علل خودکشی

- اختلالات روانی : از جمله اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی ، بیماری افسردگی ، بیماری اسکیزوفرنیا ( نوعی بیماری وخیم روانی که فرد دچار توهم و هذیان می گردد)، حملات اضطرابی شدید توأم با ترس و وحشت ، ترس های مرضی ، حالات خشم ، و عصبانیت های ناگهانی .

آمار نشان می دهد که 95 %  از افرادی که خودکشی می کنند دچار اختلال روانی هستند، از جمله 80 %  بیماران افسرده ، 10 %  بیماران اسکیزوفرنی ، 5 %  افرادی که دچار زوال عقل و حالات هذیانی هستند خودکشی می کنند.

نظریه روانکاوی : از دیدگاه روانکاوی ، خشم و خصومت درونی و ناخود آگاه نسبت به فرد مورد علاقه به آن حد زیاد است که می خواهد آن فرد را به قتل رسانده و بکشد ؛ اما چون توان انجام آن را ندارد دچار کشمکش شدید می گردد و این کشمکش بین علاقه و خشم ایجاد می شود و در نتیجه برای رهایی از این کشمکش دست به خودکشی می زند. ( همان گونه که ذکر گردید این حالت و این کشمکش اغلب ناخودآگاه است و فردی که خودکشی می کند آگاهی روشنی از این حالت و کشمکش ندارد) به زبانی دیگر، نفرت به وجود آمده  و ناخودآگاه  موجب بروز و ایجاد احساس گناه می گردد که فرد اقدام به خودکشی می نماید .

موضوع و یا علت دیگر : عدم هماهنگی بین انگیزه های فرد و عدم توانایی در برآورده نمودن و یا برآورده شدن انگیزه ها و عدم سازگاری بین این دو حالت ، می تواند عاملی باشد که فرد اقدام به خودکشی نماید .

عوامل دیگر خودکشی :

- فرار از ناملایمات و شکست ها .

- فرار از فشارهای روانی که احساس می شود  یا به نظر می رسد که پایان ناپذیر است.

- فرار از احساس گناه شدید.

- فرار از مجازات شدن .

- میل به خودآزاری شدید. ( به این دلیل با تیغ ، چاقو و یا امثال این ها به خود آسیب می رسانند.)

- آرزوی مرگ و مردن.

- احساس ناامیدی ، بیچارگی و درماندگی .

- سعی در نشان دادن درد درونی خود. ( خودکشی می تواند نوعی رفتار باشد که می خواهد از این طریق به دیگران بفهماند که تنهاست.)

- ترس از تغییر موقعیت هایی که ممکن است و یا احتمال دارد اتفاق بیفتد و فرد چنین احساس می کند که این تغییر برای وی غیر قابل تحمل است .

- به وسیله خودکشی کردن ، می خواهد دیگران را تنبیه نماید ( فرزندانی که خودکشی می کنند ، با خودکشی کردن می خواهند پدر یا مادر ،  یا هر دو را تنبیه نمایند. )

- به وسیله خودکشی می خواهد خشم و عصبانیت خود را نشان دهد.

- فردی که خودکشی می کند هیچ گونه انگیزه  یا نیازی برای زیستن و زندگی کردن ندارد.

نظریه یادگیری : در این نظریه "خودکشی" ارتباط مستقیم و تنگاتنگ با موارد زیر دارد : بافت جامعه ، کشمکش های ناخودآگاه ، فشارهای اجتماعی ، فشارهای روانی ، فشارهای اقتصادی ، فشارهای خانوادگی و ...

زمانی که در یک جامعه انسان ها راه حلی برای رهایی از فشارهای گوناگون پیدا نمی کنند به ناچار خودکشی می کنند و خودکشی را راه حل نهایی دانسته و به آن فکر می کنند. این گونه خودکشی ها می توانند موجب شوند که دیگران نیز به چنین راه حلی فکر کنند و آن را مورد نظر قرار دهند و سرانجام اقدام به خودکشی نمایند. در بعضی از خانواده ها افراد آن خانواده یاد می گیرند که خودکشی بهترین راه حل برای رهایی از فشار  یا کشمکشی است که در خانواده وجود دارد. البته خودکشی که به طور تکراری در افراد یک خانواده دیده می شود می تواند جنبه ارثی و ژنتیک داشته باشد.

بعضی از نظریات و دیدگاه های دیگر:

- عده ای به این دلیل خودکشی می کنند که به خواب ابدی بروند.

- عده ای به این دلیل خودکشی می کنند که بعد از مرگ تولدی دیگر خواهند داشت .

- عده ای به این دلیل خودکشی می کنند که خود را از بسیاری از غرایزی که قبول ندارند و در وجودشان وجود دارد نجات دهند.

- عده ای به این دلیل خودکشی می کنند تا از این طریق قدرت و توانایی خود را به دیگران نشان دهند.

جامعه شناسان بر این عقیده اند که خودکشی پدیده ای است ناشی از فشارهای اجتماعی که بر روی بعضی ازافراد جامعه اِعمال می گردد و در نتیجه ، این قبیل افراد قربانیان جامعه اند. و از سوی دیگر این حقیقت وجود دارد که رضایت از زندگی باعث قوی شدن انگیزه ادامه حیات و لذت بردن از زندگی می گردد ؛ در غیر این صورت میل به خودکشی شدت می یابد.

منبع: www.mohsenazizi.blogfa.com

خصوصیت مشترک ما بین افرادی که اقدام به خودکشی می کنند داشتن این باور است که خود کشی تنها راه حل غلبه بر احساسات غیر قابل تحمل است .کشش خودکشی دراین است که نهایتا به این احساسات غیرقابل تحمل خاتمه می دهد .درتراژدی خودکشی ،آشفتگی ومشکلات عاطفی به حدی شدید می گردند که فرد را دریافتن راه- های مختلف حل مشکل خود ناتوان می سازند. رحالی که راه حل‌های دیگری نیز وجود دارند.

همه ما درطول زندگی احساس تنهائی ،افسردگی ،بی کسی ونا امیدی را تجربه می -کنیم .مرگ یکی از اعضای خانواده وشکست دربرقراری ارتباط از جمله مواردی هستند که اعتماد به نفس ما را تحت تأثیر قرارداده احساس بی ارزشی را در ما  بوجود می -آورند.ورشکستگی‌های اقتصادی نیز از جمله مشکلات عمده‌ای هستند که بعضی از ما در طول زندگی کم و بیش با آن مواجه می‌گردیم.  از آنجائی که ساختار هیجانی هر شخص منحصر به فرد می باشد هرکدام ازما در شرایط مختلف پاسخهای متفاوتی می‌دهیم .

درتشخیص  این که آیا واقعا ٌفردی قصد خودکشی دارد لازم است این موقعیت بحرانی ،از دیدفردمورد ارزیابی قرارگیرد، چرا که ممکن است موضوعی که از دید شما از اهمیت کمی برخوردار است بنظر شخص دیگر بسیار مهم باشد ویا واقعه ای که شما برای آن اهمیتی قائل نمی‌شوید برای شخص دیگر بسیار ناراحت کننده و مهم تلقی گردد.

بدون توجه به ماهیت بحران ،اگر کسی احساس می کند که دیگر تحمل مشکلات را ندارد خطر اقدام به خودکشی ،به عنوان راه حل جذاب برای وی وجود دارد.

حداقل 70 درصد کسانی که اقدام به خودکشی می‌کنند قبل از اقدام ،به گونه‌ای قصد خودشان را نشان می‌دهند .آگاهی از این نشانه‌ها وحاد بودن مشکلات فرد میتواند د ر پیشگیری از چنین تراژدیهایی کمک کننده باشد. اگر شما فردی  را می شناسید که در برقراری یک ارتباط هدفمند ویا رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده درموقعیت پراسترسی قرار دارد و یا حتی به دلیل شکست درامتحان دچار مشکل می‌باشد لازم است درصدد یافتن سایر علائم بحران برآئید.

بسیاری از افراد غالبا با ابراز جملاتی همچون " دلم می خواهد خودم را بکشم   "یا  " نمی دانم چه مدت دیگر می توانم این فشارها ومشکلات را تحمل کنم " ،یا اینکه "من قرص‌هایم را برای روزی نگهداشته‌ام که کارها واقعا بدتر گردد" ی" اخیرا طوری رانندگی می کنم گوئی واقعا برایم اهمیت نداردچه اتفاقی برایم پیش بیاید." دیگران را مستقیما از برنامه خود کشی خود مطلع میگردانند.بطور کلی وجود احساس افسردگی ، ابراز درماندگی ،تنهایی ونا امیدی شدید می تواند بیانگر افکار منجر به خودکشی درفرد باشد.گوش دادن به صحبتهای فرد که نشانة درخواست کمک از طرف اوست حائز اهمیت بسیاری است چرا که معمولا این گونه صحبتها تلاش نا امیدانه فرد جهت برقراری ارتباط ، دریافت کمک و درک مشکلاتش توسط دیگران می باشد.

بیشتر اوقات دررفتار بیرونی افرادی که به فکر خودکشی می افتند تغییراتی دیده می‌شود آنها ممکن است با بخشیدن اموال قیمتی خود ومرتب کردن کارهایشان خود را برای مرگ آماده کنند .آنها همچنین ممکن است از اطرافیان خود کناره گیری نموده الگوی خواب و خوراک خود را تغییر دهند ویا علاقه‌أشان را نسبت به فعالیتها یا ارتباطات  گذشته‌اشان از دست بدهند.

چنین تغییرات ناگهانی وشدید می تواند به عنوان زنگ خطر تلقی گردد چرا که با این تغییرات فرد خود را درموقعیتی می بیند که بزودی مشکلاتش تمام خواهد شد و به آرامش دست خواهد یافت

q                                باور غلط : فرد باید دیوانه باشد که حتی فکر خودکشی به سرش بزند .

q    حقیقت : بیشتر مردم گاهگاهی درطول زندگی خود درمورد خودکشی فکر کرده‌اند. بسیاری از افرادی که خودکشی می‌کنند ویا اقدام به خود کشی حقیقت : اغلب مواقع عکس قضیه درست است ،کسانی که اقدام‌های قبلی خودکشی داشته‌اند بیشتر در معرض خطر خودکشی قرار دارند.برای بعضی از این افراد، خودکشی دردفعات دوم  و سوم آسانتر می‌باشد.

q               باور غلط :کسانی که قصد جدی خودکشی دارند هیچ کاری را نمی‌توان برای آنها انجام داد .

q            حقیقت :بیشتر بحرانها ی منجر به خودکشی ،محدود به زمان بوده و براساس افکار مبهم صورت گر فته‌لند .کسانی که اقدام به خودکشی می‌کنند به نحوی قصد فرار از مشکلات را دارند .درحالی که آنها می‌باید مستقیما با مشکلات برخورد نموده تا بتوانند راه حلهای دیگری را بیابند .راه حلهایی که با کمک افراد علاقمند به آنها درطول بحران مطرح شده و با حمایت آنها این افراد قادر خواهند بود دقیق تر راجع به مسائل فکر کنند.

q                                باور غلط: صحبت راجع به خودکشی می تواند ایده خودکشی را در فرد بوجود آورد.

q          حقیقت :بحران و آشفتگی‌های هیجانی ناشی از آن ،فکر راجع  به خود کشی را در ذهن فرد مستعد ایجاد نموده است .علاقمندی وصحبت مستقیم راجع به خودکشی ،این اجازه را به فرد می‌دهد فشار یا ناراحتی صحبت دربارة مشکلات خود را تجربه نماید که این امر می‌تواند منجر به کاهش اضطراب در وی گردد.این گونه صحبتها همچنین باعث می‌شود فردی که قصد خودکشی دارد کمتر احساس تنهایی یا انزوا داشته واحتمالا برای وی تسکین دهنده نیز باشد

اغلب خودکشی ها را می توان با اقدام‌های بجا و مناسب در مورد افراد در معرض بحران پیشگیری نمود. اگر فردی راکه قصد خودکشی دارد می شناسید لازم است اقدامات زیر را انجام دهید :

               خونسرد باشید:دربیشتر موارد عجله‌ای درکار نیست .بنشینید و واقعا به صحبتهای فرد گوش فرا دهید وضمن درک،حمایتهای عاطفی خود را در مورد وی اعمال نمائید.

               بطور مستقیم راجع به خودکشی بحث نمائید. بیشتر افراد راجع به مرگ و مردن احساسات مبهمی داشته و آماده دریافت هرنوع کمکی هستند . از صحبت یا سؤال مستقیم راجع به خودکشی ،ترس و وحشتی بخود راه ندهید.

                        فرد را به استفاده از روش‌های حل مسئله واقدامات مثبت تشویق وترغیب نمائید بخاطر داشته باشید فردی که در موقعیت بحران عاطفی قرار دارد نمی تواند منطقی ودقیق فکر کند. اورا از هر گونه اقدام جدی وتصمیمات غیر قابل برگشت درموقعیت بحران باز دارید وراجع به تغییرات مثبتی که امید به زندگی را در وی افزایش می دهد بحث وگفتگو نمائید.

q                                از دیگر افراد کمک بگیرید.علیرغم اینکه شما قصد کمک را دارید،سعی نکنید با ایفای نقش مشاور تمام مسئولیت را خود برعهده بگیرید .درجستجوی افرادی که بتوانند در زمینه‌های تخصصی به شما کمک کنند برآیید ،حتی اگر به قیمت از بین رفتن اعتماد او به شما شود.اجازه دهید فرد مشکل دار بفهمد که شما برای وی اهمیت قائلید ونسبت به او چنان علاقمندید که قصد گرفتن کمک از دیگران جهت رفع مشکلات وی را دارید.

منبع:www.mohsenazizi.blogfa.com

کودکان خیابانی به آینده خوش بین هستد. هر چند جایی برای تحصیل ندارند، اما برخی آرزوی معلم شدن ، دکتر یا مغازه دار شدن را درسر می پرورانند بر طبق نتایج پژوهشی که دکتر سید حسن حسینی، عضو هیت علمی دانشگاه تهران با همکاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بر روی وضعیت کودکان خیابانی درایران و سایر کشورها و راهکارهای اجرایی و مداخله گرانه انجام داده است،"95 درصد کودکان خیابانی از جنس پسر هستند و بین 18 _ 5 سال سن دارند". پژوهش فوق مشخص کرده است که"90 درصد کودکان خیابانی پدر ومادر دارند و با آنها زندگی می کنند که در اکثر موارد والدین آنها بیسوادند و تعداد اعضای خانواده شان از 5 تا 10 نفر متغییر بوده و میانگین آن 8 نفر است".
طبق آمار ارائه شده در این پژوهش، 80 درصد خانواده ها مهاجر هستد که 44 درصد از روستاها و شهرهای دیگر و 36 درصد مهاجران افغانی هستند. همچنین 58درصد کودکان شناسانامه دارند".
کودکان به دلیل سوء تغذیه از سن خود جوانتر هستند. این کودکان تحت بیمه درمانی قرار ندارند و برای مداوا باید زیر بار هزینه های سنگین بروند. آنها در خیابان پس مانده های رستورانها را مصرف می کنند.
در پژوهش فوق مشخص شده است کودکانی که برای اولین بار در سالهای 1373 و 1372 در خیابانهای تهران مشاهده شدند شامل کودکانی در رده ای سنی مختلف بودند.
این کودکان اغلب با خانواده هایشان از نقاط دیگر ایران کشورهای همسایه مانند افغانستان و پاکستان آمده اند که خانواده ها ی آنها یا در ساختمان های مخروبه سکنی می گزینند و یا در بدو ورود به تهران یک اتاق برای اقامت همه اعضای خانوداه اجاره می کنند.
معمولا والدین این کودکان به کارهایی که در آمد کم دارد می پردازند و به این ترتیب کودکان نیز برای کمک به اقتصاد خانواده تحصیلات رسمی را رها کرده و چون فاقد مهارت چندانی هستند به مشاغل خیابانی می پردازند.
بر اساس پژوهش انجام شده، مسائلی از قبیل از هم پاشیدن خانواده، مرگ یا معلولیت، کودکان را به خیابان می کشاند. کودکان خیابانی در معرض خطرات کوچک و بزرگ از قبیل استنشاق دود اتومبیل و ارتباط با باندهای سازمان یافته تبهکاران قرار دارند.
همچنین به علت محرومیت ازغذا سوء تغذیه داشته و ازامکانات پزشکی برخوردار نیستند و از بیماریهای پوستی و گوارشی رنج می برند. علاوه بر این هر روزه به سوء استفاده های روانی همچون حملات شفاهی و فحاشی بزرگترها رو به رو می شوند. بر اساس مطالعه انجام شده علت فرار کودکان از خانه سوء استفاده های بدنی و روانی پدر، مادر، ناپدری و نامادری بوده است.
آنها با خانواده های خود ارتباطی ندارند و در نتیجه زیر اتوبوس های پارک شده، کانالهای تهویه اداره ها و قنادیها می خوابند. این کودکان در زمستان کمتر هستند و به مناطقی مانند بندر عباس سفر می کنند. پایداری و تداوم آنها در دنیای تبهکاری نتیجه آن است که گاهی اوقات تبهکاران حرفه ای از آنان مراقبت می کنند و به این ترتیب دستیابی به این کودکان مشکل است.
از دلایل عمده ای که کودکان خیابانی مجبور به ترک تحصیل می شوند. این است که خانواده ها فقیرند و قادر به تامین مخارج آنها نیستند و همچنین تمام وقت آنها، به کار در خیابانها برای کمک به در آمد خانواده ها گرفته می شود.
یافته های پژوهش حاکی از آن است که کودکان قبل از ورود به خانواده تجربه های تلخی دارند و همین مساله باعث قطع رابطه با خانواده و پیدایش دیدگاه منفی نسبت به زندگی می شود.
از طرف دیگر کودکانی که در تماس با خانواده ها بوده و با والدین زندگی می کنند آرزوی تحصیل را دنبال می کنند. فوتبالیست و ... شوند.
بر اساس پژوهش انجام شده کودکانی که در خیابانها از سوء استفاده های بدنی روحی و جسمی زیادی رنج نبرده اند در آرزوی مظاهری از آسایش، مانند خانه های خوب و تمیز، خانواده های خوشحال و راحت ،وقتی برای بازی، همچنین غذای کافی سر می برند.
در نقطعه مقابل کودکانی که مورد سوء استفاده های بدنی _ روحی و جسمی قرار گرفته اند، آرزوی سرقت بانک ، فروش مواد مخدر و تصاحب همه پول های دنیا را دارند.
بنابر این حضور کودکان خیابانی را میتوان علاوه بر جنبه رقت آور موضوع که بر انگیزاننده احساسات عمومی است به عنوان بستری برای افزایش آسیب ها و انحرافات اجتماعی متعدد تلقی کرد.
تهدید سلامت اجتماعی ، مساله ای است که اگر به آن پرداخته نشوددر آینده باید هزینه های انسانی ، اجتماعی و مالی فراوانی صرف شود تا مشکلات ناشی از این گروه کودکان حل گردد.
آنچه مهم است توجه به مسله پیشگیری است که در هر امری ضروری تر از درمان است زیرا باید زمینه های ایجاد پدیده کنترل شود.
در اعلامیه جهانی بقا ،حمایت و رشد کودکان این گونه تعریف شده است که "همه ما کودک بوده ایم و همه در آرزوی بهزیستی کودکانمان سهیم هستیم ،آرزوی هایی که همراه عزیزترین و دوست داشتنی ترین خواسته همگانی نوع بشربوده است".
کودکان برای رشد کامل و هماهنگ شخصیت خود باید در محیط خانواده و در فضایی آکنده از عشق و تفاهم پرورش یابند. وضعیت نا مساعد اقتصادی فقط از توانایی والدین برای تامین شرایط مناسب برای رشد و نمو کامل فرزندان نمی کاهد بلکه ثبات خود خانواده را نیز به خطر می اندازد.
بر این اساس وضعیت نا مساعد اقتصادی نه فقط از توانایی والدین برای تامین شرایط مناسب برای رشد و نمو فرزندان می کاهد بلکه ثبات خود خانواده را نیز به خطر می اندازد.
عوامل متعددی در جوامع امروزی به چشم می خورد که باعث ایجاد آسیب های اجتماعی فراوان گردیده است و چهره ناموزونی از جوامع نمایان ساخته است. رشد بی رویه جمعیت، مهاجرت ، جاذبه های شهری، ایجاد کلان شهر، بیکاری و غیره از جمله این عوامل هستند.
در کشورها هر چند به لحاظ زمینه های غنی فرهنگی _ مذهبی در بین اقشار مختلف این عوامل کمتر آسیب رسان بوده اند لیکن به ویژه در دهه های اخیر به دلیل افزایش مسائل و مشکلات معیشتی و به تبع آن فقدان توجه به عنایت لازم از سوی والدین به مسائل و معضلات روحی و روانی نوجوانان و همچنین به معنویات و افزایش طلاق و گستگی کانون خانواده به نحو معنی داری این نابسامانی ها فزونی یافته وتبعات و آثار سوء آن در فرار دختران و پسران از خانه و قرار گرفتن آنان در وادی جرم و جنایات و فحشاء و اعتیاد یافته است.
پژوهش فوق اشاره به این نکته دارد که در کنار اعمال تدابیر اساسی ضروری است که به این معضلات توجه شود و تحقق این هدف مستلزم ایجاد نهادهای ویژه ای است که امید می رود نهاد مذکور بتواندبا هماهنگی و همکاری دیگر سازمانها و نهادهای مرتبط ،منشاء خدمات موثری در کاهش و جلوگیری از آسیب دیدگی و انحراف کودکان و نوجوانان گردد.
در این تحقیق مشاهده شده است که در تهران هیچ ارگانی و سازمانی وجود ندارد که به طور اخص به مسائل و رفاه کودکان خیابانی بپردازد. اما سازمانهای خیریه ای وجود دارد که مراکز آنها کودکان یتیم و بی پدر یا کسانی که پدرانشان معتاد یا زندانی هستد را بدون این که سابقه ارتکاب جرم داشته باشند می پذیرند و حمایت های آنها به صورت غیر مسقیم انجام می گیرد.
مرکزی مانند کهریزک و شور آباد و یک مرکز اصلاح و تربیت نیز وجود دارد که این گونه کودکان را می پذیرند ولی 60 درصد کودکانی که از این کانون مرخص می شوند دوباره به خیابان باز می گردند.
پیشنهاداتی که پژوهشگر این مطالعه به دنبال یافته های حاصل از این بررسی ارائه می کند این است که 2 عامل اصلی حضور کودکان در خیابانها محیط خانوادگی منفی و فقر است.
فقر و جستجوی موقعیت شغلی باعث مهاجرت تعداد کثیری از خانواده های مقیم استانهای مختلف کشور و همچنین کشورهای همسایه مانند افغانستان و پاکستان به تهران می شود.
در مهاجرت افغانی ها و پاکستانی ها ممنوعیت های قانونی وجود دارد که مانع از کاریابی بزرگسالان است و فرزندانشان را هم از نام نویسی در مدارس محروم می کند. در اکثر موارد والدین کاملا بی سوادند و این مشکل آنها را به صورت کارگران ساده و بی مهارتی در می آورد که برای تامین خانواده خود در آمد نا چیزی دارند.
کودکانی که در خیابانها به طور مطلق تنها هستند کسانی هستند که به دلیل محیط خانوادگی منفی از خانواده هایشان فرار کرده اند.
بنابر این لازم است که والدین در مورد اهمیت وجود محیطی مثبت و سالم در خانه و تلاش برای ایجاد آن راهنمایی و ارشاد شوند.
طبق آمار به دست آمده در این پژوهش خانواده ها معمولا بسیار پر جمعیت هستند با میانگین 6 تا 8 نفر و در نتیجه برای خورد و خوراک و بقای خود به در آمد بیشتری نیازمند. از آنجایی که مبلغ کرایه اتاق در تهران بسیاری زیاد است اکثر خانواده ها فقط می توانند برای همه اعضای خانواده تنها یک اتاق اجاره کنند کودکان نیز مجبورند برای افزایش در آمدهای خانواده کار کنند.
از آنجایی که تحصیل نیازمند هزینه بسیاری برای کتاب، لباس شهریه های اضافی و دیگر مخارج است، والدین مانع تحصیل فرزندان خود در مدارس می شوند. اکثر کودکان بسیار علاقه مندند که به آنها فرصت شرکت در کلاسهای معمولی مدارس داده شود. اگر بتوان هزینه تحصیل را به حداقل رساند، ترک تحصیل کودکان قطعا کاهش می یابد.
به اعتقاد دکتر حسینی ،برای رسیدگی به نیازمندیهای کودکان در گروه های سنی متفاوت آنهایی که جوان ترند و نسبتا به تازگی وارد خیابانها شده اند باید در اولویت قرار گیرند. زیرا دیدگاههای آنان نسبت به زندگی هنوز سخت یا منفی نشده است.
با توجه به مطلب ارائه شده لازم است در قوانین زندانها که به اهمیت طبقه بندی زندانیان بر اساس سن، جنس و نوع جرم توجه کافی مبذول نشده است تغییراتی به وجود آید. این نارسایی غالبا موجب می شود که کودکان جوانتر و آنهایی که مرتکب جرایم کوچکی شده اند فوت و فن تبهکاری را از مجرمین خطرناک فرا گیرند.
بنابراین ایجاد موسسه های آموزشی حرفه ای برای تعلیم حرفه ای مورد قبول جامعه وسواد آور به کودکان بزرگتر ضروری است.
طبق اعلامیه جهانی حقوق کودک:"کودکان امروز شهروندان جهان فردایند و بقاء، رشد و حمایت از آنان برای آینده بشریت ضروری است".

منبع:روزنامه اطلاعات