میکربها و بوی بد دهان

دهان شامل حفره دهان – دندانها- زبان- بزاق – لثه و سقف دهان است . دهان به علت وجود بزاق که از غدد بزاقی ترشح می شود دائماً مرطوب است. میزان ترشح بزاق دریک شخص سالم معادل 1500 -500 میلی لیتر در روز است و میزان تولید به عوامل متعددی از جمله سن – جنسیت – ساعات متفاوت روز- ماههای مختلف سال ، حالات روحی و وضعیت غذایی بستگی دارند. بزاق بدون رنگ بوده و کمی حالت چسبندگی دارد و چون حاوی انواع متفاوت ترکیبات آلی و معدنی است ، محیط مناسبی برای رشد باکتری ها در دهان است.

باکتری های موجود در دهان می توانند بر روی مواد موجود در بزاق مخصوصاً ذرات غذا در بین دندانها تأثیر گذاشته و در اثر عمل تخمیر و فساد ، گازهای بدبو تولید نمایند. بنابراین عمل باکتری ها در دهان را می توان مهمترین عامل تنفس بدبو به حساب آورد. علاوه براین باکتری های موجود در دهان می توانند با تأثیر بر مواد قندی ، اسیدهای آلی تولید نموده  و اسیدهای حاصله به تدریج باعث پوسیدگی دندانها بشوند. برخی از باکتری های دهان درعمق دندانها و اطراف لثه فعالیت بیشتری داشته و می توانند بیماری های عفونی لثه و دندان را موجب شوند. در طول روز به علت باز و بسته شدن دهان و در نتیجه دفع گازهای تولید شده توسط باکتری ها از شدت بوی دهان کاسته می شود.

علاوه براین در طول روز بلع بزاق به تنهایی و یا همراه با مواد غذایی ، از تجمع باکتریهای داخل دهان کاسته و موجب کاهش متابولیسم باکتری ها در دهان می شوند. به عکس در طول شب به علت محبوس شدن گازهای تولید شده در دهان و تولید ترکیبات متعدد مخصوصاً توسط باکتری هایی که برای رشد به کمی اکسیژن نیاز دارند بوی دهان شدت می یابد. درحقیقت تنفس بد بوی صبحگاهی دهان، در رابطه مستقیم با فعالیت شبانه باکتری ها در دهان است. اغلب میکروب های موجود در دهان بیماری زا نبوده و جزو ساکنان طبیعی دهان انسان سالم به حساب می آیند. در دهان ، انواع میکروبهای بیماری زا نیز موجود بوده و در شرایط خاص قادر به تولید بیماری های عفونی در دهان و سایر قسمت های مجاور هستند. میکروبهای موجود در دهان می توانند به سادگی توسط بزاق از فردی به فرد دیگر با جمعیت میلیونی منتقل شوند. تعداد میکروبها ی موجود در دهان به حدی زیاد است که هر انسان درهنگام صحبت کردن ، میلیونها میکروب را با ترشحات فوق العاده کوچک بزاق درهوای اطراف خود پراکنده می نماید.

اگر فردی دهانش همیشه بوی بد نمی دهد و دفعتاً چنین می شود، بدون شک باید نشانه هایی ازیک بیماری را در بدن خود حس کند و بی درنگ درصدد رفع بوی بد دهان و شناخت بیماری برآید. بوی بد ناگهانی دهان می تواند به دلایل زیر باشد:

- عفونت و تورم لثه ها و یا آبسه دندان

- عفونت گلو و یا متورم شدن آن

- سینوزیت

- عفونت ریه

-Sjogren (بیماری که در آن چشم و دهان به طور مزمن خشک می شوند)

- بیماری ناشی از الکلی بودن افراد

- بیمارهای کلیه که درآن کلیه ها قادر نیستند به درستی سموم را به خارج بفرستند

- یبوست

- بیماری کبد

بعضی اوقات بوی بد دهان از میکروبی به نام ( هلیکوباکتر پیلوری)Helico Bacter  Pglori  است. این میکروب در جهاز هاضمه باقی می ماند  و ممکن است تولید زخم معده هم بکند و درهرحال بوی بد دهان را  باعث شود . در این موارد ضمن این که به پزشک معالج خود مراجعه می کنید با انجام آزمایش های لازم و پیگیری های مداوم درصدد رفع این عارضه برآیید چون در مراحل بعدی می تواند خطرناک تر باشد.

با رعایت بهداشت دهان می توان میکروبهای دهان  و در نتیجه اعمال ناخواسته آنها را به حداقل رساند. بهترین روش برای کاهش میکروبهای دهان ، شستشوی مداوم دهان و دندانها پس از صرف غذا ( مخصوصا هنگام شب) است. شستشو موجب خارج شدن ذرات غذای موجود درحفره دهان شده و دراصل با حذف مواد غذایی مورد نیاز میکروبها ، از جمعیت آنها کاسته می شود. به خصوص عامل مؤثری در به حداقل رساندن میکروبها ی دهان و ممانعت از پوسیدگی دندانها است. مواد پروتئینی  مانند ذرات گوشت در بین دندانها محیط مناسبی برای رشد باکتریها ایجاد می نماید . بنابراین بوی بد دهان اغلب درارتباط با فساد مواد پروتئینی است. بلع بزاق ، نوشیدن مایعات ، دفع بزاق وشستشوی دهان با مواد شیمیایی ضد میکروب از جمعیت میکروبهای دهان به میزان قابل ملاحظه ای می کاهد. اگرچه پس از چند ساعت جمعیت میکروبها مجدداً به حالت اولیه برمی گردند، اما مصرف مواد ضد بومانند آدامس ، پوششی بر روی تنفسهای بدبو بوده و به علت بالا بردن ترشح بزاق و بلع بزاق از جمعیت میکروبها می کاهند.

ناگفته نماند که آدامس و ترکیبات مشابه به علت داشتن قندهای ساده باعث رشد باکتریهای موثر برپوسیدگی دندان ها می شود.

از دیدگاه طب نتروتپ ، تغذیه دربوی بد دهان بسیار اهمیت دارد. سعی کنید حدوداً دو لیتر آب در روز حتماً استفاده  کنید. همچنین از خوردن گوشت تا آن جایی که امکان دارد پرهیز کنید و به جای آن از پروتئینهای گیاهی استفاده کنید. غذاهای سرخ کردنی به هیچ عنوان استفاده نشود ، فقط بخارپز، آب پز یا در فر گذاشته شود.

از ادویه جات کمتر استفاده کنید . سعی کنید به غذای خود کمی نمک برای مزه ، و زعفران به عنوان ادویه بزنید. از مصرف مواد کارخانجاتی مانند سوسیس ، کالباس ، چیپس و پفک وغیره خودداری کنید.

سبزیجات سبز تیره که دارای کلروفیل زیاد هستند استفاده کنید مانند جعفری ، اسفناج ، کاهو ، کدو ، شاهی آبی و غیره .

از لحاظ بهداشت دهان سعی کنید بعد از هر وعده غذا دندانها را مسواک کنید . می توانید بعد از مسواک کردن کمی هل -  رازیانه و تخم گشنیز در دهان بریزید و بجوید.

ضمناً می توانید یک قاشق چایخوری جوش شیرین را در نصف لیوان آب گرم حل کنید و وقتی نیمه گرم شد مقداری از آن را در دهان نگاه دارید و مزمزه کنید و دندانها و دهانتان را با آن کاملاً بشویید. بدین طریق ، هم دندانهای تمیز و شفافی خواهید داشت وهم نفس تازه و خوشبویی پیدا می کنید. بد نیست بدانید چنانچه پوست شما دچار آفتاب سوختگی شده است اگر خمیری از جوش شیرین درست کنید و روی آن بگذارید بسیار مؤثر خواهد بود

مراقبت از زخم

منظور ازمراقبت از زخمها ، کمک به بهبودی آنها و جلوگیری از ایجاد زخمهای جدید است.

به طور کلی زخمها به دو گروه حاد و مزمن تقسیم می شوند . بریدگیها، سوختگیها، خراشیدگی ها و برش های جراحی ازجمله زخمهای حاد هستند . زخمهای مزمن بر خلاف نوع حاد به مرور زمان ایجاد می شوند ومعمولاً بهبودی آنها مدتی طول می کشد .

از نمونه ی این زخمها می توان به زخم بستر و زخم پا در افراد مبتلا به دیابت اشاره کرد .

بهبود زخم فرآیند حیرت آوری است . گذشت زمان می تواند همه ی زخمها را بویژه با کمی مراقبت شفا دهد . بهترین حالت برای ترمیم زخم زمانی است که محیط آن مرطوب ، تمیز و مغذی باشد . یعنی این که جریان خون در محل زخم برقرار باشد تا اکسیژن و مواد غذایی کافی در محیط زخم به رشد سلولهای جدید کمک کند، مراقبت خوب از زخمها ایجاد شرایط یاد شده را میسر می سازد و مراقبت نامناسب از زخم ، به ویژه در سالمندان و افرادی که مجبورند مدتها دربستر بمانند، به زخمهای ناشی از فشار یا  اصطلاحاً زخم بستر منجر می شود .

این زخمها وقتی ایجاد می شوند که فشار ممتد بر پوست ، خون رسانی به آن و بافتهای زیرین را مختل کند . ممکن است در ابتدا بافت زیر پوست دچار آسیب شود که دراین صورت زخم قابل رؤیت نیست .

محلهای شایع زخم بستر شامل پاشنه ، قوزک پا ، مفصل ران ، قاعده مهره ها، آرنج وکتف است .

به جز فشار حاصل از وزن بدن بر روی  زخم که به ایجاد زخم بستر کمک می کند ، ساییدن لباس یا ملحفه بر بدن و رطوبت ناشی از تعریق یا ادرار و مدفوع ، در مواردی که کنترل مثانه و روده از دست رفته اند نیز موجب آسیب پذیری پوست می شود.

زخمهای ناشی از فشار می توانند بسیار خطرناک باشند و ممکن است تا اعماق بافتها حتی تا استخوان انتشار یابند . این زخمها به آسانی عفونی می شوند .

پیشگیری

دربرخی افراد که گردش خون درپاهای آنها کم است ممکن است حتی یک ترک کوچک در پوست باعث ایجاد زخم شود . دراین موارد برای بهبود زخم ، پاهای خود را هنگام  نشستن و خواب بالا نگه دارید. به طور منظم راه بروید و از ایستادن طولانی بپرهیزید و در صورت استفاده از باند از نوع قابل ارتجاع آن برای افزایش جریان خون استفاده  کنید .

در مجموع بهبود زخم درچند مرحله صورت می پذیرد . در مراحل مختلف می توان از پانسمانهای متفاوت استفاده کرد . انواع متداول پانسمانهای اولیه ، شامل پانسمان نچسب مانند گاز وازلینه ، پانسمان نیمه تراوا و چسب زخم بندی است. باند وباند الاستیک ( ارتجاعی ) در گروه پانسمانهای ثانویه هستند.

از راههای دیگری که به بهبود زخم کمک می کنند تغذیه مناسب، حمام کردن صحیح ، داروها و ورزش است .

تغذیه صحیح به علت فراهم کردن مایعات ، پروتئین ، ویتامین و املاح اضافی مورد نیاز در روند ترمیم ، به بهبود زخم کمک می کند .

همچنین از پزشک یا پرستار خود در مورد زمان و مدت حمام کردن سؤال کنید . دقت کنید که به هنگام حمام ، پانسمان  زخم شما خیس نشود .

ازآنجا که حرکت در بهبود زخمهای پس از جراحی به بدن شما کمک می کنند از پزشک خود درباره این که چه فعالیت هایی برای شما مفید است ، از چه فعالیت هایی باید پرهیز کنید و زمان از سرگیری فعالیت های عادی سؤال کنید .

شما نقش مهمی در مراقبت از زخم خود حتی در منزل دارید ، سعی کنید ضمن رعایت نظافت و دستورالعمل ها بردبار باشید . به خاطر داشته باشید که بهبودی زخم مدتی طول می کشد.

15روش مبارزه با سرماخوردگی

1- حداقل سی سانتیمتر از افرادی که سرفه یا عطسه می کنند فاصله بگیرید.

2- در هر فرصتی دستهایتان را بشویید.

3- در محیط هایی که تهویه مناسب ندارد، از خودتان بیشتر مراقبت کنید.

4- مایعات مختلف بنوشید.

5- از مالیدن بیش از حد چشم و بینی خودداری کنید.

6- از رختخواب بیرون بیایید و به ورزش بپردازید.

7- اسکاچهای ظرفشویی را ضد عفونی کنید.

بهتر است برای جلوگیری از ابتلا به سرماخوردگی ، روزی دو تا سه مرتبه این اشیاء را در جریان آب جوش قرار دهید. اگر یکی از اعضای خانواده بیماراست ، برای احتیاط بیشتر بهتر است تمام لوازم منزل را که بیشتر با آنها در تماس هستند، ضدعفونی کنید.

8- ویتامین "E " مصرف کنید.

اکثر افراد برای افزایش توانایی بدنشان در مصرف این قرص ، باید آن را همراه با نهار و شام ( غذاهای اصلی) مصرف کنند. در مورد خاصیت ضد سرماخوردگی ویتامین "C" هیچ گونه شواهدی وجود ندارد. اما چند تحقیق حاکی از آن است که این ویتامین تا اندازه ای دوره و شدت سرماخوردگی را کاهش می دهد. به خاطر داشته باشید، روزانه، بیشتراز 500 میلی گرم از آن مصرف نکنید ، چون مصرف بیش از حد این  ویتامین باعث اختلال در دستگاه گوارش می شود.

9- سرفه را  تسکین دهید.

10- خواب شبانه آرامی داشته باشید.

11- از بازکننده های ( مجرای بینی و سینه) مناسب استفاده کنید.

بازکننده های بوییدنی را نباید بیش از سه روز پیاپی مصرف کرد، چون ممکن است اثر این دارو کاهش یابد و گرفتگی بینی بدتر از قبل شود.

12- گلو درد را تسکین دهید.

( یک قاشق چایخوری نمک برای هر لیوان آب ) او می گوید :" هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که برای التیام درد مکیدن آب نباتهای دارویی معمولی از آب نباتهای سفت و محکم بهتراست . هر دوی این مواد ، مقدار بزاق دهان را افزایش داده و سطح گلو را پوشش می دهند . به همین دلیل است که نوشیدن " چای وعسل " برای التیام گلو درد تأثیر بسزایی دارد. آب نباتهای دارویی حاوی " منتول" بهتر از آب نباتهای سفت و محکم کارایی دارند چون باعث بی حسی گلو می شوند.

13- در هر وعده از غذاهای اصلی " نهار و شام "، سوپ کم چربی بخورید.

در هنگام سرماخوردگی سعی کنید سرفه های آرام و آهسته کنید تا سرماخوردگی شما به دیگران منتقل نشود . این اصل را به کودکانتان نیز آموزش دهید

بیماری قلبی در زنان

اغلب زنان تا پیش از رسیدن به مرحله یائسگی، ازابتلا به بیماری سرطان وحشت دارند و سعی می کنند نشانه های مربوط به آن را دنبال کنند ، در حالی که خطر ابتلا به بیماری قلبی در زنان نیز همانند مردان وجود دارد. دکترSharonne Hayes مشاور بیماریهایی قلبی زنان ، معتقدست که بیشتر زنان از عوامل خطر و نشانه های بیماری های قلبی بی خبرند، بیشتر زنان فکر می کنند که بیماری قلبی ، فقط مردان را دچار می سازد. به همین دلیل کمتر از مردان احساس خطر کرده، آزمایش ها و درمان های توصیه شده توسط پزشک را دنبال نمی کنند.

رایج ترین انواع بیماری های قلبی

عوامل خطر بیماری های قلبی کدامند؟

1) عوامل خطری که قابل اصلاح نیستند ، عبارتند از: افزایش سن،( بیش از 65 سالگی) ، دوران پس از یائسگی ، خارج کردن رحم( هیترکتومی)، وراثت ( سابقه ابتلا به بیماری های قلبی در افراد خانواده ) .

2) عواملی که قابل اصلاحند ، عبارتند از : سیگار کشیدن ، فشار خون بالا، بالا بودن مقدار کلسترول خون، کاهش فعالیت بدنی، شیوه زندگی بی تحرک، چاقی، نوشیدن الکل.

سیگار کشیدن

فشار خون بالا

افزایش مقدار کلسترول خون:

نشانه های عمومی ، هنگام بروز حمله قلبی

رایج ترین روش های تشخیص بیماری های قلبی برای زنان کدامند؟

اثر ابتلا به بیماری قلبی بر زندگی زنان

توصیه های پایانی برای حفظ تندرستی زنان

2- عوامل خطر را از زندگی خود دور سازند. سیگار نکشند، به رژیم غذایی خود توجه کنند و فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند.

3- در صورت بروز نشانه های خاص بیماری، به پزشک مراجعه کنند و او را در تشخیص صحیح و درمان مناسب یاری دهند.

درباره بیهوشی بیشتر بدانیم

بیهوشی و بی حسی ، نداشتن احساس درد هنگام جراحی یا موقع تشخیص بیماری های دردناک است که معمولاً به وسیله داروهای مختلف ایجاد می شود .

بیهوشی عمومی برای جراحیهای بزرگ به کار می رود . معمولاً قبل از شروع آن به بیمار پیش دارو داده می شود  تا آرام بگیرد و به خواب رود . در اتاق عمل ، پزشک متخصص بیهوشی از روش داخل وریدی یا استنشاقی برای بیهوش نمودن بیمار استفاده می کند .

در این روش ، نخست داروهای بیهوشی از راه لوله ی باریکی به نام "انژیوکت " که در سیاهرگی در بازو یا دست قرار داده شده است، به جریان خون تزریق می شود .

در شیوه استنشاقی ،  بیمار گاز بیهوش کننده را از طریق ماسک صورت تنفس می کند و ریه ها گاز بیهوشی را به جریان خون منتقل می کنند .

پس از القای بیهوشی ، برقراری تنفس معمولاً به وسیله لوله ای که به آرامی از راه دهان به نای وارد می شود صورت می پذیرد .

در لحظات ابتدایی دریافت دارو یا گاز بیهوشی ، صداها بلندتر شنیده می شود و به تدریج با افزایش مقدار داروی بیهوشی در مغز ، سرگیجه ، خواب آلودگی و بلافاصله  بیهوشی کامل حادث می شود.

در مدت جراحی ، متخصص بیهوشی ممکن است داروها را تجدید کند یا داروهای دیگری برای ادامه بیهوشی و بی دردی به بیمار بدهد .

در حین بیهوشی فعالیت های بدن کـُند می شود و تنفس  در دستگاه بیهوشی برقرار می شود.  بجزعمق بیهوشی ، ضربان قلب، دمای بدن و فشارخون که علائم حیاتی هستند توسط  متخصص بیهوشی به طور مداوم ، تا وقتی که جراحی به اتمام برسد ، بررسی می شود .

در بی حسی موضعی ، متخصص بیهوشی ، داروی بی حسی را به موضع مناسب تزریق می نماید . البته این داروها به صورت پماد، کرم ، قطره یا اسپری نیز وجود دارند که در موارد لازم استفاده می شوند .

در بی حسی منطقه ای داروی بی حس کننده ، یا در اطراف مایع نخاع کمری تزریق می شود که در این حالت بسته به وضعیت بیمار تمام نیمه ی پایین بدن یا فقط یک طرف بدن بی حس می شود ؛ یا این که دارو در فضای مجاور پوشش طناب عصبی تزریق می شود ، در این حالت پیام درد از نیمه ی پایینی بدن ارسال نمی شود ولی در عین حال بیمار می تواند حرکت نماید . در بی حسی موضعی و منطقه ای معمولاً داروی آرام بخشی نیز به بیمار داده می شود .

آماده شدن برای بیهوشی همیشه مستلزم انجام دادن آزمایش هایی ویژه با توجه به سن و جنس بیمار و همچنین مصاحبه پیش از بیهوشی است . بیمار معمولاً روز قبل از عمل با متخصص بیهوشی خود ملاقات می کند و می تواند حتی درباره انتخاب داروی بیهوشی یا بی حسی خود با او مشورت نماید . پزشک درباره بیماری های جسمی حاد یا مزمن مثل سرماخوردگی یا بیماری قلبی و دیابت ، داروهایی که بیمار مصرف می نماید ، حساسیت ها، سابقه بیهوشی و مصرف الکل ، سیگار یا مواد مخدر سؤال می کند ، آنچه که فرد به گروه پزشکی می گوید محرمانه است و برای سلامتی بیمار لازم است پس باید صادقانه جواب داده شود.

بیمار باید پیش از مراجعه به بیمارستان برای عمل جراحی دقت کند که اشیاء گران قیمت را در منزل بگذارد.  برای عینک ، لنز یا دندان مصنوعی خود قاب همراه داشته باشد و قبل از رفتن به اطاق عمل آنها را خارج نماید . همچنین به دستور ننوشیدن و نخوردن یا نکشیدن چیزی در مدتی مشخص ، معمولاً 10 ساعت پیش از عمل جراحی ، حتماً عمل کند . در غیر این صورت ممکن است با استفراغ درهنگام عمل یا بعد از آن به علت ورود غذا یا مایعات هضم نشده به ریه ها دچار خفگی شود . پس از انجام جراحی ، بیمار به بخش هوش آوری یا "ریکاوری" برده می شود و آنجا تا زمانی که اثر داروهای بیهوشی برطرف شود می ماند .

شنوایی معمولاً نخستین حسی است که بر می گردد . متخصص بیهوشی در این بخش نیز علائم حیاتی و مراحل به هوش آمدن بیمار را تحت نظر دارد . بیمار ممکن است در این مدت دچار عوارض جانبی ناشی از بیهوشی شود، تهوع ، تشنگی ، لرز، نفخ ، گلو درد ا زعوارض بیهوشی عمومی ، و بی حسی و مورمور شدن، تهوع و درد پشت از عوارض بی حسی منطقه ای یا موضعی است .

بیمار پس از خروج از بخش ریکاوری ، به بخش مربوطه خود فرستاده می شود. اگر قرار است همان روز به خانه بازگردد اعمالی وجود دارند که باید برای احتیاط دست کم تا 24 ساعت از آنها خودداری نماید . رانندگی ، کار با ماشین آلات ، گرفتن تصمیم های مهم ، مصرف دارو بدون مشورت با پزشک و مصرف الکل از جمله ی این اعمال هستند . بیمار می تواند در صورت بروز نگرانی یا داشتن هر سؤال با بیمارستان یا پزشک خود تماس بگیرد .

ویژه نامه شهادت امام حسن مجتبی با بیش از 100 مطلب
ادرس جدید سایت
کپسولهای ترک اعتیاد، بلای جان معتادان
کتامین
روشهای نوین ترک سیگار
[عناوین آرشیوشده]