و خطرات آن، چنان اهمیت پیدا کرده که سازمان جهانی بهداشت مبارزه با آن را بعنوان اولویت اول برنامه‌های خود در نظر قرارداده و برای نخستین بار توسط این سازمان کنوانسیون جهانی تحت عنوان کنوانسیون کنترل دخانیات بامشارکت نمایندگان‌کشورهای جهان تنظیم‌شد و به‌امضای وزرای بهداشت کشورهای عضو رسید. محورهای اصلی این کنوانسیون شامل مصرف دخانیات، اقتصاد، قاچاق، خرید و فروش، تولید صنایع دخانیات، کشاورزی، مالیات، تبلیغات، آموزش‌های بهداشتی، تجارت‌وبالاخره‌غرامت است. طبق‌اطلاعات منتشره‌توسط سازمان جهانی‌بهداشت سالیانه از 300میلیارد دلار درآمد کمپانی‌های دخانیات 200میلیارد دلار آن سود خالص است، و بدیهی است صنایع مذکور برای حفظ منافع خود حاضرند دست به‌هر اقدامی بزنند. پس ازتصویب مفاد کنوانسیون، فشار کشورهای بزرگ روی کمپانی‌های چند ملیتی دخانیات افزایش یافته و کمپانی‌های مذکور برای کاهش فشارهای وارده اقدام به توسعه صنایع خود به کشورهای در حال توسعه کرده‌اند. در بعضی کشورها با اجرای برنامه‌های کنترلی شامل افزایش قیمت، ممنوعیت مصرف در اماکن عمومی، درمان و ترک معتادین به مواد دخانی و بالاخره مبارزه با بازار توانسته‌اند مصرف دخانیات را کاهش دهند. به عنوان مثال در کالیفرنیا آمریکا مصرف دخانیات در سال 2003حدود 58 درصد کاهش پیدا کرد و در عین حال روند مصرف دخانیات در کشورهای با درآمد پایین و متوسط سالیانه 3/4درصد افزایش نشان داده است. در ایران نیز با مقایسه آمارهای سال 1370و 1378شاهد کاهش شیوع مصرف دخانیات در گروه سنی 15تا 69سال از 14/6درصد به 11/7درصد بوده‌ایم ولی درگروه سنی 15تا 24سال میزان مصرف قلیان از 0/8درصد به1/4درصد افزایش یافته است. همچنین براساس مطالعات سازمان جهانی بهداشت، دوتا سه برابر هزینه مصرف دخانیات صرف درمان بیماری‌های ناشی از آن می‌شود. بنا به گزارش بانک جهانی، در ایالات متحده هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی ناشی از مصرف دخانیات هفت درصد کل هزینه‌های بهداشتی یا به عبارتی 2دلار تا 3/71دلار به ازای هر بسته سیگار 20تایی فروخته شده، است. یک کارشناس مسوول دبیرخانه کنترل دخانیات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در این زمینه گفت: عدم آگاهی افراد جامعه بخصوص جوانان از مضرات استعمال دخانیات وبی‌توجهی به اعتیادآور بودن این محصول، نداشتن تشکیلاتی در سیستم بهداشتی کشور جهت ارایه خدمات مشاوره‌ای به خانواده‌ها از دلایل نگرانی افزایش مصرف دخانیات در بین جوانان است. وی افزود: تحقیقات سازمان جهانی بهداشت نشان می‌دهد در کشورهای توسعه یافته آگاهی کافی در زمینه آثار زیانبار مصرف دخانیات وجود دارد، ولی در کشورهای در حال توسعه و یا کشورهای فقیر این آگاهی بسیار کمتر است و در بسیاری از موارد با وجود آگاهی‌های لازم افراد معتاد به سیگار خطرات مصرف سیگار را نسبت به سایر بیماری‌ها دست کم می‌گیرند و یا اینکه حداقل در مورد شخص خودشان از این آگاهی استفاده نمی‌کنند. کارشناس مسوول دبیرخانه‌کنترل دخانیات وزارت بهداشت، گفت: ارتقای آگاهی عموم‌از پیامدهای مصرف دخانیات برسلامتی واستنشاق تحمیلی دود سیگار در کاهش مصرف آن موثر است و ضروری است جهت اثربخشی برنامه‌های کنترل دخانیات با ایجاد مراکز مشاوره‌ای در نظام بهداشتی کشور دسترسی آحاد جامعه به خدمات کنترل دخانیات افزایش یابد. خدیجه محصلی تصریح کرد: با انجام این اقدامات، می‌توان گامی موثردرجهت پیشگیری از ابتلا، به مصرف دخانیات و ترک سیگار و درمان افراد سیگاری و در نهایت جامعه‌ای عاری از دخانیات برداشت. محصلی با بیان اینکه دود سیگار حاوی هزار نوع ماده با آثار آنتی ژنی، جهش‌زایی و سرطان زایی، دارویی و ضد سلولی است، تدوین برنامه‌کنترل دخانیات رایکی از مهمترین اقداماتی ذکر کرد که وزارت بهداشت درجهت آگاه‌سازی جامعه در مورد مضرات مصرف دخانیات و کاهش مصرف آن انجام داد. وی، ارتقای آگاهی کارکنان بهداشتی ازمضرات استعمال دخانیات و استنشاق تحمیلی دود سیگار، بهبود عملکرد کارکنان بهداشتی در زمینه کنترل مصرف دخانیات، ارتقای دانش کارکنان بهداشتی درخصوص روشهای کنترل مصرف دخانیات، کنترل مصرف دخانیات در بین کارکنان و افراد جامعه و ایجاد محیطهای کاری بدون دود را از مزیت‌های برنامه کنترل دخانیات دانست.

منبع:روزنامه همبستگی

آیا دختران نوجوان و جوان در معرض خطر آلوده شدن قرار دارند؟

جوانان یکی از گروه هایی بودند که به مراتب در مقابل HIV و ایدز ایمن بودند. اما امروزه بیش از نیمی از افرادی که آلوده می شوند را جوانان زیر 25 سال تشکیل می دهند. در این میان دختران نسبت به پسران به میزان بیشتری و در سنین پایین تری در معرض خطر آلودگی به HIV قرار گرفته اند. دختران جوان در هنگام داشتن رابطه جنسی دارای قدرت تصمیم گیری کمی هستند. به دلیل کمتر بودن سن بلوغ جنسی و شروع فعالیت های جنسی در سنین پایین تر با مسایلی مانند رابطه امن تر معمولاً آگاهی کم تری دارند. و یا در استفاده از وسایل محافظتی مانند کاندوم یا شرایط انتخاب کردن را ندارند و یا آگاهی و دانش لازم در این باره را ندارند. آنان همچنین برای محافظت از خود در برابر مشکلاتی مانند سوءاستفاده جنسی، بهره برداری جنسی و اعتیاد بسیار آسیب پذیر می باشند.

چرا دختران در سنین جوان تری درمعرض خطر قرار دارند؟

چرا دختران جوان نسبت به همسالان پسر خود زودتر و بیشتر آلوده می شوند؟

بسیاری از دختران جوان به دلیل داشتن شریک جنسی مرد بزرگتر از خود و گاه داشتن همسر مسن تر آلوده می شوند. همچنین ناحیه تناسلی یک دختر نوجوان به راحتی دچار زخم می شود و به نسبت یک زن مسن تر برای دریافت آلودگی بسیار مستعد تر می باشد.

دختران جوان بسیاری دچار آلودگی شده اند به دلیل اینکه در موقعیتی آسیب پذیری قرار داشته اند، برای نمونه کار کردن به عنوان کارمند و یا خدمتکار دختر در بین آشنایان و یا کارفرمایان ثروتمند که آنان را مورد تجاوز قرار داده اند. علاوه بر این خیلی از دخترهای جوان وقتی به یک رابطه طولانی و یا ازدواج تن می دهند به دلیل داشتن نیاز و فقدان امنیت لازم به ارتباط با مردهای مسن تر و با اختلاف سنی قابل توجه تن می دهند.

بسیاری از دختران جوان نیز ممکن است به علت نیاز مالی به رابطه با یک مرد مسن تر تن بدهند که ممکن است از آن ها انتظار عدم استفاده از کاندوم را داشته باشد.

دیگر دلایل آسیب پذیر تر بودن دختران جوان

•  معمولاً دختران جوان به نسبت پسرها و مردان دستیابی کمتری به مراقبت های پزشکی دارند. همچنین آنان معمولاً بایستی برای پرداخت هزینه های پزشکی و مراقبت های بهداشتی از مردان (همسر، پدر و یا برادر) خواهش کنند و از آنان بخواهند که این هزینه ها را پرداخت کنند.

•  هنوز دختران جوان بسیاری هستند که به ازدواج ناخواسته و زود هنگام تن می دهند که این موضوع آنان را از دستیابی به آموزش کافی و مورد نیاز باز می دارد. در موارد بسیاری برای دختران از سوی اقوام تصمیم گرفته می شود که چه زمانی خانه والدین را ترک کنند و به ازدواج تن بدهند.

•  مردان بسیاری هستند که با داشتن سن بالا به جستجوی دختران باکره و به اصطلاح پاک و دست نخورده می پردازند.

•  بسیاری از افراد جوان اچ.آی. وی. و ایدز را موضوع خود نمی دانند، بسیاری از افراد بین 15 تا 19 سال گمان می کنند که در معرض خطر آلودگی قرار ندارند.  (ضرب المثلی قدیمی در این باره می گوید که همه گمان می کنند که مرگ فقط مال همسایه است.)  بنابراین آسیب پذیری در دختران ترکیبی از مسایل طبیعی? زیستی? اجتماعی و فرهنگی می باشد.

منبع: www.iranhiv.com

بیماری ایدز چه علائمی دارد؟

ورود ویروس HIV به بدن می تواند بدون علامت باشد یا ممکن است با علائمی مانند تب، درد عضلانی و گلودرد همراه باشد (شبیه علائم سرماخوردگی). پس از آن، بیمار دوره ای بدون علامت را پشت سر می گذراند. پس از این مدت - که در افراد مختلف و بسته به درمان شدن یا نشدن بیمار زمان مختلفی از چند ماه تا چند سال خواهد داشت - بیماری ایدز ظاهر می شود که علامت آن ابتلا به برخی عفونتهای قارچی، ویروسی و یا باکتریایی فرصت طلب است که در افراد سالم به ندرت دیده می شود.

فراموش نکنیم که از زمان ورود ویروس به بدن، بیماری قابل سرایت به دیگران است حتی اگر بیمار علامتی نداشته باشد و یا خود از وجود بیماری مطلع نباشد. 

ایدز چیست؟

ایدز اختلال اکتسابی در دستگاه دفاعی بدن است که توسط ویروس HIV انتقال می‌یابد. این ویروس که اولین بار در سال 1981 میلادی در میان همجنس بازان آمریکایی مشاهده شد، به دستگاه دفاعی بدن حمله می‌کند. دستگاه دفاعی وظیفة جلوگیری از بیمار شدن بدن را به عهده دارد. وقتیکه فردی ایدز دارد، دستگاه دفاعی نمی‌تواند کارکرد صحیح خود را داشته باشد و نمی‌تواند در مقابل ابتلا به بیماریها مقابله کند. میکروبهایی که در بدن سالم به راحتی و حتی بدون اینکه فرد متوجه شود نابود می شوند، در بدن افراد ایدزی تبدیل به عفونتهای شدید و حتی کشنده می گردند. معمولاً بیماران ایدزی در اثر یک عفونت و یا یک سرطان – که بدن توان دفاع از خود در مقابل آن را ندارد- جان خود را از دست می‌دهند.

در حال حاضر حدود 40 میلیون نفر در جهان HIV مثبت هستند. از این تعداد حدود 3 میلیون نفر در مرحله بیماری ایدز هستند.

HIV مثبت با  ایدز چه تفاوتی دارد؟

زمانیکه ویروس HIV در بدن یافت  گردد، بیمار HIV مثبت  است. ایدز زمانی است که بیمار HIV مثبت  دارای علائم شدید بیماری شده باشد به نحویکه با اختلال شدید در کارکرد دستگاه دفاعی بدن، عفونتهای فرصت طلب بیمار را آلوده  نمایند و بدن بیمار خود نتواند از رشد این میکروبها در بدن جلوگیری کند.  بدن فرد سالم با دستگاه دفاعی خود می تواند به راحتی از ابتلا به عفونتهای فرصت طلب جلوگیری کند.

از زمانی که فرد HIV مثبت می گردد تا زمانیکه به مرحله کشنده ایدز می رسد ممکن است چندین ماه و یا چندین سال طول بکشد که این زمان بستگی به شرایط سنی و بدنی بیمار و دریافت یا عدم دریافت داروهای موجود دارد.