روش نگهداری از ماهی قرمز خانگی

ماهی قرمز کوچک یا همان ماهی طلایی (Goldfish) از معمول ترین ماهی هایی است که در منزل می توان از آنها نگهداری کرد. این حیوان کوچک خانگی که بسیار جذاب و دوست داشتنی است، در صورت مراقب مناسب می تواند تا چند سال در کنار ما در منزل زندگی کند.

اما متاسفانه به خاطر قیمت ارزان آن، اغلب توجه لازم به آن نمی شود و در شرایط نامناسب نگهداری می گردد، لذا بیش از چند ماه عمر نمی کند.

باید دانست که قیمت ارزان این ماهی های زیبا نباید با ارازن بودن جان این موجودات زیبا اشتباه گرفته شود. لذا لازم است برای فراهم آوردن شرایط مناسب زندگی آنها، مواردی را رعایت کنیم.

ظرف نگهداری

اولین موضوعی که می تواند به عنوان یک عامل مهم در عمر بیشتر ماهی موثر باشد، محل زندگی آن است.

ظروفی که در آنها ماهی فروخته می شود، اغلب کوچک است و نباید اشتباه کرد و ماهی ها را در همان ظروف کوچک نگاه داشت. ماهی ها به اکسیژن موجود در آب احتیاج دارند و این اکسیژن از طریق سطح هوایی که با آب در تماس است وارد آب می شود. هر چه سطح مقطع بالای تنگ کوچک تر باشد، اکسیژن کمتری می تواند وارد آب شود.

پس سعی کنید تا آنجا که ممکن است از ظروف کوچک برای نگهداری ماهی ها استفاده نکنید.

آب

از آنجایی که ماهی در تمام طول عمر خود در آب می باشد، لذا لازم است آبی که برای زندگی آن انتخاب می کنیم دارای شرایط مناسب زندگی باشد. معمولا استفاده از آب شهری مشکل خاصی برای ماهی های قرمز ایجاد نمی کند. اما قبل از کنار گذاشتن آب برای ظرف ماهی، بگذارید یک دقیقه آب از شیر برود. این کار باعث می شود برخی مواد شیمیایی که احتمالا در لوله رسوب کرده اند بیرون بروند. برای اطمینان از خارج شدن موادی مانند کلر، باید قبل از عوض کردن آب ماهی ها، بگذارید که آب به مدت یک شبانه روز در ظرف بماند و بعد ماهی را داخل آن بیندازید. همچنین این عمل باعث می شود که آب دمای محیط را گرفته و تغییر آن برای ماهی ها خطری در بر نداشته باشد.

 برای تعویض آب تنگ ماهی، هرگز آب را یک دفعه عوض نکنید، بلکه با آرامش کامل، نیمی از آب ظرف را خالی کرده و سپس کم کم آب خالی شده از ظرف را با آبی که از یک روز قبل نگه داشته اید(برای خارج کردن کلر آب) جایگزین کنید. در هر صورت باید سعی کنید که کمترین استرس را به ماهی های کوچک منتقل کنید.

غذای ماهی

ماهی های قرمز کوچک، حیوانات بسیار سخت جانی هستند و هر چیزی را می خورند. لذا به راحتی می توانید در شرایطی که غذای مناسب در دسترس ندارید از خرده های نان، شیرینی و ... به مقدار کم به عنوان غذا به آنها بدهید.

اما اگر در نگهداری آنها مبتدی هستید به شما پیشنهاد می شود از غذاهای آماده آنها که ارزان قیمت هم می باشد تهیه کنید. فقط مطمئن باشید که غذایی را که می خرید مربوط به Goldfish می باشد. ماهی های نیز مانند انسان به پروتئین، ویتامین و ... برای رشد و زندگی نیاز دارند.

در ارتباط با غذا دادن باید دقت کنید که دادن زیاد غذا به آنها و ماندن آنها در ظرف باعث آلودگی آب شده و برای ماهی ها خطراتی به همراه خواهد داشت. سعی کنید به مقدار بسیار بسیار کم، در سه نوبت غذایی همانند خودتان به آنها غذا دهید و مقدار آن باید به گونه ای باشد که غذای اضافی در آب نماند.

دمای محیط

بهترین دما برای زندگی این ماهی ها از حدود 10 تا 25 درجه سانتیگراد می باشد. دمای محیط هرگز نباید به طور ناگهانی تغییر کند. اما تغییر تدریجی و ملایم دمای محیط یا آب برای آنها قابل تحمل می باشد.

نور

ماهی های قرمز کوچک نیز همانند سایر حیوانات یا گیاهان احتیاج به نور خورشید دارند. محل نگهداری آنها باید به گونه ای باشد که تغییر روز و شب در آن احساس شود.

هرگز آنها را در زیر نور مستقیم و شدید آفتاب قرار ندهید.

سایر شرایط

ریختن شن یا ماسه کف ظرف می تواند حس بودن در منزل را برای این ماهی ها بیشتر کند. دقت کنید که بیش از دو یا سه سانتیمتر ارتفاع ماسه کف ظرف نباشد، چرا که در غیر این صورت می تواند محیط خوبی برای رشد خزه و باکتری ها باشد. همچنین باید از ماسه ایی استفاده کنید که لبه های تیز نداشته باشد تا باعث زخمی شدن ماهی ها نشود.

در این رابطه هرگز از ماسه های رنگ شده استفاده نکنید.

بررسی رفتار ماهی

حداقل روزی دو نوبت یک دقیقه ای به رفتار ماهی های خود توجه کنید. به این ترتیب می توانید حرکت های غیر معمول آنها تشخیص دهید.

در صورت بروز مشکل در رفتار آنها اگر علاقمند باشید می توانید از متخصصین نگهداری ماهی برای درمان آنها مشورت بگیرید.

اما مطمئن باشید اگر موارد بالا را رعایت کنید مشکل خاصی برای آنها پیش نخواهد آمد.

نکات ایمنی در چهارشنبه سوری

استفاده از مواد آتش بازی هرگز به طور کامل ایمن نیست، حتی در صورتی که کاملاً مراقبت صورت گیرد. حوادث نه تنها ممکن است برای کسانی که از آن استفاده می کنند به وجود آید، بلکه برای کسانی که این مواد را درست می کنند نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

توصیه ها:
- کلیه موادی که در نارنجک، ترقه، منور و سایر مواد آتش زا و محترقه استفاده می شوند، از مواد منفجره و آتش گیر هستند که ماده ای خطرناک است و صدمات جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت.

- این مواد خاصیت خودبه خودی آتش گیری و انفجاری دارند. لذا از نگهداری آنها حتی به مقادیر بسیار کم در منازل، زیرزمین، محل کار و... جداً خودداری کنید.

- از حمل مواد محترقه و آتش گیر و انفجاری حتی به مقادیر بسیار کم، در جیب لباس و کیف جداًً خودداری کنید.

- کودکان و نوجوانان از اقشار آسیب پذیر هستند ،استفاده از این مواد توسط آنان خطرات جدی به همراه داشته، سلامت آنان را به خطر انداخته و مرگ را به دنبال خواهد داشت.

- در صورت نگهداری مواد آتش بازی، حتی کم خطر حتماً آن را در جای خشک و خنک نگهداری کنید.

- بقایای مواد آتش بازی را سریعاً جمع آوری نکنید. حتماً 15 تا 20 دقیقه صبر کنید. بعد آن را جمع آوری کرده و در یک سطل محتوی آب بریزد و سپس دفع کنید.

- در صورت داشتن مواد محترقه و انفجاری حتماً از آن در بیرون از خانه و دور از محل مسکونی و در جایی که علف های خشک و درختان موجود هستند، استفاده کنیم.

- همیشه در مواقع آتش بازی جهت اطفاء حریق، آب در دسترس داشته باشید.

- مواد آتش بازی (محترقه و انفجاری) را از محل هایی که مطمئن هستند خریداری کنید. این مواد را از دست فروش تهیه نکنید.

- کودکان به هیچ عنوان شخصا نباید از مواد آتش بازی و محترقه استفاده نمایند.

- مواد آتش بازی (منفجره و محترقه) را به طرف افراد دیگر پرت نکنید.

- هیچگاه مواد آتش بازی را در جیب خود نگذارید، زیرا ضایعات جبران ناپذیر به همراه خواهد داشت.

- هیچگاه مواد آتش بازی (منفجره و محترقه) را در ظروف شیشه ای یا فلزی قرار ندهید، زیرا در صورت انفجار ذرات شیشه یا فلز، به اطراف پرتاپ شده و سبب صدمات و خطرات جانی خواهد شد.

- از نزدیک شدن به موادی که برای انفجار یا احتراق آماده کرده اند، دوری کنید، زیرا خطر از دست دادن عضوی از بدن و یا مرگ را به همراه خواهد داشت.

هر ساله شاهد حوادث رقت آوری در ایام چهارشنبه سوری از جمله سوختگی های شدید، از دست دادن چشم یا پاره شدن پرده گوش هستیم. این مواد را شوخی نگیرید زیرا با زندگی خود بازی کرده اید.
- هیچگاه برای چاشنی از الکل برای آتش گیری مواد استفاده نکنید.

- برای نگهداری از مواد منفجره و محترقه، آن را به طور ایمن در یک جعبه و دور از سایر مواد آتش گیر یا گرما و الکتریسته و .... قرار دهید.

- هیچگاه ماده محترقه و منفجره ای که یک بار استفاده شده است را مجدداً استفاده نکنید.

- از آتش زدن لاستیک، هیزم، کارتن خالی و امثال آن چه در واحدهای مسکونی و چه در معابر ، کوچه و خیابان خودداری نمایید.

- پرتاب مواد آتش زا مانند فشفشه و موشک بر روی درخت ها، بام و بالکن منازل از عوامل عمده بروز آتش سوزی است. شایسته است به طور جدی از انجام آن بپرهیزید.

- صاحبان فروشگاه های مواد شیمیایی و رنگ فروشی ها از فروش هر گونه مواد آتش زا و مواد شیمیایی به کودکان و نوجوانان جداً خودداری نمایند.

- از ریختن مواد سریع الاشتعال مانند نفت، بنزین و غیره بر روی مواد آتش گیر جداً خودداری شود. همچنین از قرار دادن ظروف تحت فشار از جمله کپسول، اسپری، حشره کش ها و غیره بر روی آتش خودداری شود.

- حتی الامکان وجود یک کپسول خاموش کننده ی آتش پودری در نزدیک محوطه آتش ضروری است .

- در صورت امکان یک شیلنگ آب در نزدیکی محوطه آتش آماده گردد تا در صورت لزوم، بتوان از آن استفاده نمود. حتماً قبل از ترک محل، از خاموش شدن آتش مطمئن شوید.

مهندس فاطمه فلکی
رئیس اداره پیشگیری از عوامل زیان آور شیمیایی مرکز سلامت محیط و کار

با پیرگوشی چه کنیم؟

بیشتر کم شنوایی های ناشی از قرارگیری در معرض اصوات بلند، قابل پیشگیری اند. آگاهی از منابع بالقوه صدا ساز نظیر آژیرهای خطر، ماشین های برف روب و چمن زنی، اره های مکانیکی و وسایل خانگی پرصدا حائز اهمیت اند.

برای برخی از آنان، سمعک راه حل مناسبی است.

وسایل کمک شنیداری سبب می شوند در برخی موقعیت ها، شنیدن برای آنها راحت تر شود. تلفن های مجهز به تقویت کننده، مثالی از این نوع وسایل است. مثال دیگر، دستگاه های FM   است که اصوات را با سمعک  یا بدون سمعک واضح تر می کنند. این دستگاه ها امواج صوتی را مانند یک رادیو به گوش ها می فرستند.

آموختن گفتارخوانی(لب خوانی)، استفاده از نشانه های بینایی برای درک بهتر گفتار نیز به افراد دچار پیرگوشی کمک می کند تا صحبت های مخاطب خود را بهتر درک کنند.

سمعک مناسب چگونه انتخاب می شود؟

برای ارزیابی میزان کم شنوایی و انتخاب راهکار تقویتی مناسب، مشاوره با متخصصین آموزش دیده خاصی که به صورت تیمی کار می کنند، ضروری است.

پزشک متخصص گوش و حلق و بینی، فرد دچار مشکل شنوایی را ارزیابی می کند و هر گونه بیماری یا اختلالی افزون بر مشکل اصلی را تشخیص و مورد درمان قرار می دهد.

شنوایی سنج، متخصصی است که میزان شنوایی را ارزیابی و نوع کم شنوایی را مشخص می کند. شنوایی سنج پس از ارزیابی کامل شنوایی تعیین می کند که سمعک می تواند مفید باشد یا خیر.

نکات مهم هنگام صحبت با فرد دچار پیرگوشی

اگر شما یا یکی از آشنایان تان دچار کم شنوایی ناشی از پیرگوشی هستید، این نکات را با اعضای خانواده، دوستان و همکارانتان در میان بگذارید:

- روی خود را به سمت فرد دچار کم شنوایی کنید. طوری که او بتواند چهره شما را هنگام صحبت کردن ببیند.

- اطمینان حاصل کنید هنگام صحبت کردن، نور از رو به رو به شما می تابد. این امر سبب می شود فرد دچار کم شنوایی حالات چهره، حرکات لب و بدن شما را ببیند و ارتباطش راحت تر شود.

- رادیو و تلویزیون را هنگام گفت و گوها خاموش کنید.

- هنگام غذا خوردن یا زمانی که دهانتان را با دستانتان پوشانیده اید، صحبت نکنید.

- کمی بلندتر از معمول صحبت کنید، اما فریاد نزنید. فریاد زدن، ریتم گفتار شما را تغییر می دهد.

- با سرعت طبیعی صحبت کنید و در ادای اصوات اغراق نکنید.

- هر زمان که مقدور بود موضوع صحبت را به فرد دچار کم شنوایی بگویید.

- در صورتی که فرد متوجه صحبت شما نشد، آن را در جملات کوتاه تر و ساده تر بیان کنید.

- در رستوران یا در جمع های خاص، صندلی یا محلی را انتخاب کنید که دور از شلوغی و سر و صدا باشد.

بایدها و نبایدها در درد مفاصل

درد ناشی از التهاب مفصل(آرتریت) و همچنین تلاش برای انتخاب یک مسکن مؤثر می تواند شما را دلسرد کند. برای یافتن پاسخ رایج ترین پرسش هایی که در این زمینه مطرح می شوند، شما را به خواندن این مقاله دعوت می کنیم:

با پزشک خود برای تعیین راه حل و برنامه ورزشی مناسب برای وضعیت خاص خودتان، مشورت کنید. التهاب مفصل از فردی به فرد دیگر متغیر است. از پزشک تان بخواهید که نوع التهاب مفصلی شما و شدت آن را با دقت تعیین کند. از این اطلاعات برای تصمیم گیری درباره بهترین سرگرمی ها و فعالیت ها استفاده کنید.

از چه نوع فعالیت هایی عموما باید پرهیز کرد و چه نوع فعالیت هایی برای اکثر افراد مبتلا به درد التهاب مفصلی مناسب هستند؟

فعالیت هایی که فشار ناگهانی را بر مفاصل تحمیل می کنند، از قبیل بالا و پایین پریدن، و تنیس بازی کردن، علائم التهاب مفصلی را بدتر نموده و افزایش التهاب و تورم را سبب می شوند. فعالیت هایی که به نظر مفید می رسند، شامل ورزش هایی هستند که عضلات شما را تقویت نموده، از مفاصل تان حفاظت کرده و استرس و آسیب وارده به مفاصل را به حداقل می رسانند؛ برای مثال، تقویت عضلات جلو و پشت ران به حفاظت از مفاصل زانو و مفصل لگن کمک می کند.

پزشک شما ممکن است بتواند به شما ورزش هایی را یاد بدهد که باعث تقویت عضلات تان شوند، بی آنکه به مفاصل تان صدمه بزنند.

هر آنچه را می توانید انجام دهید تا فعالیت فیزیکی خود را حفظ کنید و در عین حال مواظب مفصل هایتان نیز باشید. اگر مفاصل شما دردناک تر و آسیب دیده تر از آن هستند که بتوانید فعالیتی مثل قدم زدن را انجام دهید، شنا یا سایر ورزش های آبی می توانند انتخاب بهتری برای فعال نگه داشتن و روی فرم نگه داشتن شما به حساب آیند.

بیشتر مبتلایان به روماتیسم مفصلی پس از بیدار شدن از خواب، مثلا صبح ها، دچار خشکی مفصل می شوند. این ها علائم شایع التهاب مفصلی هستند. حرکت می تواند برخی از علائم را کاهش دهد.

اگر ناچار هستید برای مدت طولانی بنشینید، وضعیت نشستن خود را برای پیشگیری از خشکی مفاصل یا کاهش آن، تنظیم کنید.

برای مثال، سرتان را به جهات مختلف بچرخانید، وضعیت بازوهایتان را تغییر دهید و ساق پاهایتان را خم کنید و بکشید. این حرکات ملایم از خشکی بیش از حد جلوگیری می کنند.

بسیاری از اوقات، پس از کار سخت و فشار بر مفاصل، این خشکی تا چند روز باقی می ماند.

در صورتی که در همان ابتدای بروز علائم به آن ها توجه شود، درمان مؤثرتر خواهد بود. اگر می دانید که علائم شما در نتیجه فشار بر مفاصل ایجاد شده اند و پس از چند روز از بین می روند، نیازی به مراجعه به پزشک نخواهید داشت.

 ولی اگر درد شما فقط  پس از یک فعالیت غیر معمول بروز می کند، می توانید از یکی دو عدد قرص استامینوفن استفاده کنید.

برخی از مردم به جای آن آسپیرین را ترجیح می دهند. اگر سابقه زخم معده ، خونریزی ، آسم یا آلرژی دارید، قبل از مصرف آسپیرین یا دارویی مثل ایبوپروفن با پزشک تان مشورت کنید.

اگر علائم شما طولانی بوده و مربوط به فعالیت هایی هستند که همیشه به آن ها نمی پردازید، داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی مانند: ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند درد شما را تسکین دهند. کسانی که آرتروز ملایمی دارند، می توانند با مصرف تنها یک یا دو قرص از گروه داروهای ضد التهابی غیر استروییدی برای یک یا دو روز، بهبود یابند.

در صورتی که علائم شما شدیدتر و طولانی تر باشد، ممکن است درگیری مفاصل تان پیشرفته تر باشد و شاید نیاز به دوز بالاتری از داروها بر طبق یک برنامه درمانی منظم داشته باشید.

به هر حال برای مصرف دارو حتما با پزشک تان مشورت کنید.

در پایان باید گفت که استانداردهای کیفی برای داروهای مکمل وجود ندارد. تحقیقات نشان می دهد که در میان مارک های تجاری متفاوت، مقادیر ماده فعال، متفاوت است و حتی این تفاوت در میان داروهای دارای یک نوع برچسب تجارتی نیز دیده می شود. همین یک دلیل برای پرهیز از مصرف آنها کافی است.

یافتن یک داروی بی ضرر و مؤثر برای درد التهاب مفصلی کاری پیچیده است که ممکن است به سال ها زمان نیاز داشته باشد. تلاش برای دور زدن روش های استاندارد می تواند نتایج زیان بار، اتلاف پول، وقت و انرژی را به دنبال داشته باشد.

آیا آسپیرین برای شما مفید است؟

عوامل بسیاری بر اینکه آسپیرین ممکن است برایتان مفید یا مضر یا فاقد اثر باشد، موثرند.

سن، مهم ترین عامل به شمار می رود. عوامل دیگری که وارد محاسبه می شوند، عبارتند از: خطر بروز حملات قلبی یا سکته های مغزی نزد شما، خونریزی گوارشی قبلی و سایر عوامل مربوط به شیوه زندگی.

دکتر بورینگ هشدار می دهد که این تصمیمی فردی است که باید با مشورت با پزشک تان یا کسانی که خدمات مراقبتی بهداشتی در اختیار شما قرار می دهند و سبک و سنگین کردن شانس بروز سکته های مغزی یا حملات قلبی در برابر خطرات ناشی از استفاده دائمی از آسپیرین، اتخاذ شود.

گزارش دیگری که از مطالعه بهداشت زنان ارائه شد، راه دیگری را برای پیشگیری از سکته مغزی پیشنهاد می کند؛ زندگی پاک.

میزان سکته های مغزی در زنانی که در این مطالعه حداقل چهار بار در هفته مبادرت به ورزش می کردند، سیگار نمی کشیدند، وزن سالمی داشتند و رژیم غذایی شان از نقطه نظر قلبی، سالم به حساب می آمد، تقریبا نصف کسانی بود که فاقد اینگونه عادات سالم بهداشتی بودند و روشن است که این دسته از خانم ها، گرفتار آثار و عوارض نامطلوب آسپیرین هم نمی شدند.

منافع حتمی آسپیرین

منافع آسپیرین برای مردان و زنان در موارد زیر اثبات شده است.

- در حملات قلبی:

جویدن آسپیرین (یک عدد آسپیرین بزرگسال یا دو عدد آسپیرین بچه در روز) می تواند از خطر مرگ به علت حمله قلبی بکاهد.

- پس از حمله قلبی یا سکته ناشی از نرسیدن خون به عضله قلب:

خوردن همه روزه آسپیرین به مقدار کم (یک عدد آسپیرین بچه) می تواند به پیشگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی دوم کمک کند و احتمال مرگ به علت بیماری قلبی را کاهش دهد.

- اگر درد ثابت قفسه سینه ناشی از بیماری عروق کرونر قلب دارید یا مبتلا به بیماری های شریان های محیطی مثلا در پاها هستید یا از بیماری قند رنج می برید و به علت تصلب شرائین هر یک از اندام های شما دچار اختلال است، خوردن روزانه یک عدد قرص آسپیرین بچه می تواند به پیشگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی کمک کند و خطر مرگ در اثر بیماری قلبی را کمتر کند.

ترجمه: عبدالوهاب فخر یاسری

ویژه نامه شهادت امام حسن مجتبی با بیش از 100 مطلب
ادرس جدید سایت
کپسولهای ترک اعتیاد، بلای جان معتادان
کتامین
روشهای نوین ترک سیگار
[عناوین آرشیوشده]