درمان‌ دارویی پوکی استخوان

در ادامه سؤالات مربوط به پوکی استخوان خانم دکتر زهره حمیدی، سرپرست کلینیک پوکی استخوان و سنجش تراکم استخوان در باره درمان دارویی این بیماری توضیح می دهند:

به درمان‌های دارویی این بیماری هم اشاره کنید؟ این درمان‌ها تا چه حد در جلو‌گیری از پیشرفت بیماری مؤثرند؟

در کسانی که عارضه پوکی استخوان تشخیص داده شد، باید دارو استفاده شود. این داروها به ‌خصوص آلن‌درونیت (فوزاماکس مؤثر بر تراکم استخوان) در تمام دنیا مصرف می ‌شوند. نوع خوراکی این داروها به انواع دیگر ترجیح دارند و خط اول درمان‌اند.

از نظر عوارض چطور؟ در این‌ صورت دارو قطع می ‌شود؟

آلن‌درونیت هفته‌ای یک ‌بار مصرف می ‌شود و باید با آب زیاد و ناشتا خورده ‌شود. همچنین بیمار باید بعد از خوردن دارو، نیم ‌ساعت بی‌ حرکت باشد. به علاوه عارضه این دارو بسیار کم است، اما اگر کسی با مصرف آن دچار عارضه شد، باید با پزشک مشورت کند، چون دارو قطع نمی ‌شود، ولی ممکن است پزشک داروهای دیگری را تجویز کند که تحمل بیمار نسبت به عوارض داروی مصرف ‌شده افزایش یابد.

پوکی استخوان یعنی کاهش تراکم استخوان در اثر از دست دادن کلسیم.

روند ساخته شدن کلسیم در استخوان‌ها و در سنین مختلف چگونه است؟

تا سن 20 سالگی استخوان ها در حال ساخته شدن هستند، 20 تا 40 سالگی در حالت ثابت باقی می ‌مانند و از 40 سالگی به بعد و در سنین یائسگی، کلسیم استخوان‌ها از دست می‌ رود. پس بهترین زمان همان سنین زیر 20 سال است، یعنی تا زمانی که استخوان در حال ساخته شدن است، باید کلسیم کافی در اختیار بدن قرار گیرد تا در اثر کاهش کلسیم شاهد کاهش تراکم استخوان نباشیم.

با این حال خیلی از افراد در سنین قبل از 60 سالگی اقدام به سنجش تراکم استخوان می‌ کنند. آیا لازم است که فرد با متوقف شدن روند استخوان ‌سازی، نگران بروز این بیماری شود؟

خیر، برای انجام سنجش تراکم استخوان متأسفانه ما دچار افراط و تفریط شده‌ایم، یعنی امروزه شاهدیم کسانی که اصلاً احتیاجی به این کار ندارند، به‌ دلیل نگرانی‌های بیهوده اقدام به انجام این تست می‌ کنند و برعکس کسانی که باید این تست را حتماً انجام دهند، از انجام آن شانه خالی می‌ کنند.

در حالی که ما برای پوکی استخوان غربالگری نداریم و این تست را فقط در افراد مسن و افرادی که کورتون مصرف می ‌کنند توصیه می ‌کنیم، به دیگران هم فقط پیشگیری را توصیه می‌کنیم، چون در سنین زیر 40 سال تغییرات در استخوان آنقدر مشهود نیست که ما بتوانیم چیزی را بفهمیم و نگرانی و انجام تست تراکم استخوان کاملاً بی‌فایده است.

در صورت تشخیص پوکی استخوان، انجام این تست را هر‌ چند وقت یک بار برای بررسی مجدد توصیه می ‌کنید؟

در واقع استاندارد طلایی تشخیص پوکی استخوان، سنجش تراکم استخوان است. ولی یکی دیگر از باورهای غلط مردم در پیگیری تست تراکم استخوان این است که مردم فکر می ‌کنند که اگر با انجام این تست معلوم شد که وضعیت نرمال دارند یا قدرت استخوانی‌شان کم شده یا اینکه مبتلا به پوکی استخوان هستند، سال دیگر یا 6 ماه دیگر مجدداً باید این تست را انجام دهند، در حالیکه اینطور نیست.

چرا انجام مجدد تست اینقدر با تأخیر صورت می‌ گیرد؟

همانطور که پوکی استخوان خیلی آرام ایجاد می‌ شود، به درمان هم با آرامی جواب می ‌دهد، پس داروهایی که در دسترس داریم، باید 2 تا 3 سال مصرف شوند تا نتیجه آنها را ببینیم.

 پس انجام سالانه تست بی‌فایده است. ولی نظر پزشک بسیار مهم است و تمام این افراد باید با تجویز پزشک اقدام به انجام تست تراکم استخوان کنند؛ مثلاً در کسانی که زود یائسه شده اند یا دچار شکستگی شده اند پزشک ممکن است زودتر اقدام به تجویز تست کند.

چرا می‌ گویید سنجش تراکم استخوان یک روش استاندارد طلایی است؟ روش‌های تشخیصی دیگر، نتایج 100 درصد در مورد این بیماری نمی ‌دهند؟

هر بیماری یک روش شناسایی دارد که استاندارد طلایی آن بیماری است و همه روش‌های دیگر با آن روش مقایسه می‌ شوند. در پوکی استخوان هم تست سنجش تراکم استخوان، یک روش استاندارد طلایی است.

چه کفشی بخریم؟

پاها بخشی از بدن هستند که بیش از سایر اعضا مورد ضربه و فشار قرار دارند و معمولاً توجه کمی هم نسبت به آنها صورت می گیرد. اولین نکته در مورد حفظ سلامت پاها این است که از عرق کردن آنها پیشگیری کنید. جهت این کار به نکات زیر با دقت عمل کنید:

- همیشه هنگام خرید یک کفش جدید، کفش قدیمی خود را نیز همراه ببرید، چون مشاهده نقاط ساییده شده و یا خراب کفش قدیمی می تواند به شناخت وضعیت پای فرد کمک کند تا کفش مناسب تری به او پیشنهاد شود.

- کفش راحت و مناسب کفشی است که ایجاد تاول نمی کند و پاها در آن راحت هستند و انگشتان پا- مخصوصاً شست پا- در آن فشرده نمی شود.

بهترین راه جهت اینکه بتوانید کفش خود را راحت تر اتنخاب کنید این است که پای خود را خوب بشویید. جهت شناخت صحیح، کف پای خود را خیس کرده و سپس آن را روی کاغذ سفیدی که جای پا به خوبی بر آن باقی بماند، بفشارید.

حال شکل به جا مانده از کف پای خود را با 3 شکل زیر مقایسه کنید:

1- کف پای قوس دار : اگر نواری باریک، پنجه پا و پاشنه را به هم وصل کند احتمالاً شما کف پای قوس دار دارید و از این رو مستعد پیچ خوردگی پا هنگام راه رفتن هستید. همیشه به دنبال خرید کفشی باشید که کفی مناسبی در کف کفش برای پوشش دادن قوس پای شما داشته باشد و یا از کفی مناسب پای خود استفاده کنید.

2- کف پای معمولی : اگر نواری که پنجه و پاشنه پا را به هم وصل می کند، پهنای معمولی داشته باشد می توان کف پای شما را ایده آل دانست و این بدنی معنی است که پای شما استعداد پیچ خوردگی به سمت داخل یا خارج را ندارد. یک کفش خوب و معمولی انتخاب مناسبی برای شماست.

3- کف پای پهن : در این نوع کف پا خیلی کم قوس وجود دارد و اغلب پاشنه ی پا، تحت فشار شدید قرار می گیرد. این فرد معمولاً هنگام راه رفتن دچار پیچ خوردگی داخل پا می شود. پس نوعی از کفش را انتخاب کنید که شست پای شما را به خوبی حمایت کرده و تحت فشار قرار ندهد.

همیشه مراقب سلامت کف پای خود باشید؛ کف پا نیز همانند سایر اعضای بدن نیاز به رسیدگی منظم دارد.

اگر از درد دائمی و تورم در پاهای خود رنج می برید، به یک متخصص ارتوپد مراجعه کنید.

درمان دیسک کمر

راه‌های درمان بیرون زدگی و پارگی دیسک کمر کدام است؟

اگر بیمار به موقع مراجعه کند و هنوز بیماری خیلی پیشرفت نکرده باشد، در اکثر این بیماران با دادن داروهای شل‌کننده و ضدالتهاب، مراحل حاد برطرف می‌شود.

مرحله بعدی درمان، انجام فیزیوتراپی می‌باشد. متعاقب آن با تقویت عضلات اطراف ستون فقرات به وسیله ورزش یا تحریکات الکتریکی، بار و فشار وارده به ستون فقرات را کم می‌کنیم تا مشکل بیماری کاهش یابد. ولی اگر بیماری دیسک کمر در مراحل  پیشرفته باشد و فرد دچار پارگی و بیرون زدگی و فشار روی ریشه عصبی شده باشد، در این مرحله نمی‌‌توان از روش‌های ذکر شده استفاده کرد. به عبارتی هر کدام از روش‌های درمانی، زمان و مورد خاصی باید داشته باشند تا نتیجه مطلوب گرفته شود؛ به‌طور مثال زمانی که دیسک به ریشه عصبی فشار می‌آورد، ممکن است فیزیوتراپی و ورزش کردن باعث تشدید درد و حتی علایم عصبی و فلج‌های مختلفی شود، بنابراین در این مرحله حتما باید از عمل جراحی استفاده کرد.

آیا بعد از درمان دیسک کمر، امکان عود مجدد وجود دارد؟

در تمام روش‌های درمانی دیسک کمر، امکان عود مجدد وجود دارد، ولی معمولاً عودها در سطوح بالا‌تر و پایین‌تر دیسک درمان شده ی قبلی اتفاق می‌افتد. البته گاهی ممکن است در همان سطح قبلی هم اتفاق بیفتد. اگر بیمار مراحل درمان را به خوبی انجام دهد و ورزش‌هایی را که برایش تجویز شده ادامه دهد و وزن خود را نیز کاهش دهد، ممکن است تا آخر عمر هیچ مشکل برایش پیش نیاید، ولی اگر مراحل درمانی را کامل انجام ندهد، امکان عود مجدد وجود دارد. در روش‌های جراحی هم به همین ترتیب می‌باشد. وقتی بیمار عمل می‌شود، به او توصیه می‌شود که به تقویت عضلات بپردازد و در کنار تقویت عضلات فیزیوتراپی را هم ادامه بدهد. نباید وزنه‌های سنگین را بلند کند و کارهای اشتباهی را که قبلا انجام می‌‌داده تکرار کند. در غیر این صورت ممکن است در همان سطح اولیه و یا سطوح دیگر دچار در رفتگی دیسک شود. روش‌های عمل جراحی نیز متفاوت است و از عمل‌های کوچک و بسته تا عمل‌های باز و بزرگ انجام می شود.

به عنوان مثال اگر سطح در رفته فقط یک سطح باشد و بیمار لاغر باشد و میزان در رفتگی نیز کم باشد، در این موقع از روش‌های عمل بسته می‌توان استفاده کرد. اگر کمی شدیدتر باشد، از روش‌های میکروسکوپی استفاده می‌کنیم و اگر خیلی شدید باشد و چندین سطح را گرفتار کرده باشد و بیمار چاق نیز باشد، ناچارا باید از روش‌های باز و وسیع استفاده شود.

چگونگی درمان و نوع عمل توسط پزشک تشخیص داده می شود و برای هر بیمار، عمل جراحی متناسب با شرایط وی در نظر گرفته می‌شود.

عدم درمان به موقع دیسک کمر چه عواقبی ممکن داشته باشد؟

عدم درمان به موقع دیسک کمر باعث بدتر شدن وضعیت بیمار خواهد شد و درد بیمار را تشدید خواهد کرد. ممکن است به خاطر یک عمل کوچک، مجبور شویم عمل‌های بزرگ‌تری را انجام دهیم و حتی ممکن است باعث تخریب دیسک و تخریب خود مهره و سرخوردگی مهره شود و در نتیجه مجبور شویم که از یک عمل کاملا وسیع، با کار گذاشتن پلاتین و وسایل خاص فلزی در کمر بیمار استفاده کنیم. عدم درمان به موقع ممکن است باعث عوارضی مانند بی‌حس‌های دائمی یا اختلالات حرکتی شود که این عوارض باعث افتادگی پا و کشیدن و لنگی پا خواهد شد.

همچنین عدم درمان به موقع ممکن است باعث ایجاد مشکلات ادراری و مثانه‌ای شود و یا مشکلات اسفنکتر مقعد به وجود بیاورد و بیمار نتواند ادرار و مدفوع خود را نگه دارد. این مشکلات در آقایان باعث ایجاد ناتوانی‌های جنسی هم می‌شود. به علت این که اعصاب مانند دیگر نسوج و پوست قابل ترمیم نمی‌باشند و اگر صدمه ای به آنها برسد، دیگر به حالت اولیه بر نمی‌گردند، بنابراین قبل از صدمه شدید، باید حتما نسبت به درمان اقدام کرد.

در درمان این بیماران با چه مشکلاتی مواجه هستید؟

خوشبختانه اکنون در درمان این بیماران با مشکل خاصی مواجه نیستیم و بسیاری از امکانات و وسایل، چه تشخیصی و چه زمانی، موجود می‌باشد. حتی یک سری امکانات قابل حمل و نقل وجود دارد که برای بعضی از بیماران، که نیاز به یک سری وسایل خاص دارند، توسط شرکت‌ها و تکنسین‌های آنها فراهم می‌شود.

توصیه کلی شما به افراد مبتلا و دیگر افراد کدام است؟

بهترین توصیه این است که پیش‌گیری بهتر از درمان می‌باشد. پس در مرحله اول باید سعی کنیم که اصلا مبتلا به این بیماری نشویم. می‌بایستی در این ارتباط تمام مواردی که باعث پیش‌گیری از ایجاد این بیماری می‌شود را رعایت کنیم؛ از جمله ورزش کردن، کاهش وزن، عدم بلند کردن اجسام سنگین و هول دادن اجسامی مانند اتومبیل یا بلند کردن اتومبیل.

ورزش ملایم روزانه داشته باشیم تا بدنمان همیشه در فرم ایده‌ال قرار گیرد و عضلات وضعیت طبیعی را حفظ نمایند و استخوان‌ها دچار پوکی نشوند.

همچنین باید تغذیه مناسبی داشته باشیم (تغذیه مناسب به معنی زیاد خوردن نیست، بلکه به معنی درست خوردن می‌باشد). از میوه‌جات و سبزی‌جات و لبنیات حتماً در وعده‌های غذایی استفاده کنیم. در معرض نور خورشید به مقدار لازم قرار گیریم. درست بنشینیم یا بخوابیم یا راه برویم؛ مثلا موقع مطالعه، پشت‌میز و صندلی قرار بگیریم و اگر می‌خواهیم تلویزیون نگاه کنیم، لم ندهیم یا کج نشویم و یا در تخت خواب و به حالت نیم خیز مطالعه نکنیم. رعایت این موارد باعث می‌شود فشار بر روی دیسک‌های مختلف از جمله دیسک کمر، دیسک گردن و سایر قسمت‌ها، وارد نشود.

برای درمان حتما به موقع اقدام شود، و پزشک طرف مشاوره، فردی باشد که تبحر و اطلاعات کافی داشته باشد. البته به یاد داشته باشید که تنها علت کمردرد، دیسک کمر نمی‌باشد و کمر درد علل بسیار متفاوتی دارد و بر حسب مورد، باید بیماران درمان شوند.

ممکن است علت‌های درد کمر، مشکلات تغذیه‌ای و متابولیکی مانند بیماری دیابت، نقرس یا تمام بیماری‌های التهابی و عفونی و حتی بدخیمی‌ها باشند. بنابراین در صورت بروز کمردرد حتما به پزشک مراجعه کنید تا بر حسب مورد خاص، کمردرد درمان شود.

گروهی از بیماران، اظهار می‌نمایند که نگران فلجی شدن بعد از عمل جراحی هستند، بنابراین باید گفت که به هیچ وجه به اظهارات ناآگاهانه و غیرعلمی اطرافیان توجه نکنند و مطمئن باشند چنان چه برای درمان این بیماری به موقع اقدام کنند، امکان فلجی وجود ندارد. اصولا با پیشرفت‌هایی که در علم پزشکی انجام گرفته (پیشرفت‌های تشخیصی و درمانی)، اصلا فلج بعد از عمل پیش نمی‌آید و به هیچ‌وجه نباید نگران باشند. ولی اگر خیلی دیر به پزشک مراجعه کنند، امکان آسیب‌ جدی به ریشه‌های عصبی در اثر بیرون زدگی‌ها و پاره شدگی‌ها وجود خواهد داشت و ممکن است علایمی مثل افتادگی پا و لنگی پا برایشان ایجاد شود. البته قابل ذکر است چنان چه بیماری افتادگی و لنگی پا و حالت فلج ایجاد شود، مسلما نباید این انتظار باشد که بعد از عمل کاملاً سالم شوند و مانند بقیه افراد راه برود.

به‌طور کلی باید گفت: دیسک کمر بیماری ای نیست که افراد نگران شوند و چنان چه به موقع درمان گردد، حتماً از سلامتی کامل برخوردار خواهند شد.

تست سنجش تراکم استخوان

خانم دکتر زهره حمیدی، سرپرست کلینیک پوکی استخوان و سنجش تراکم استخوان، درباره نحوه انجام تست سنجش تراکم استخوان توضیح می دهند:

آیا تمام نواحی بدن را می ‌توانیم با این روش چک کنیم؟

خیر، تست سنجش تراکم استخوان تمام بدن را چک نمی‌ کند و معمولاً برای سنجش تراکم استخوان در ناحیه ی کمر و لگن به کار می رود، به‌ طوری که سر استخوان ران و از مهره اول تا چهارم کمر تست می‌ شود.

بقیه نواحی بدن چطور؟

کلاً اگر در یکی از این نواحی، پوکی استخوان وجود داشته باشد، ما فرد را بیمار می ‌دانیم، مخصوصاً اینکه شکستگی‌های نگران ‌کننده بیشتر در این‌ دو ناحیه است. ولی اگر کسی در این دو ناحیه پوکی نداشته باشد، نرمال به حساب می ‌آید.

اگر کسی در ناحیه مچ دست یا پاشنه ی پا شکستگی داشت، چطور؟

البته دستگاه‌های دیگری هم هستند که به‌ طور اختصاصی برای تشخیص پوکی استخوان نواحی دیگر مثل مچ دست یا پاشنه ی پا به‌ کار می ‌روند، ولی این دستگاه‌ها برای تشخیص صددرصد نیستند.

شما گفتید سن ابتلا به پوکی استخوان بالای 65 سال در نظر گرفته شده، اما با وجود عوامل خطری که به آنها اشاره کردید، می‌ توانیم بگوییم این سن در حال کاهش است؟

در مورد اینکه سن پوکی استخوان کاهش پیدا کرده یا نه، دلیلی نداریم، ولی می‌ توانیم بگوییم که بعضی از این عوامل خطر در کشور ما بیشتر هستند، مثل کمبود ویتامین D که در حال حاضر80 درصد مردم در کشور ما از کمبود این ویتامین رنج می ‌برند.

با این حال بنیاد بین‌المللی پوکی استخوان، یک پرسشنامه یک ‌دقیقه‌ای دارد و در واقع مردم خود‌سنجی می ‌کنند و با نشان ‌دادن این فرم به پزشک خود مشخص می ‌شود که باید تست تراکم استخوان بدهند یا نه. اما نکته تلخ این است که در واقع جامعه جوان ما که 45 درصد جمعیت را تشکیل می‌ دهد، با وجود این عوامل خطر، به طرف پوکی استخوان پیش می‌ روند.

این تصور وجود دارد که خانم‌ها بیشتر از آقایان در معرض این عوامل خطر و در نتیجه پوکی استخوان هستند. اینطور نیست؟

 بله، در همه جای دنیا این بیماری در خانم‌ها بیشتر است. چون در خانم‌ها نه تنها عوامل خطر عمومی، بلکه کاهش سطح هورمون‌های جنسی در یائسگی، باعث کاهش تراکم استخوان می‌ شود. پس انتظار داریم که خانم‌ها زودتر به این بیماری برسند تا آقایان.

این امر نمی ‌تواند منجر به غفلت از این بیماری در آقایان شود؟

نکته مهم همین‌جاست، چون مردان از این بیماری مصون نیستند. پوکی استخوان در مردان ممکن است کمتر باشد، ولی عوارض این بیماری در آنها بیشتر است.

کمی در مورد شکستگی‌های ناشی از این بیماری توضیح دهید و اینکه چه عواقبی در نتیجه این شکستگی‌ها در انتظار بیمار است؟

این شکستگی‌ها در 50 درصد موارد برای فرد ناتوانی ایجاد می‌ کند، به ‌طوری که این افراد هیچگاه مثل سابق نمی ‌شوند. همچنین 20 درصد از افراد به کلی ناتوان می ‌شوند و 20 درصد هم فوت می ‌کنند.

کدام قسمت از نواحی بدن بیشتر در معرض شکستگی قرار دارند؟

شکستگی‌ها در تمام بدن است، ولی از نظر اهمیت می توان به شکستگی گردن، ران، ستون فقرات که منجر به سیاتیک شدید می ‌شود یا عصب را قطع کند و مچ دست به ‌خصوص در خانم‌ها اشاره کرد. در حقیقت کسی که دچار پوکی استخوان می‌ شود، شکننده می‌ شود و ممکن است حتی با یک سرفه یا عطسه دنده‌هایش بشکند و همین دنده شکسته ‌شده وارد ریه شود.

شکستن استخوان گردن هم درد وحشتناکی را به‌ دنبال دارد.

نقش ژنتیک را تا چه حد در بروز این بیماری می‌ توانیم موثر بدانیم؟

70 درصد پوکی استخوان‌ها مربوط به ژنتیک است به این معنا که کسی که یک نفر از بستگان درجه اولش دچار شکستگی شده یا پوکی استخوان دارد، در معرض خطر ماژور است و این افراد بیشتر باید مورد توجه قرار گیرند.

آیا پوکی استخوان را در کودکان هم می ‌توان تعریف کرد؟

بله، به‌ خصوص کودکانی که کورتون مصرف می‌ کنند. ولی مشکل اینجاست که همه دستگاه‌ها نمی‌ توانند این بیماری را در کودکان تشخیص دهند. برای همین این تشخیص به پزشکانی واگذار می گردد که با کودکان در معرض خطر مواجه هستند، مثل کودکان تالاسمی یا کودکان مبتلا به پرکاری تیروئید یا کودکانی که مادران مبتلا به پاراتیروئید دارند.

با این حال مصرف کلسیم در کودکان چون در سن استخوان‌سازی هستند، برای پیشگیری از این بیماری مؤثر است.

رگ به رگ شدن و در رفتگی

رگ به رگ شدن عضله و پارگی تاندون از متداول ترین آسیب هایی است که همواره یک ورزشکار را تهدید می کند. مجموعه سئوال و جواب های زیر می تواند اطلاعات مفیدی را در این زمینه برای شما در برداشته باشد.

رگ به رگ شدن چیست ؟

جراحاتی که در ناحیه رباط (بافت هایی که دو استخوان را در ناحیه مفاصل کنار یکدیگر نگهداری می کند) رخ می دهد و معمولآ منجر به کشش یا پارگی رباط می شود، رگ به رگ شدن نامیده می شود.

چه چیزی باعث رگ به رگ شدن می شود؟

عوامل زیادی باعث این نوع از جراحت می شود. افتادن یا پرت شدن، پیچ خوردن مفاصل، ضربه خوردن و ... هر عاملی که باعث شود یک مفصل از حالت عادی خود خارج شود.

این نوع از جراحات اغلب در ناحیه بازو، پا و زانو برای ورزشکاران بوجود می آید.

متداول ترین نوع رگ به رگ شدن کدام است؟

اغلب اوقات این مشکل در قوزک پای ورزشکاران بوجود می آید. همچنین برای ورزشکارانی که حرکات پرشی دارند و روی دست فرود می آیند، ممکن است برای مچ دست نیز چنین مشکلی به وقوع پیوندد. ورزشکاران ورزش هایی مانند اسکی یا والیبال و ... نیز معمولآ به این مشکل در ناحیه شست دست دچار می شوند.

علائم ابتلا به این جراحت چیست؟

- درد

- ورم

- کبودی

- عدم امکان استفاده از مفصل صدمه دیده

شدت هر یک از این علائم به عمق جراحت بستگی دارد که می تواند از ملایم تا سخت باشد.

در رفتگی چیست؟

جراحتی است که در ناحیه عضله یا تاندون (بافتی که عضله را به استخوان متصل می کند ) رخ می دهد. در این حالت عضله یا تاندون کشیده یا پاره می شود.

چه چیزی باعث در رفتگی می شود؟

این جراحت معمولآ بر اثر پیچش یا کشش در عضله یا تاندون رخ می دهد. در رفتگی ممکن است یک باره یا به تدریج طی چند روز یا یک هفته رخ دهد. معمولآ در حالتی که کشش زیاد به عضله وارد می شود یا جسم سنگینی را به روش غلطی بلند می کنیم، به سرعت در عضلات یا تاندون ها در رفتگی رخ می دهد.

در حالت تدریجی ممکن است شما یک حرکت یا رفتار غلط را با عضله ی خود، در طول زمان ادامه دهید که در نهایت منجر به در رفتگی می شود.

در رفتگی معمولآ در کدام نواحی بیشتر رخ می دهد؟

در رفتگی های معمول عبارتند از: در رفتگی در عضلات ناحیه ران و پشت ران. ورزش هایی مانند: فوتبال، هاکی، بوکس و کشتی خطر بروز در رفتگی در ناحیه پشت و ساق پا را بسیار دارند.

ورزش هایی که در آنها دست بسیار استفاده می شود مانند: ژیمناستیک، والیبال، تنیس، گلف و ... اغلب خطر بروز این جراحت در ناحیه آرنج و بازو را برای ورزشکار دارند.

علائم این جراحت چگونه است؟

- درد

- تشنج و اسپاسم در ناحیه عضله

- ضعف عضله

- تورم

- انقباض عضله

- مشکل به هنگام استفاده از عضله

لازم به ذکر است که اگر عضله یا تاندون به طور کامل پاره شده باشد، بهبود آن بسیار سخت و توأم با درد خواهد بود.

اقدامات اولیه برای مداوای رگ به رگ شدن یا در رفتگی چیست؟

اقدامات اولیه برای هر دو جراحت تقریبا یکسان است و پزشکان عموما توصیه های زیر را برای معالجه در چند مرحله اول بیان می کنند:

- ناحیه جراحت دیده باید استراحت کند. اگر این ناحیه مفاصل زانو یا آرنج باشد، ممکن است مجبور باشید از سازه های گچی یا چوبی و ... برای ثابت نگاه داشتن آنها استفاده کنید.

- حدود 4 تا 8 بار در روز باید روی ناحیه آسیب دیده به مدت بیست دقیقه یخ قرار دهید.

- ناحیه جراحت دیده را باید با باند فشرده نگه داشت.

- هنگام خواب و استراحت، زانو، آرنج، بازو یا مچ آسیب دیده را روی یک بالش قرار دهید.

- برای تسکین درد از مسکن هایی مانند آسپرین یا بروفن استفاده کنید.

پس از چند روزی که درد ناحیه آسیب دیده کمتر شد، معمولا با تمرینات ورزشی سبک مرحله بازگرداندن عضله به حالت قبل شروع می شود. این تمرینات برای جلوگیری از سفت شدن ماهیچه ها و جلوگیری از ضعف عمومی آنها لازم است.

در موارد آسیب دیدگی پیشرفته لازم است که شخص برای درمان و ورزش، به پزشک فیزیوتراپ مراجعه کند.

باید دقت کرد که هرگز قبل از بهبودی کامل، ورزش را آغاز نکنیم، چرا که ممکن است وضعیت بدتری برای ناحیه آسیب دیده بوجود بیاوریم.

ویژه نامه شهادت امام حسن مجتبی با بیش از 100 مطلب
ادرس جدید سایت
کپسولهای ترک اعتیاد، بلای جان معتادان
کتامین
روشهای نوین ترک سیگار
[عناوین آرشیوشده]